Πέντε «βόμβες» εξαπολύει προσωπικά κατά του πρωθυπουργού ο βουλευτής Αρκαδίας της ΝΔ κ. Π. Τατούλης

Πέντε «βόμβες» εξαπολύει προσωπικά κατά του πρωθυπουργού ο βουλευτής Αρκαδίας της ΝΔ κ. Π. Τατούλης, με τη συνέντευξη-πολιτικό μανιφέστο που παραχωρεί στο «Εθνος». Ο πρώην υφυπουργός Πολιτισμού «ρίχνει το γάντι» στον κ. Καραμανλή, αμφισβητώντας ευθέως όχι μόνον βασικές επιλογές της κυβέρνησής του αλλά και τη δυνατότητά του να εμπνεύσει την ελπίδα στους Ελληνες και τις Ελληνίδες και να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Συγκεκριμένα, ο κ. Τατούλη

Συνέντευξη στον Γιάννη Σαραντάκο

Χαρακτηρίζει «συνένοχο τον πρωθυπουργό» για τα «νεοδημοκρατικά δεινά» και σημειώνει ότι ο κ. Καραμανλής είναι «απόλυτα και πρωταρχικά υπεύθυνος για όλες τις κυβερνητικές επιλογές, πολιτικών και προσώπων». «Εχει άποψη και γνώση από την πρώτη κιόλας στιγμή», συμπληρώνει.

Καλεί τον πρωθυπουργό να καταγγείλει τους «απαγωγείς του» εάν πιστεύει ότι είναι όμηρος και προσθέτει ότι «η παράταξη διαθέτει ακόμη θαρραλέες δυνάμεις που θα συνδράμουν στην απελευθέρωσή του».

Ακυρώνει το δίλημμα «Καραμανλής ή χάος» και εκφράζει «ανοιχτά» την άποψη ότι το τέλος των αυτοδυναμιών δεν σημαίνει χάος.

Απορρίπτει το τελεσίγραφο Καραμανλή για την εσωστρέφεια.

Ακυρώνει το «χαρτί» του ανασχηματισμού, λέγοντας ότι δεν έχει νόημα όταν δεν υπάρχουν μέσα στο κόμματα κριτήρια αξιοκρατίας και κλίμακα αξιολόγησης.

Ολες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εδώ και καιρό είναι η αλήθεια «συμφωνούν» σε ένα δεδομένο, ότι η αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές θα είναι πολύ δύσκολο -έως αδύνατο- να επιτευχθεί. Πιστεύετε ότι αυτό το δεδομένο μπορεί να αλλάξει για το κόμμα σας;

Δεν υπήρξα ποτέ δογματικός στη ζωή μου. Θεωρώ εξαιρετικά επικίνδυνα τα διλήμματα τα οποία αντί να θωρακίσουν τη δημοκρατία, τελικώς συμβάλλουν στην εξόντωσή της.

Είμαι κάθετα αντίθετος σε συνθηματολογίες που ακούμε τελευταία. «Καραμανλής ή χάος» ή ότι δήθεν «κυβερνήσεις συνεργασίας δεν μπορούν να υπάρξουν στην Ελλάδα». Ποιος τα λέει αυτά και με ποιες σκοπιμότητες; Εν πάση περιπτώσει, είμαι βέβαιος ότι στις δημοκρατίες ούτε αδιέξοδα υπάρχουν ούτε διλήμματα. Ολα είναι δυνατά από τη στιγμή που θα τα αποφασίσει ο ελληνικός λαός.

Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι με το τέλος των αυτοδυναμιών (αν έλθει) θα έλθει χάος. Ούτε βέβαια και με το τέλος των παραδοσιακών ισχυρών της πολιτικής.

Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε πίσω με νηφαλιότητα. Τι μας κληροδότησαν οι ισχυρές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ; Τι μπορέσαμε να κάνουμε εμείς ως κεντροδεξιά παράταξη κατά την πρώτη μας θητεία με την ισχυρή μας πλειοψηφία; Η απάντηση είναι απλή: Πολύ λιγότερα από όσα κάνουμε σήμερα με τη δήθεν ισχνή πλειοψηφία. Και για να σας απαντήσω με ευθύτητα.

Διόλου δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε για το τέλος των αυτοδυναμιών και του πολιτικού συστήματος, αν αυτό συνεχίζει να πορεύεται με τους ίδιους όρους, αναποτελεσματικότητα, έλλειμμα οράματος, διαφθορά, αντιδημοκρατική συμπεριφορά, διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Παρεμβάσεις
Αλλωστε, αυτός ο κίνδυνος (να απειλείται η ΝΔ από τον κίνδυνο της μη ανάδειξής της σε αυτοδύναμη κυβέρνηση στο προσεχές μέλλον) με ώθησε να κάνω έγκαιρα τις παρεμβάσεις που γνωρίζετε.

