Θεόδωρος Κ. Παπαϊωάννου, Πολιτικός Μηχανικός
Ήταν απεργία και όχι αργία. Για δύο ημέρες όλη η Ελλάδα απεργούσε: μισθωτοί, εργάτες, δημόσιοι υπάλληλοι, δάσκαλοι, καθηγητές, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, μηχανικοί, επαγγελματίες, βιοτέχνες, έμποροι, καταστηματάρχες. ξεσηκώθηκαν. ΄Oλοι οι Ελληνες διαμαρτύρονται. Για την ακρίβεια, το ασφαλιστικό, τους φόρους, τους χαμηλούς μισθούς, τα ένσημα, το περιβάλλον, το νερό, την απαίσια καθημερινότητα που ταλαιπωρεί τον τόπο και τους ανθρώπους. ΄Oλοι έχουν κάτι να προβάλλουν, κάτι να υποδείξουν, κάτι να καταγγείλουν, κάτι να απαιτήσουν.
Είναι σαφές εδώ και καιρό ότι «το καράβι που το λένε Ελλάδα» πλέει ήδη ακυβέρνητο. Χωρίς πυξίδα. Μια κοινωνία χύδην, στην οποία κανείς δεν μπορεί να περιμένει τίποτα.
Πέρα από τα υπόλοιπα, τα μικρά και μεγάλα πρακτικά ζητήματα, αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο -γιατί να το κρύψουμε άλλωστε- αποδεικνύεται καθημερινά αδύναμο, χλωμό, αναποτελεσματικό, λειψό, αμήχανο, δίχως management, χωρίς ηγετική στόφα, τραγικά ανεπαρκές και τελικά κατώτερο των περιστάσεων.
΄Ισως να υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας είναι δυστυχώς η παχυλή μετριότητα.
Το ατομικό συμφέρον υπερισχύει κατά κράτος του δημοσίου και ο αυταρχισμός με μεγάλη δόση αδιαφάνειας οποιασδήποτε δημοκρατικής ευαισθησίας.
Αυτή η χώρα έχει από την ίδρύση της δομικά προβλήματα.
Δημιουργήθηκε ως προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων πριν από σχεδόν 200 χρόνια και στην ουσία δεν απέκτησε ποτέ την ανεξαρτησία και την αυτάρκειά της.
Σε όλες τις κρίσεις «πάει με κάποιον», ενώ ζει σταθερά υποθηκευμένη, με δανεικά, που μπορεί να μην είναι άμεσα απαιτητά, αλλά δεν είναι κι αγύριστα.
Αυτή η ίδια χώρα έχει ελπίδα να προοδεύσει μόνο αν ευτυχήσει να έχει σοβαρή πολιτική, πνευματική και οικονομική εξουσία .
Σήμερα η φτώχεια ανθρώπων και ιδεών είναι τέτοια που όλα κινούνται με αυτόματο πιλότο και προχωρούν κατά το ατομικό συμφέρον ελαχίστων.
Την ώρα που η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό και αναζητά όραμα και κατεύθυνση, κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντιδρούν με τρόπο που αποδεικνύει μέσα στην αυταρέσκειά τους την εκτεταμένη και χαρακτηριστική ανεπάρκειά τους.
Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου είναι σοβαρό, αλλά η απόλυτη μονοπώλησή του σε επίπεδο πολιτικό, κοινοβουλευτικό και δικαστικό δείχνει τις προτεραιότητες της εγχώριας εξουσίας, που -ως φαίνεται- μόνη έχει καθορίσει τα όριά της.
Για τα υπόλοιπα... τους ζυγούς λύσατε. O καθένας δηλαδή μόνος του. Εκτός από τα πολύ σοβαρά οικονομικά, για τα οποία, έτσι κι αλλιώς, φροντίζουν οι ξένοι.
Ήταν απεργία και όχι αργία. Για δύο ημέρες όλη η Ελλάδα απεργούσε: μισθωτοί, εργάτες, δημόσιοι υπάλληλοι, δάσκαλοι, καθηγητές, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, μηχανικοί, επαγγελματίες, βιοτέχνες, έμποροι, καταστηματάρχες. ξεσηκώθηκαν. ΄Oλοι οι Ελληνες διαμαρτύρονται. Για την ακρίβεια, το ασφαλιστικό, τους φόρους, τους χαμηλούς μισθούς, τα ένσημα, το περιβάλλον, το νερό, την απαίσια καθημερινότητα που ταλαιπωρεί τον τόπο και τους ανθρώπους. ΄Oλοι έχουν κάτι να προβάλλουν, κάτι να υποδείξουν, κάτι να καταγγείλουν, κάτι να απαιτήσουν.
Είναι σαφές εδώ και καιρό ότι «το καράβι που το λένε Ελλάδα» πλέει ήδη ακυβέρνητο. Χωρίς πυξίδα. Μια κοινωνία χύδην, στην οποία κανείς δεν μπορεί να περιμένει τίποτα.
Πέρα από τα υπόλοιπα, τα μικρά και μεγάλα πρακτικά ζητήματα, αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο -γιατί να το κρύψουμε άλλωστε- αποδεικνύεται καθημερινά αδύναμο, χλωμό, αναποτελεσματικό, λειψό, αμήχανο, δίχως management, χωρίς ηγετική στόφα, τραγικά ανεπαρκές και τελικά κατώτερο των περιστάσεων.
΄Ισως να υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας είναι δυστυχώς η παχυλή μετριότητα.
Το ατομικό συμφέρον υπερισχύει κατά κράτος του δημοσίου και ο αυταρχισμός με μεγάλη δόση αδιαφάνειας οποιασδήποτε δημοκρατικής ευαισθησίας.
Αυτή η χώρα έχει από την ίδρύση της δομικά προβλήματα.
Δημιουργήθηκε ως προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων πριν από σχεδόν 200 χρόνια και στην ουσία δεν απέκτησε ποτέ την ανεξαρτησία και την αυτάρκειά της.
Σε όλες τις κρίσεις «πάει με κάποιον», ενώ ζει σταθερά υποθηκευμένη, με δανεικά, που μπορεί να μην είναι άμεσα απαιτητά, αλλά δεν είναι κι αγύριστα.
Αυτή η ίδια χώρα έχει ελπίδα να προοδεύσει μόνο αν ευτυχήσει να έχει σοβαρή πολιτική, πνευματική και οικονομική εξουσία .
Σήμερα η φτώχεια ανθρώπων και ιδεών είναι τέτοια που όλα κινούνται με αυτόματο πιλότο και προχωρούν κατά το ατομικό συμφέρον ελαχίστων.
Την ώρα που η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό και αναζητά όραμα και κατεύθυνση, κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντιδρούν με τρόπο που αποδεικνύει μέσα στην αυταρέσκειά τους την εκτεταμένη και χαρακτηριστική ανεπάρκειά τους.
Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου είναι σοβαρό, αλλά η απόλυτη μονοπώλησή του σε επίπεδο πολιτικό, κοινοβουλευτικό και δικαστικό δείχνει τις προτεραιότητες της εγχώριας εξουσίας, που -ως φαίνεται- μόνη έχει καθορίσει τα όριά της.
Για τα υπόλοιπα... τους ζυγούς λύσατε. O καθένας δηλαδή μόνος του. Εκτός από τα πολύ σοβαρά οικονομικά, για τα οποία, έτσι κι αλλιώς, φροντίζουν οι ξένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου