Φεύγει ο Θ. Ρουσόπουλος

Ο εκδότης της εφημερίδας της δεξιάς παράταξης ήταν σαφής. Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος μεταβαίνει για λόγους τυπικούς και μόνον στο Μαξίμου και αυτό, όταν κρίνεται αναγκαίο, επιβεβαιώνοντας την πληροφορία πως ο εκ δεξιών και εξ απορρήτων του πρωθυπουργού, υπουργός Επικρατείας, έχει όντως θέσει στη διάθεση του Κώστα Καραμανλή και μάλιστα δύο φορές, κατά την τελευταία περίοδο, την παραίτησή του. Ο εκδότης είναι ακόμη σαφέστερος. «Εγώ τελείωσα και το ξέρω», λέει ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, αντιλαμβανόμενος πως η εποχή των «παχιών αγελάδων» στη Νέα Δημοκρατία έχει τελειώσει.

Η συζήτηση του εκδότη με τον υπουργό Επικρατείας συνέβη πριν από δύο ημέρες και πάντως πριν αναχωρήσει ο πρωθυπουργός για το Λονδίνο, χωρίς το στενό του συνεργάτη, αν και ήταν προγραμματισμένη η μετάβαση και του Θόδωρου Ρουσόπουλου στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου. Με την ταχύτητα που εξελίσσονται τα πράγματα, μία εβδομάδα, μέχρι δηλαδή το βράδυ της Παρασκευής που μας έρχεται, είναι πολύ μεγάλος πολιτικός χρόνος. Το ενδιαφέρον στοιχείο ωστόσο, που προκύπτει από την παραπάνω συνομιλία, είναι πως ο άλλοτε ισχυρός άνδρας του Μαξίμου καταλαβαίνει πια πως τα πολιτικά του φτερά είναι κομμένα, ενδεχομένως και τα πολιτικά ψωμιά του, ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθεί τυπικά και τεχνικά η υπόθεση Βατοπεδίου. Η παραίτηση του υπουργού Επικρατείας αναμένεται να υποβληθεί και επίσημα, ενδεχομένως την Τετάρτη, μετά τη συζήτηση στη Βουλή για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής ή μετά την ψηφοφορία για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής, δηλαδή μετά την Παρασκευή, καθώς οι φήμες γι' αυτό, οργιάζουν.

Ένας «μη ανασχηματισμός με ολίγη»

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη, όπου ένας ανασχηματισμός αντιμετωπίζεται περίπου σαν εκλογική αναμέτρηση. Κάτι σαν μέγα πολιτικό γεγονός με ανατρεπτικά στοιχεία και προδιαγραφές τεκτονικής αναδιάταξης. Πρόκειται για αμετροέπεια χωρίς αντίκρισμα. Οι ανασχηματισμοί πραγματοποιούνται για ένα και μοναδικό λόγο. Για να δοθεί ένα μήνυμα, ενόψει μίας εκλογικής αναμέτρησης. Για να «φρεσκάρει» την ομάδα, πριν την τελική μάχη.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα πράγματα είναι ακόμη πιο πολύπλοκα. Η παραίτηση του Θόδωρου Ρουσόπουλου δεν σημαίνει και κατ’ ανάγκη ανασχηματισμό εδώ και τώρα, αφού ο Κώστας Καραμανλής έχει καταλάβει πως μία τέτοια κίνηση θα λειτουργούσε επικοινωνιακά για λίγα μόνον εικοσιτετράωρα. Είναι πολύ πιθανόν να αντικατασταθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που θα κατοικοεδρεύει εφεξής στην οδό Πάντου και πάντως όχι στο Μαξίμου.

Άλλωστε, ο ανασχηματισμός του Κώστα Καραμανλή, αν και όποτε συμβεί, έχει ήδη προεξοφληθεί από το πολιτικό χρηματιστήριο, απώλεσε εκ των πραγμάτων και πριν υλοποιηθεί δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά του. Τον αιφνιδιασμό, που λειτουργεί επικοινωνιακά και τον πολιτικό χρόνο, που υποτίθεται πως διασφαλίζει. Είναι λοιπόν καλύτερα να εξετασθεί το ενδεχόμενο αργότερα.

Η εξήγηση είναι πολύ απλή. Ο Κώστας Καραμανλής κατάφερε το ακατόρθωτο. Να καταναλώσει όλο το πολιτικό κεφάλαιο, αυτό τέλος πάντων που μπόρεσε να διασφαλίσει με τη, για δύο εβδομάδες, συνεχή αντεπίθεσή του, μετά την καταστροφική εικόνα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Το επικοινωνιακό σχέδιο που είχε σαν στόχο την αντιστροφή της διαδικασίας αποδόμησης του προσωπικού προφίλ του Κώστα Καραμανλή, λειτούργησε θετικά για το Μαξίμου για μία βραχεία χρονική περίοδο, που διήρκεσε δύο εβδομάδες. Η άνευ προηγουμένου προσπάθεια της κυβέρνησης και βεβαίως του σκληρού πυρήνα του Μαξίμου να εξασφαλίσει την απόλυτη εχεμύθεια της δικαιοσύνης στην υπόθεση Βατοπεδίου προκάλεσε την καταστροφή. Η παραίτηση των δύο εισαγγελέων, των Ηλία Κολιούση και Ελένης Σωτηροπούλου, πρωτοφανής για τα ελληνικά δικαστικά χρονικά, γκρέμισε μέσα σε δύο ώρες ό,τι προσπάθησε να κτίσει ο Λούλης και η παρέα του σε δύο εβδομάδες. Η παραίτηση λειτούργησε ως επικοινωνιακό σοκ. Βραχυκύκλωσε όλο το διαθέσιμο οπλοστάσιο στα υπόγεια του Μαξίμου. Εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον ίδιο τον Θόδωρο Ρουσόπουλο, που συγκέντρωσε το σύνολο των υποψιών στο πρόσωπό του, αλλά και το δύσμοιρο τον υπουργό Δικαιοσύνης, που προφανώς για λόγους καθαρά «τεχνικούς» δεν αντελήφθη εγκαίρως τα τεκταινόμενα. Το πρόβλημα άλλωστε δεν επικεντρώνεται στον κ. Χατζηγάκη. Το πρόβλημα αφορά στην ηγεσία της δικαιοσύνης, που κατηγορείται από την Αξιωματική Αντιπολίτευση και προσωπικά από τον Γιώργο Παπανδρέου ότι επιχείρησε «πραξικόπημα», κατόπιν παρεμβάσεως της κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ μήνυσε τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και τον αντιεισαγγελέα κ. Καρούτσο για κατάχρηση εξουσίας, που αποτελεί κακούργημα. Το αιωνίως πλειοδοτών, σε επικοινωνιακό τζόγο, κόμμα του ΛΑΟΣ μήνυσε τους παραπάνω και τον υπουργό Δικαιοσύνης για εσχάτη προδοσία. Προφανώς, οι λέξεις χάνουν το νόημά τους με τέτοια τερτίπια του Γιώργου Καρατζαφέρη, αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτό. Ντόρος να γίνεται στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Το ΚΚΕ με ανακλαστικά του ‘89

Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε, για πρώτη ίσως φορά από το 2004, να εξελίξει αρθρωτά μία στρατηγική με αρχή, μέση και τέλος. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για μία επιτελική ομάδα που στο πρόσφατο παρελθόν δεν είχε να επιδείξει και πολλές επιτυχίες. Η Χαριλάου Τρικούπη κατόρθωσε και να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων, παγιδεύοντας τον Κώστα Καραμανλή στη φυγοκεντρική δράση της Προανακριτικής Επιτροπής, που πρότεινε εξαρχής ο Γ. Παπανδρέου, αλλά και να βάλει στη γωνία το ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως το ΚΚΕ.

Για τον Περισσό, το ζήτημα είναι απλοϊκά σαφές. Εδώ και μία εβδομάδα προσπαθεί να λειτουργήσει με τρόπο ανώδυνο, αλλά ξεχνά πως το «βρώμικο ‘89» είναι πολύ νωπό ακόμη. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τις πραγματικές πολιτικές σχέσεις του Περισσού με το σκληρό πυρήνα του Μαξίμου. Τελικά, το ΚΚΕ θα υπερψηφίσει και τις δύο προτάσεις. Άλλη μία ανώδυνη κίνηση.

Η ακροβασία της Κουμουνδούρου

Για την Κουμουνδούρου το πρόβλημα ήταν πολύ πιο σύνθετο από τη στιγμή που κύρια δεξαμενή ψηφοφόρων του είναι το ΠΑΣΟΚ. Θα έπρεπε να ελιχθεί μεταξύ μίας Εξεταστικής Επιτροπής, που πρότεινε η Νέα Δημοκρατία, για να μη λειτουργήσει και μιας Προανακριτικής Επιτροπής, που πρότεινε για επικοινωνιακούς λόγους το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κινδυνεύει να θαφτεί άδοξα, λόγω ανεπάρκειας αποδεικτικών στοιχείων για το βίο και την πολιτεία των Θόδωρου Ρουσόπουλου, Ευάγγελου Μπασιάκου και Πέτρου Δούκα. Το πιθανότερο για τον πρώτο είναι να μην αποκαλυφθεί ποτέ κάτι το επιλήψιμο.

Προκειμένου να υλοποιήσει τον επικίνδυνο, λόγω ακροβασίας, ελιγμό του ο ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε και πάλι το «συμψηφισμό». Δρυς και Φωτιάδης του ΠΑΣΟΚ, εξίσου ένοχοι με τους Δούκα, Μπασιάκο και Ρουσόπουλο. Το εγχείρημα αυτό μπορεί να πείθει το αριστερό ρεύμα στην Κουμουνδούρου, αλλά δεν είναι πολύ πειστικό για τη μεγάλη δεξαμενή των αριστερών ψηφοφόρων. Η ενοχή των δύο στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αν και υπαρκτή, έχει «καταναλωθεί» πολιτικά και έχει παραγραφεί νομικά. Με λίγα λόγια, η αντεπίθεση της Κουμουνδούρου είναι άσφαιρη για έναν και απλό λόγο. Ο Παπανδρέου δεν έχει κανένα πρόβλημα να «πετάξει» από το κόμμα έναν ήδη «καμένο» Δρυ, που δεν καταφέρνει ούτε βουλευτής να εκλεγεί στην Κέρκυρα και έναν ξεχασμένο Φωτιάδη, που τον θυμούνται μόνον μερικά ρουσφέτια στον Έβρο. Τα υπόλοιπα αποτελούν λεπτομέρειες μίας ξεχασμένης ιστορίας.

Η μεγάλη μπλόφα

Ο Κώστας Καραμανλής μετά τη ΔΕΘ αποφάσισε να μπλοφάρει. Παρέστησε το θυμωμένο, γρύλισε στην Κεντρική Επιτροπή, απείλησε τους αντιρρησίες συνείδησης ή ασυνειδησίας της Νέας Δημοκρατίας, έσφιξε τα λουριά, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Κάποιος Τατούλης εξ Αρκαδίας, κάποιος Γιαννόπουλος εκ Φθιώτιδος εξακολούθησαν με ή χωρίς την τεχνική βοήθεια του Λάκη Λαζόπουλου, να διαδραματίζουν πολιτικό ρόλο, επιβεβαιώνοντας τη σοφή κουβέντα του Γιάννη Τσαρούχη. Επειδή λοιπόν στην Ελλαδίτσα όλοι γνωριζόμαστε και είσαι αυτό που δηλώνεις, ο Κώστας Καραμανλής έμεινε χωρίς βέλη στη φαρέτρα του. Του έμεινε μόνον ένας ανασχηματισμός και οι αναπόφευκτες πρόωρες εκλογές με μισό πάγκο εφεδρεία. Τα ονόματα είναι γνωστά. Μαριέττα Γιαννάκου, Σταύρος Δήμας και Αντώνης Σαμαράς. Ο Γιώργος Αλογοσκούφης παραμένει «τσάρος». Ο Γιώργος Σουφλιάς αναβαθμίζεται σε κυβερνητικό τομεάρχη μαζί με τον Προκόπη Παυλόπουλο, αφού με αυτούς και τον Σιούφα μιλά πια ο Καραμανλής. Η Ντόρα παραμένει όσο αυτή θα το επιθυμεί στο υπουργείο Εξωτερικών και θα αλλάξει υπουργείο, μόνον όταν αυτή το επιλέξει. Ο Φώλιας θα εκτελεστεί απλά ως άλλοθι. Το χειμώνα η κοινωνία θα τραβά την ανηφόρα της οικονομικής ύφεσης και η κυβέρνηση θα προσπαθεί να αποφύγει την κατηφόρα της δικής της διακυβέρνησης. Η απουσία του Θόδωρου Ρουσόπουλου δεν σημάνει πως λύθηκαν τα χέρια του Κώστα Καραμανλή και πως η κυβέρνηση θα βρει το βηματισμό της. Αν παρακολουθήσουμε με προσοχή την «πολιτική άλγεβρα», η χώρα δεν μπορεί να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές. Ούτε η κυβέρνηση μπορεί να τις αποφύγει. Το μόνον που μπορεί να κάνει, είναι να τις καθυστερήσει.

Νίκος Γεωργιάδης

zougla.gr