Δυστυχώς σήμερα που επιβεβαιώνομαι ο χρόνος είναι λιγοστός. Και πάλι όμως ας μη διασύρουμε την παράταξη και τον εαυτό μας, βάζοντας στους πολίτες διλήμματα, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο ίσως διασώσουμε το πολιτικό μας μέλλον. Κανέναν δεν φοβίζουμε πλέον.

Αλλωστε, όπως ορισμένοι φίλοι σχολίαζαν πριν από λίγο καιρό στο προσωπικό μου blog, είναι αφενός λυπηρό ένας υπουργός Παιδείας (που πρώτος θα έπρεπε να ξέρει ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν διλήμματα) να θέτει ισοπεδωτικά ερωτήματα έστω εν είδει αστεϊσμού και αφετέρου το εύστοχο ερώτημα «πόσο πιο δύσκολα θα είναι τα πράγματα στο χάος; Τουλάχιστον το χάος κάποια στιγμή αυτορυθμίζεται...».

Το 2004 ο Κ. Καραμανλής έβγαινε πανίσχυρος από μια εκλογική αναμέτρηση και το ΠΑΣΟΚ «βυθιζόταν» στη δίνη της εσωστρέφειας. Ποιος ήταν, πιστεύετε, ο κύριος λόγος που σήμερα -λίγα χρόνια μετά- το πολιτικό κλίμα είναι τελείως διαφορετικό; Γιατί οι πολίτες έχουν πλέον ιδιαίτερα περιορισμένες προσδοκίες από τη ΝΔ;

Οι πολίτες δεν έχουν περιορισμένες προσδοκίες από τη Νέα Δημοκρατία αλλά γενικότερα από τα κόμματα. Οποιο κόμμα κι αν αναδειχθεί πρώτο στις επόμενες εκλογές, επί της ουσίας θα τις έχει «χάσει».

Κι αυτό επειδή το σύνολο του πολιτικού κόσμου έχει απολέσει μια μοναδική ευκαιρία, την οποία δεν θα δημιουργήσει και πάλι αν δεν προβεί στις αναγκαίες αλλαγές και κυρίως αν δεν ξαναβρεί τη σχέση του με την κοινωνία, το υγιές της κομμάτι που αγωνιά για το μέλλον του τόπου, τις παραγωγικές δυνάμεις αυτής της χώρας.

Κακά τα ψέματα. Η δυναμική του 2004 δεν πρόκειται εύκολα να επαναληφθεί. Η λευκή επιταγή που δόθηκε στον κ. πρωθυπουργό δεν θα χαριστεί σε κανέναν επόμενο πρωθυπουργό προσεχώς. Ούτε ασφαλώς και στον εκάστοτε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που είναι φορέας μεγάλων από το παρελθόν ευθυνών.

Και κάτι ακόμη. Δείτε το πάθος και το όραμα που προβάλλει ο Ομπάμα και συγκρίνετέ το με το τι νιώθουν οι περισσότεροι Ελληνες πολίτες απέναντι στα κόμματα. Προσωπικώς δεν βλέπω ρεύμα για κανέναν στις επόμενες εκλογές. Κάποιοι μέσα στην αγωνία τους προσπαθούν να επιβάλουν λύσεις παλαιοκομματικές χωρίς όραμα και με λογικές επετηρίδας. Και μια χώρα με ένα κλειστό οικογενειακό πολιτικό σύστημα που δεν ονειρεύεται και δεν πιστεύει σε τίποτα δεν έχει μέλλον.

Σήμερα διαγκωνίζονται να οδηγήσουν τη χώρα στο μέλλον εκείνοι που συνέβαλαν στην καθολική απαξίωσή της. Γιατί την πόρτα στα σημερινά φαινόμενα αυτοί πρώτοι την άνοιξαν. Το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του δεν μπορούν να αποτελούν λύση για τον τόπο σαν να προέκυψαν από παρθενογένεση.

Το ΠΑΣΟΚ έχει διαποτιστεί από την πολύχρονη καθεστωτική αντίληψη της πολιτικής, τόσο πολύ, που βλέπει την κατάρρευση και δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει. Δεν μπορεί να πείσει τον ελληνικό λαό. Οι πολίτες επιθυμούν κάποιοι που έχουν συμπληρώσει πολλά χρόνια σε κυβερνητικά αξιώματα να πάψουν να εμφανίζονται ως άφθαρτοι και να αναλάβουν θαρραλέα τις ευθύνες τους.

Κρινόμαστε
Η ΝΔ εξελέγη το 2004 με σημαία την πάταξη της διαφθοράς και την επανίδρυση του κράτους. Εναν χρόνο πριν κάναμε σημαία μας τις μεταρρυθμίσεις. Βάσει αυτών των εξαγγελιών μας κρινόμαστε κιόλας.

Αν δεν είχαμε μιλήσει εμείς για κάθαρση, αν ήμασταν λίγο πιο ρεαλιστές και λέγαμε με ειλικρίνεια στον Ελληνα ότι όπως και στην κοινωνία έτσι και στα κόμματα υπάρχουν οι ιδιοτελείς, οι αδίστακτοι και οι επικίνδυνοι, αλλά εμείς θα προσπαθήσουμε να δυναμώσουμε τόσο τους θεσμούς ώστε αυτά τα στοιχεία να μη βρίσκουν εύφορο έδαφος για τις ανομίες τους, τότε οι πολίτες δεν θα είχαν το δικαίωμα να μας κρίνουν τόσο αυστηρά.

Ας μην παραπονιόμαστε τώρα λοιπόν για τη σκανδαλολογία, αφού μόνοι μας την επιδιώξαμε. Αυτό το λάθος κάνει και ο κ. Παπανδρέου μιλώντας ηθικιστικά. Και αυτό ακριβώς θα του επιστρέψει ως μπούμερανγκ. Οι πολίτες έχουν γίνει πλέον κυνικοί. Και αυτό είναι, ίσως, η χειρότερη κληρονομιά των τελευταίων κυβερνήσεων. Η κατάρρευση των ελπίδων.

Η μόνη μας επιλογή αυτή τη στιγμή είναι να κάνουμε όσα υποσχεθήκαμε και για τα οποία εκλεγήκαμε. Να διορθώσουμε τις χρόνιες στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας. Να θωρακίσουμε τους θεσμούς προκειμένου οι επιτήδειοι ένθεν κακείθεν να μη βρίσκουν έδαφος. Να βελτιώσουμε την καθημερινότητα των πολιτών.

Η εσωστρέφεια σε ένα κόμμα δεν τελειώνει ούτε με εντολές ούτε με κραυγές. Τελειώνει μόνο με πολιτικές που την υπερβαίνουν.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
Αν πιστεύει ότι είναι όμηρος, υπάρχουν δυνάμεις να τον απελευθερώσουν

Πιστεύετε ότι ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής δεν είχε ή δεν έχει περιθώρια κινήσεων πλέον; Είναι πολιτικά όμηρος καταστάσεων;

Κανείς δεν είναι όμηρος κανενός. Αυτά είναι συνωμοσιολογίες των διαφόρων κινδυνολόγων των μίντια. Αν ο πρωθυπουργός πιστεύει ωστόσο ότι είναι όμηρος, δεν έχει παρά να καταγγείλει με ονοματεπώνυμο τους απαγωγείς του.

Η παράταξη διαθέτει ακόμη θαρραλέες δυνάμεις που θα συνδράμουν στην απελευθέρωσή του. Πολιτικά μιλώ πάντα.

Αυτό που λέγεται μέσα στη Νέα Δημοκρατία, ότι για τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει ευθύνη ο πρωθυπουργός αλλά οι υπουργοί και οι συνεργάτες του, το συμμερίζεστε;

Δυστυχώς στην Ελλάδα το σύστημα μας είναι πρωθυπουργοκεντρικό. Βέβαια η συγκέντρωση εξουσιών μπορεί να είναι ευχάριστη στην αρχή, για όποιον δεν έχει συναίσθηση της τεράστιας ευθύνης.

Σύντομα όμως ακολουθεί και η δυσάρεστη ανάληψη όλων των ευθυνών. Ο πρωθυπουργός είναι απόλυτα και πρωταρχικά υπεύθυνος για όλες τις κυβερνητικές επιλογές, πολιτικών και προσώπων. Αυτό δεν το λέγω εγώ.

Είναι έτσι επειδή το σύστημά μας είναι αυτό. Οσοι τώρα εμφανίζουν τον κ. πρωθυπουργό ως έρμαιο συμβουλατόρων και επίδοξων υπονομευτών, προφανώς δεν τον γνωρίζουν καθόλου καλά και ασφαλώς τον υποτιμούν. Εχει άποψη και γνώση από την πρώτη κιόλας στιγμή.

Ο κάθε πρωθυπουργός στη συνείδηση του κόσμου δεν είναι κάτι διαφορετικό από το κόμμα και τα στελέχη του.

