Στην προηγούμενη ανάρτησή μου σχολίαζα ένα δημοσίευμα του περιοδικού Economist το οποίο έλεγε εμμέσως πλην σαφώς ότι τα ιστολόγια φθίνουν, δίνοντας τη σειρά τους σε άλλες διαδικτυακές τάσεις. Η διαφωνία μου στο κείμενο ήταν ορατή. Όπως ήταν νομίζω και οι επί μέρους συμφωνίες μου. Διάφοροι φίλοι διάβασαν το κείμενο βιαστικά κι έβγαλαν το συμπέρασμα ότι επικροτώ το δημοσίευμα του Economist, αλλά ευτυχώς βρέθηκαν και κάποιοι που το διάβασαν ως το τέλος. Μάλιστα ο ιστολόγος Δημήτρης Ρουσουνέλος ανέβασε τις τελευταίες φράσεις του κειμένου στο μπλογκ του, εκφράζοντας έτσι τη συμφωνία του. Η αλήθεια είναι ότι το κείμενο αυτοεπιβεβαιώνεται με τις αντιδράσεις που το συνόδευσαν. Στα μπλογκ, τόσο στους δημιουργούς όσο και στους αναγνώστες τους, ηγεμονεύει η ταχύτητα. Οι χρήστες διαθέτουν ελάχιστο χρόνο για την ανάγνωση των κειμένων ή τη θέαση γενικά των πραγμάτων, με αποτέλεσμα όλα να γίνονται βιαστικά, πρόχειρα κι επιφανειακά. Το χειρότερο είναι ότι γίνονται βιαστικά ακόμα και εκτιμήσεις πολύ σοβαρών καταστάστεων. Τείνουμε προς μια γενίκευση της ψηφιακής φρενίτιδας, όπου τα πάντα συμβαίνουν ανά πάσα στιγμή, τα πάντα λέγονται εδώ και τώρα, τα πάντα δείχνονται αυτοστιγμή, αλλά τίποτα δε βιώνεται πραγματικά, και τίποτα δεν αναλύεται στις όποιες διαστάσεις του. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια βιασύνη και με μια ανυπομονησία που καθόλου δεν ευνοεί τη σκέψη, αλλά δεν ευνοεί ούτε και το διάλογο, ούτε και την πιθανή πολιτική ή άλλη δράση. Το Διαδίκτυο τείνει στην αποθέωση του αποσπάσματος, του θραύσματος, του ακαριαίου, γρήγορου, fast thinking ή αλλιώς, του blink. Read the rest of this entry »
http://andriotakis.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου