"Πρέπει να κυβερνήσω, πρέπει να κυβερνήσω !!!"
Ο Κώστας ξύπνησε λουσμένος στον κρύο ιδρώτα. Πάλι αυτός ο εφιάλτης. Κάθε βράδυ εκεί, πιστός στο ραντεβού ταράζει τον μακάριο ύπνο του. "Πρέπει να κυβερνήσω !"
Τέσσερα χρόνια πέρασαν κι ακόμα δεν το είχε καταφέρει. Όλο στο τσακ του ξέφευγε η διακυβέρνηση. Και ενώ η εκλογική συντριβή έρχονταν όπως του έδειχναν τα γκάλοπ που έφερναν οι συνεργάτες του, ο τρόμος του να μείνει στην ιστορία ως ο μόνος πρωθυπουργός που δεν κυβέρνησε ούτε τρία λεπτά τον κυρίευε και του προκαλούσε διάρροιες και αέρια.
Ήταν κι εκείνη η σούπα στο ποδόσφαιρο στο πέντε επί πέντε. Ρεζίλι των σκυλιών και του Αλέφαντου έγινε. Ίσως να έπαιξε καθοριστικό ρόλο αυτή η ρόμπα η ξεκούμπωτη. Η διαπίστωση του ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει το σώμα του και μιά μπάλα ποδοσφαίρου τον έκανε να κλειστεί στον εαυτό του και στην τουαλέτα γιά ώρες, πως θα μπορούσε άραγε να κυβερνήσει μιά χώρα.
Η Νατάσα δίπλα του ξύπνησε. "Κώστα τι έχεις γιατί δεν κοιμάσαι" τον ρώτησε ? "Βλέπω πάλι αυτόν τον εφιάλτη" της απάντησε κοιτώντας το ταβάνι. "Αν κάτσεις να σε χειρουργήσω και να σου κάνω και μιά κόντρα λοβοτομή θα νοιώσεις περδίκι" του είπε η Dr Νατάσα. "Δεν με χέζεις κι εσύ με τα χειρουργεία σου, γαμώ τα χειρουργεία και τα υπουργεία μου γαμώ ! Τι το ΄θελα και σε έκανα γιατρό από βρεφοκόμο, έχω γίνει ξεφτίλα σε όλη την Ελλάδα, γελάνε και τα νυστέρια μαζί μας, περισσότερο και από τα γέλια που πέσανε με το δονητή στην κωλοτρυπίδα της λούγκρας στον Ερυθρό".
"Κι εγώ πότε θα χειρουργήσω επιτέλους, μου λές ?" ανταπάντησε η Νατάσα και γύρισε πλευρό θυμωμένη. Σε τρία δευτερόλεπτα ροχάλιζε.
Ο Κώστας σήκωθηκε από το κρεβάτι και βγήκε στη βεράντα να αγναντέψει το αρχιπέλαγος της Ραφήνας μπας και συνέλθει. Ένα κλανίδι ακούστηκε από την διπλανή μεζονέτα. Ήταν αυτός ο αντιπαθητικός ο γείτονας ο πασοκτζής, όποτε τολμούσε να βγει στην βεράντα πάντα ο παλιόπουστας τον έπαιρνε χαμπάρι και πάταγε κλανιές γιά σπάσιμο. Πάντα, λες και είχε βάλει ανιχνευτή κίνησης.
Ο Κώστας κοίταξε τα αστέρια στον ουρανό. Τα βρήκε πάρα πολλά γιά να κάτσει να τα μετρήσει να περάσει η ώρα. "Δε γαμιέται" ψυθίρισε που να μετράω τώρα, πάω μέσα να βάλω κανένα DVD.
Πέρασε στο σαλόνι κι άρχισε να ψάχνει τα DVD. Παπαριές τα είχε δει όλα. Το μάτι του έπεσε σε ένα που δεν του θύμιζε κάτι. Στο cover ένας κλαψομούνης έτοιμος να καταρεύσει Ντενίρο. Του θύμιζε τον εαυτό του. Πιό πίσω στην καρέκλα ο ψυχίατρος Μπίλ Κρύσταλ τον ακούει με προσοχή. Analyze This. Δεν το είχε δει, πως του είχε ξεφύγει ?
Πάτησε το play και άραξε στον καναπέ. Πήρε και μιά σακούλα Lays ρίγανη τα κυματιστά την τρίκιλη συσκευασία αυτή που δίνουνε στα κωλόμπαρα. Μετά από ένα περίπου δίωρο και τρεις τρίκιλες συσκευασίες ο Κώστας ένοιωθε άλλος άνθρωπος.
Ταυτίστηκε απόλυτα με τον μαφιόζο Πολ Βίτι. Όπως αυτός δεν μπορούσε να κυβερνήσει έτσι και ο αρχιμαφιόζος της Νέας Υόρκης πάθαινε κρίσεις πανικού αδυνατώντας να συμμετέχει σε οποιαδήποτε πράξη βίας χάνοντας τον έλεγχο της φαμίλιας. Αυτό που χρειάζονταν τώρα ήταν ένας Μπιλ Κρύσταλ.
Ξαναβγήκε έξω στη βεράντα. Το κλανίδι ακούστηκε και πάλι μαζί με κάτι πνιχτά γέλια. Δεν τον ένοιαζε πλέον. Το Ανάλυσε Το το Νο 3 είχε ήδη αρχίσει να γυρίζεται ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου