| ||||
Σαρώνει η φτώχεια στη χώρα μας, σύμφωνα με στοιχεία πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Ένας συνταξιούχος στους τέσσερις και ένας άνεργος στους τρεις έχουν εισόδημα χαμηλότερο από το όριο της φτώχειας. | ||||
Επίσης, το ποσοστό των εργαζομένων που βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας ανέρχεται σε 14% στην Ελλάδα (φτωχοί εργαζόμενοι), ποσοστό υψηλότερο απ’ όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διπλάσιο από τον μέσο όρο της ΕΕ-27 (7%), ενώ από την κατανομή του συνολικού φτωχού πληθυσμού στην Ελλάδα, προκύπτει ότι το 1/3 είναι εργαζόμενοι. Τα ανωτέρω προκύπτουν από τη γνωστή έρευνα της Eurostat που πρώτο παρουσίασε το «ΠΑΡΟΝ» την περασμένη Κυριακή και δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη ο επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ κ. Χρ. Τριανταφύλλου. Υπενθυμίζεται πως τίτλος της έκθεσης είναι «Φτώχεια και εισοδηματικές ανισότητες στην Ελλάδα: Διαχρονική εξέλιξη και νέες προκλήσεις από την οικονομική κρίση». Με βάση τα στοιχεία της έκθεσης, το Ινστιτούτο Εργασίας αναφέρει ως αναγκαιότητα την παρέμβαση των συνδικάτων με κοινωνικούς αγώνες, ενώ διαπιστωτικά υπογραμμίζεται πως η μείωση της φτώχειας και των εισοδηματικών ανισοτήτων στην Ελλάδα απαιτεί μεταξύ άλλων την άσκηση δημοσίων πολιτικών όπως: • Αύξηση του μεριδίου της εργασίας στο προϊόν, είτε στο επίπεδο της πρωταρχικής (συλλογικής διαπραγμάτευσης) είτε στο επίπεδο της δευτερογενούς κατανομής των πόρων (φορολογικό σύστημα και κοινωνική πολιτική). • Περισσότερες και καλύτερα στοχευμένες κοινωνικές δαπάνες. • Αντιμετώπιση της «ηττοπαθούς προσέγγισης» στα θέματα της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Αντιστροφή της σχέσης άμεσων / έμμεσων φόρων και προοδευτικός χαρακτήρας στο φορολογικό σύστημα. • Μείωση της επισφαλούς εργασίας που, εκτός από τη μείωση της προσωρινής απασχόλησης, σημαίνει περιορισμό της αδήλωτης εργασίας και της ψευδο-αυτοαπασχόλησης και ταχύτερη ένταξη των οικονομικών μεταναστών στην αγορά εργασίας. • Αύξηση των επιδομάτων ανεργίας, της διάρκειας χορήγησής τους και των ατόμων που έχουν πρόσβαση σε αυτά. • Υιοθέτηση κάποιας μορφής εγγυημένου εισοδήματος για άτομα σε εργάσιμη ηλικία που δεν διαθέτουν άλλους πόρους, όπως προβλέπεται σχεδόν σε όλες τις χώρες της ΕΕ [η Ελλάδα αποτελεί μία από τις ελάχιστες χώρες στην ΕΕ-27, που δεν το είχε υιοθετήσει (εξέταση σε συνδυασμό με το επίδομα ανεργίας)]. • Στήριξη της οικογένειας στη βάση εισοδηματικών κριτηρίων και αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας με τον περιορισμό της σχολικής διαρροής και την ενίσχυση και βελτίωση των υπηρεσιών παιδείας μέσα από τη δημόσια εκπαίδευση και τις κοινωνικές υποδομές. • Ενίσχυση της δημόσιας παιδείας και της δημόσιας υγείας, με βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών, καθώς και στήριξη δραστηριοτήτων πολιτισμού που θα παρέχουν δυνατότητες πρόσβασης, ιδιαίτερα στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα του πληθυσμού. • Σύσταση Παρατηρητηρίου για τη Φτώχεια που θα στοχεύει στην καλύτερη διερεύνηση των πολλαπλών πτυχών του φαινομένου της φτώχειας και των ανισοτήτων στην Ελλάδα, αλλά κυρίως στην αξιολόγηση της συμβολής των δημοσίων πολιτικών στην καταπολέμησή τους. ΠΗΓΗ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ Γράφει η Αστερω Χριστοδουλιδου | ||||