Για την ακρίβεια, ο κ. Καραμανλής θεωρήθηκε επί μακρόν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας. Σε αντιδιαστολή ο κ. Σημίτης περισσότερο σαν βαρίδι έσερνε πίσω του το ΠΑΣΟΚ.

Συμπεραίνει κανείς ότι ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος, ενώ τα κακώς κείμενα της πασοκικής πολιτείας τραυμάτισαν το προφίλ του κ. Σημίτη, καθιστώντας τον απλώς ανίκανο να καταπολεμήσει τη διαφθορά των στελεχών ενός κόμματος με το οποίο δεν τον συνέδεαν πολλά, τα νεοδημοκρατικά δεινά επηρεάζουν τόσο τον κ. Καραμανλή (λόγω της ταύτισης του ονόματος με το κόμμα) που ο ίδιος κινδυνεύει να ταυτιστεί με τις κακές επιλογές κάποιων στελεχών του.

Κινδυνεύει δηλαδή να χαρακτηριστεί όχι ανίκανος αλλά συνένοχος. Από πολιτικής άποψης φυσικά.

Πιστεύετε ότι εξακολουθούν κάποιοι από το σύστημα εξουσίας της Νέας Δημοκρατίας να παριστάνουν τη «φυλακισμένη στον πύργο βασιλοπούλα»;

Δεν έχουν κανένα τέτοιο περιθώριο. Δεν μπορεί πλέον κανείς να ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει, ότι δεν άκουσε, ότι δεν είδε. Αλλωστε, για να μην παρεξηγούμαστε, η παράδοση θέλει τη φυλακισμένη βασιλοπούλα να αυτοκτονεί για να απελευθερωθεί από τα δεσμά που κάποιοι της έχουν επιβάλει.

Στην περίπτωσή μας, δεν έχει έλθει ακόμη η ώρα για κάτι τέτοιο.

«Κατηγορώ» για τα σκάνδαλα
Σε καταγραφή των υποθέσεων, που παρότι συγκλόνισαν το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν αποδόθηκαν ούτε ποινικές ούτε πολιτικές ευθύνες, προχωρεί ο κ. Π. Τατούλης, ακυρώνοντας το επιχείρημα του ίδιου του πρωθυπουργού ότι η Δικαιοσύνη έχει τον πρώτο λόγο στη διερεύνηση των σκανδάλων.

Ο πρώην υφυπουργός θυμίζει τις υποκλοπές, τα ομόλογα, τη Siemens και το Χρηματιστήριο και διερωτάται: «Σε ποιες από τις φοβερές υποθέσεις που έχουν συγκλονίσει τον τόπο απέδωσε τελικά ποινικές ευθύνες ή αν δεν εξευρέθησαν, στη συνέχεια αποδόθηκαν πολιτικές ευθύνες έστω;».

Εχετε μιλήσει κατ επανάληψη για το τεκμήριο της πολιτικής ενοχής. Με την ψύχραιμη ανάλυση ενός προσώπου που δεν είναι στην κυβέρνηση, υπάρχουν αυτήν την ώρα υπουργοί που θα έπρεπε να έχουν αποχωρήσει οικειοθελώς από το Υπουργικό Συμβούλιο;

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθώ το εξής τραγελαφικό. Διάφορα στελέχη, υπουργοί, έγκριτοι δημοσιογράφοι έχουν βγει στην πιάτσα και μιλούν απαξιωτικά για τον απερχόμενο υπουργό Επικρατείας. Τρίβουν τα χέρια τους και γελούν κάτω από τα μουστάκια τους.

Ας είμαστε λίγο σοβαροί. Πρόκειται για τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους που προ ολίγων μόλις ημερών έσκυβαν σε υπόκλιση μπροστά στο αξίωμα και στην εξουσία, ενώ παράλληλα λοιδορούσαν όποιον είχε το σθένος να σταθεί απέναντι σε κακώς κείμενα του πολιτικού βίου. Ε, είναι η ώρα να σταματήσει η υποκρισία. Είναι κι αυτοί συνένοχοι.

Εχετε μετανιώσει για τη σκληρή κριτική σας στον κ. Ρουσόπουλο;

Το πρόβλημα μου δεν ήταν ποτέ ο κ. Ρουσόπουλος. Ποτέ δεν στέκομαι σε πρόσωπα, που εκ των πραγμάτων έρχονται και παρέρχονται, παρά μόνο σε πολιτικές.

