Ένα γράμμα από τη Γερμανία

Ο Σπυρίδων και ο Σέρκαν (στο βάθος) με συνοδεία αστυνομικών στο δικαστήριο

«Αγαπητέ υπάρχουμε... Συνυπάρχουμε. Σου γράφω από τη Γερμανία όπου τελευταίως έχει ξεσπάσει μια έντονη συζήτηση σχετικά με τους μετανάστες. Πριν από δυο εβδομάδες, το δικαστήριο του Μονάχου καταδίκασε τον 21χρονο Σέρκαν και τον 18χρονο Σπυρίδωνα σε φυλάκιση 12 και 8 ετών. Οι δύο μεθυσμένοι νεαροί είχαν δείρει, σχεδόν μέχρι θανάτου, στη στάση του μετρό, έναν 76χρονο Γερμανό συνταξιούχο, ο οποίος τους είπε ότι απαγορεύεται το κάπνισμα. Τις κατόπιν εορτής συγγνώμες των δραστών δεν τις δέχθηκε το θύμα, διότι τις θεώρησε ψεύτικες.
Ο Σέρκαν είναι τουρκικής καταγωγής, γεννημένος στη Γερμανία. Ο Σπύρος ελληνικής καταγωγής και ήρθε με τους γονείς του στη Γερμανία το 2001. Απ΄ όσα είπε στο δικαστήριο η μητέρα του, ο Σπύρος ήταν καλός μαθητής και ήσυχο παιδί. Άλλαξε πολύ από τότε που ήρθε στη Γερμανία. Δεν τα κατάφερε με τη γλώσσα και το σχολείο, ενώ ο πατέρας του έχασε τη δουλειά και έμεινε άνεργος. Ο Σπύρος άρχισε να πίνει και να παίρνει ναρκωτικά. Απειλούσε τους γονείς του να του δώσουν λεφτά. Είχε ήδη αρχίσει μια θεραπεία σε ψυχιατρική κλινική για νέους, αλλά την παράτησε. Αυτά για την ιστορία.
Η γερμανική κοινή γνώμη παρακολούθησε με πολύ ενδιαφέρον τη δίκη, γιατί η βία των νέων απασχολεί έντονα τη χώρα. Αρκετοί επικρίνουν τους δικαστές ότι είναι πολύ επιεικείς με τους δράστες. Η καταδίκη του νεαρού Τούρκου και Έλληνα δίνει σίγουρα το απαραίτητο μήνυμα: ώς εδώ και μη παρέκει. Ταυτόχρονα διαψεύδει και τους λαϊκιστές, ότι δήθεν “τα ανεχόμαστε όλα”. Παρ΄ όλα ταύτα, σύμφωνα με τη γνώμη μου, η τόσο μακρόχρονη ποινή είναι υπερβολική. Ο Σπύρος και ο Σέρκαν έχουν ήδη βεβαρημένο παρελθόντόσο με την Αστυνομία όσο και με την οικογένεια και τα ναρκωτικά. Όποιος νομίζει ότι οι νέοι δράστες γίνονται καλύτεροι άνθρωποι με το να κάθονται μια δεκαετία στο κελί, είναι τουλάχιστον αφελής. Η φυλακή είναι σίγουρα ο τελευταίος χώρος, στον οποίον θα μάθουν ότι το να είσαι ειρηνικός δεν σημαίνει ότι είσαι αδύναμος. Τα απαραίτητα εκπαιδευτικά προγράμματα αντιβίας που υπάρχουν, κοστίζουν όμως χρήματα. Πολύ πιο φθηνή είναι η απέλαση των δύο νεαρών, όπως ήδη ζητούν επίμονα Γερμανοί πολιτικοί. Η απέλαση είναι ρατσιστικό μέτρο. Στη Γερμανία πολλοί δεν μπορούν να το χωνέψουν, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ζούμε εδώ και αυτή είναι η χώρα μας, κι ας έχουμε τις ρίζες μας αλλού. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους αριστούχους, που είναι πολύ αγαπητοί, αλλά και για τα παραστρατημένα παιδιά της γενιάς μας. Τουλάχιστον ο Σέρκαν γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία και αυτή είναι η πατρίδα του. Γι΄ αυτό και εκτίει την ποινή σε γερμανική φυλακή. Είναι αξιοπερίεργο με ποια ευκολία προσπαθούν οι Γερμανοί πολιτικοί να φορτώσουν τους εγκληματίες της χώρας τους σε άλλα κράτη.
Μην ξεχνάμε ότι στη Βαυαρία γίνονται εκλογές και το θέμα της εγκληματικότητας των αλλοδαπών είναι ένα καλό μέσο να αντληθούν ψήφοι εκ της Δεξιάς. Τα νούμερα της Αστυνομίας, βεβαίως, μας πληροφορούν για κάτι διαφορετικό: 80% των δραστών είναι Γερμανοί. Η εγκληματικότητα των μεταναστών στη Γερμανία μειώνεται σταδιακά από το 1993. Όσοι μετανάστες έχουν δουλειά και είναι μορφωμένοι δεν παίζουν σχεδόν κανένα ρόλο στη στατιστική της Αστυνομίας, αντίθετα με όσους βρίσκονται σε μετέωρη κατάσταση για χρόνια όσον αφορά την παραμονή τους. Το μόνο που αυξάνεται πραγματικά στη Γερμανία είναι η βία νεαρών και μέσα σε αυτούς και των νεαρών μεταναστών. Οι σκληρές ποινές δημιουργούν απλά μια ψευδαίσθηση. Από μόνες τους δεν θα λύσουν το πρόβλημα της εγκληματικής βίας των νέων. Ως γνωστόν, ο Rambo, εκτός από πολλούς νεκρούς, δεν κατάφερε τίποτα άλλο.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,

Μιλτιάδης Ούλιος, Κολωνία, Γερμανία
ΠΗΓΗ.
http://gazikapllani.blogspot.com/

e-mail: m. oulios@netcologne.de»