Πως «η εφημερίδα των συντακτών» έγινε «η εφημερίδα των αφεντικών»

Του Μάκη Γιομπαζόλια(*)
.

Μια ακόμα λαϊκή απόπειρα ...απεξάρτησης(*) «καπελώνεται» από τα «συμφέροντα».
Η μεγάλη εξαπάτηση που γκρέμισε το όνειρο.

.

Εδώ είμαστε πάλι, για να συνεχίσουμε την κατάθεση ψυχής. Για την ονειρική απόπειρα δημιουργίας μιας εφημερίδας των συντακτών της στην Ελλάδα. Και για την μεγάλη εξαπάτηση, που γκρέμισε το όνειρο. Που εκμεταλλεύθηκε την δυναμική του εγχειρήματος, τις αλλότριες ικανότητες και τον τίτλο της "Ελευθεροτυπίας". Που εγκλώβισε τους συντάκτες της, κoλοβομένους. Και πρόσθεσε στους τίτλους των ελληνικών παραδοσιακών εφημερίδων μίαν ακόμη. Την προοδευτικότερη ίσως. Την σοβαρή και εμφανιζόμενη ως ανεξάρτητη. Αλλά εφημερίδα - και αυτή - του "αφεντικού" της.

.

Είπαμε για τις συνθήκες, τις συγκυρίες, τις επαφές, τις διαδικασίες και τα πρόσωπα, που έπαιξαν ρόλο, για να φτάσει η "Ελευθεροτυπία" στην παραμονή έκδοσής της. Αφού συμφωνήθηκαν και διακηρύχθηκαν οι αρχές, που κατοχύρωναν την δημοκρατική λειτουργία και την ανεξάρτητη και πολυφωνική έκφραση της εφημερίδας. Τον δημοσιογραφικό της έλεγχο, από την Συντακτική Επιτροπή της. Τον αποφασιστικό ρόλο της συνέλευσης των συντακτών για την πορεία της. Και την γαλαντομία των - άγνωστων μέχρι τότε στο ευρύ κοινό - χρηματοδοτών της, να παραχωρήσουν στους συντάκτες το 80% των κερδών της νέας έκδοσης.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ.