Blog Action Day 2008 - Poverty

Είναι κάτι συμπτώσεις μερικές φορές που σε κάνουν να γελάς. Λίγο σαρκαστικά βέβαια, αλλά δεν έχει σημασία. Blog Action Day σήμερα, το θέμα μας είναι η φτώχεια και η μέρα αυτή με βρίσκει με ολόαδειο πορτοφόλι για το υπόλοιπο του μήνα. Ειρωνικό ε;

Κι όμως δεν είναι ειρωνικό, είναι απλώς μια πραγματικότητα που βιώνουν πολλά άτομα ανάμεσα μας. Άτομα που γνωρίζουμε, άτομα που αγαπάμε, άτομα που συναναστρεφόμαστε καθημερινά βρίσκονται σε ένα τέτοιο στάδιο. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα πολεμάνε ο καθένας με το δικό του τρόπο για να επιβιώσουν. Σφίγγουν τα δόντια, μειώνουν τις ανάγκες τους και αποφεύγουν να μιλάνε σχετικά με τη φτώχεια. Γιατί πάντοτε υπάρχουν χειρότερα, γιατί τα παιδάκια πεινάνε στην Αφρική κι άλλοι σέρνονται άστεγοι στις πλατείες. Σε όποιο στάδιο φτώχειας κι αν βρεθούμε, πάντοτε θα υπάρχουν χειρότερα στάδια φτώχειας.

Μόνο που εγώ πρέπει να γράψω στο blog μου για τη φτώχεια σήμερα. Τα παιδάκια στην Αφρική δε ξέρουν να διαβάζουν Ελληνικά και οι άστεγοι σίγουρα δεν κυκλοφορούν με ένα laptop παραμάσχαλα. Οπότε δε μπορώ να γράψω κάτι που θα τους βοηθήσει.

Έτσι αποφάσισα να γράψω για τα άτομα που έχουν τη δυνατότητα να με διαβάσουν (ακόμα) και φλερτάρουν συχνά με την φτώχεια. Αν το καλοσκεφτείτε, μπορεί κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον να είναι οι άστεγοι της γειτονικής πλατείας που θα ζητάνε τα κέρματα των περαστικών.

Θέλω να τους πω, ότι η φτώχεια δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να ντρέπονται. Η φτώχεια είναι μια πραγματικότητα, η δική τους πραγματικότητα κάποιες φορές, η καθημερινότητα τους. Και πρέπει να μιλάνε ανοιχτά για αυτή την πραγματικότητα τους τώρα. Όσο έχουν την δύναμη μέσα τους, όσο μπορούν ακόμα να αντιστέκονται και να πολεμάνε για να επιβιώσουν. Όταν θα σέρνονται εξαθλιωμένοι σε κάποιο παγκάκι χωρίς κρεβάτι να κοιμηθούν θα είναι αργά. Τότε άλλοι θα είναι αυτοί που πρέπει να μιλήσουν για τη φτώχεια και να σκεφτούν πως θα την αντιμετωπίσουν στον σύγχρονο καταναλωτικό αιώνα μας.

Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για τη φτώχεια, οι άνθρωποι σοκάρονται συνήθως λες και είναι κάτι σπάνιο που δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί στους δικούς τους ανθρώπους, στους ανθρώπους που συμπαθούν και αγαπάνε. Και η φτώχεια γίνεται ταμπού, κόμπλεξ που μας αποξενώνει σιγά σιγά από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο για λόγους αξιοπρέπειας, δικής μας αξιοπρέπειας.

Η φτώχεια είναι μια πραγματικότητα που δε χρειάζεται να πας μέχρι την Αφρική για να τη συναντήσεις, υπάρχει δίπλα σου, στο διπλανό διαμέρισμα, στη διπλανή πολυκατοικία. Ας προσπαθήσουμε να συζητήσουμε για αυτήν ειλικρινά και να την αντιμετωπίσουμε σε αυτό το στάδιο, πριν να χρειαστεί να μεταφερθεί στο γειτονικό παγκάκι.

Για τα παιδάκια της Αφρικής άλλωστε, θα συνεχίζουν να φροντίζουν οι διάφορες κυρίες της καλής κοινωνίας με τα φιλανθρωπικά γκαλά τους και τα έσοδα από τις πωλήσεις φουστανιών των 45.000 ευρώ που εκπίπτουν από τις φορολογικές δηλώσεις τους.

Ας μιλήσουμε για τη φτώχεια χωρίς ταμπού. Ας μοιραστούμε όλα αυτά που μας ζορίζουν χωρίς το φόβο ότι θα χάσουμε την αξιοπρέπεια μας. Η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός δεν αναλογούν στα χρήματα που περιέχει ή δεν περιέχει το πορτοφόλι μας.

http://magicasland.com/