Μπορεί το φαινόμενο να είναι συνηθισμένο, αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορώ άλλο. Σιχάθηκα να βλέπω και να ακούω όλα αυτά που λέγονται για τον εκλιπόντα Νίκο Σεργιανόπουλο. Γυρίζουν πέρα δώθε στα τηλεοπτικά παράθυρα οι πιο απίθανοι τύποι (άντρες και γυναίκες), «φίλοι», «γνωστοί», «γείτονες», δικηγόροι, γιατροί, ψυχολόγοι, «συνάδελφοι», δημοσιογραφίσκοι και τελειωμό δεν έχει αυτός ο συρφετός που προσπαθεί για το δεκάλεπτο της δημοσιότητάς του ή για την τηλεθέαση και τα νούμερά της.
Νούμερα είναι οι άθλιοι. Μηδενικά μεγάλα και μικρά. Άχρηστοι και απολίτιστοι.
Δεν δείχνουν τον ελάχιστο σεβασμό σε αυτόν που τόσο σκληρά έφυγε από τη ζωή.
Όλοι ξαφνικά έγιναν ειδικοί επί της εγκληματολογίας και πιθανολογούν, χωρίς να γνωρίζουν ούτε ένα στοιχείο. Εφευρίσκουν σενάρια και συζητούν αερολογώντας!
Δεν διστάζουν μέσα στις φαντασιώσεις τους να προβάλουν τον εκλιπόντα σαν έναν άνθρωπο που είχε διάφορες στάσεις και θέσεις ζωής. Εμπλέκουν την σεξουαλική του ζωή, πιθανότατα δανειζόμενοι περιστατικά από τις προσωπικές τους ορέξεις και φαντασιώσεις.
Και όλα αυτά, έτσι απλά, για να έχουν να λένε…
Την ζωή του Νίκου την αφαίρεσε ένας άνθρωπος και σίγουρα έκανε κάτι που όλοι καταδικάζουμε.
Την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα του Νίκου Σεργιανόπουλου όμως την σκότωσαν χιλιάδες φορές όλοι αυτοί οι τιποτένιοι που λένε τα μύρια όσα προκειμένου να γεμίσουν την ματαιοδοξία, την κενότητά τους ή την τσέπη τους.
Αυτούς πρέπει να καταδικάσουμε όλοι εμείς, που τους βλέπουμε και τους ακούμε.
Αυτοί είναι οι ένοχοι, που έχουν σκοτώσει χιλιάδες και θα συνεχίσουν να κάνουν το ίδιο, επειδή όλοι εμείς παραμένουμε βουβοί μπροστά στην ανθρωποφαγία ή (στην προκειμένη περίπτωση του Νίκου Σεργιανόπουλου) στην σύληση και την ατίμωση της μνήμης ενός νεκρού...
1 σχόλιο:
Πολύ σωστός
Δημοσίευση σχολίου