Ημουν εξαρχής αντίθετος στην τακτική του επικοινωνισμού, ενώ σημείωσα ότι δεν μπορεί η σύζυγος του βασικού εισηγητή του βασικού μετόχου να προαλείφεται για εκδοτικές δραστηριότητες. Μέχρις εκεί.

Αν, όμως, δεν αλλάξουν οι λογικές και οι τακτικές, τότε οι απομακρύνσεις δεν σηματοδοτούν τίποτα. Αλλωστε, να σας πω και κάτι ακόμη. Τι σημαίνει κριτήριο πολιτικής ενοχής για εμένα; Οτι κάποιος πρέπει να παραιτείται ή να απομακρύνεται μέχρι ο λαός να ξεχάσει και στην πρώτη ευκαιρία να επανακάμψει σαν να μην έχει τίποτα συμβεί ή να απομακρυνθεί και ανενόχλητος να απολαμβάνει την κοινωνική καταξίωση και τα αμύθητα πλούτη της θητείας του; Ας είμαστε λίγο σοβαροί. Αυτό πλέον δεν αρκεί σε κανέναν.

Ο πολίτης μέσα στη δύσκολη καθημερινότητά του απαιτεί οι έχοντες πολιτική ευθύνη να αποπεμφθούν παραδειγματικά από τον δημόσιο βίο και να παραδοθούν στη χλεύη του ελληνικού λαού. Και ασφαλώς οι ποινικά υπεύθυνοι να οδηγηθούν επιτέλους στη φυλακή. Οπως συμβαίνει σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία.

Αυτό δεν θα το κρίνει η Δικαιοσύνη; Αλλωστε, και ο κ. Ρουσόπουλος επεσήμανε ότι είναι πάγια αρχή της ΝΔ να αφήνει πρώτα τη Δικαιοσύνη να εκτελεί το έργο της...

Προφανώς, ο συνάδελφος δεν θυμάται καθόλου καλά. Εχει ξεχάσει ότι εμείς λοιδορούσαμε το ΠΑΣΟΚ και τον Κώστα Σημίτη (και καλώς πράτταμε), όταν έλεγε «όποιος έχει στοιχεία στον εισαγγελέα». Οπότε, εμείς δεν μπορούμε να ακολουθούμε αυτήν την τακτική.

Δεύτερον, άλλο πράγμα είναι η απόδοση πολιτικών ευθυνών και άλλο η απόδοση ποινικών ευθυνών. Και να σας πω και κάτι ακόμη, εν είδει ερωτήματος. Ας πούμε ότι πρέπει να επιληφθεί πρώτα η Δικαιοσύνη.

Πείτε μου εσείς σε ποιες από τις φοβερές υποθέσεις που έχουν συγκλονίσει τον τόπο απέδωσε τελικά ποινικές ευθύνες ή αν δεν εξευρέθησαν, στη συνέχεια αποδόθηκαν πολιτικές ευθύνες έστω. Σε καμία υπόθεση. Ούτε στο Χρηματιστήριο, ούτε στα δομημένα ομόλογα, ούτε για την ώρα στη Siemens (πού βρίσκεται η υπόθεση Τσουκάτου και οι άλλες μικρές παραφυάδες του σκανδάλου που δημοσιοποιήθηκαν), ούτε στις υποκλοπές.

Μα αν τα πράγματα ήταν αλήθεια έτσι, τότε η Ελλάδα θα ήταν case study κράτος που έχει νικήσει τη διαφθορά και δεν θα κατρακυλούσε σε χαμηλές θέσεις της διεθνούς κατάταξης.

Δυστυχώς, μόνο εμείς οι πολιτικοί έχουμε αυτήν την εικόνα για τον εαυτό μας. Και ο λαός γνωρίζει. Και η διεθνής κοινότητα μας λοιδορεί για τις αδυναμίες του διεφθαρμένου μας συστήματος. Και αυτό ασφαλώς, για να μην ξεχνιόμαστε, έχει σημαντικό αντίχτυπο στην οικονομία. Σημαίνει εκροές ρευστού από την τσέπη του Ελληνα φορολογούμενου, αλλά και αποτρεπτικό παράγοντα για όσους σκεφτούν να επενδύσουν ή να παράγουν το έργο τους στη χώρα μας.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ «ΓΕΝΝΗΣΗ» ΝΕΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Θα αναδυθούν νέοι παίκτες, αν οι πολιτικοί φορείς δεν επανιδρυθούν

Με βάση τις έρευνες και τα ποσοστά που συγκεντρώνουν τα δύο μεγάλα κόμματα ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν «κλείσει» τον κύκλο τους;

Σίγουρα έχουν κλείσει έναν μεγάλο κύκλο. Για κανέναν δεν θα υπάρξει πλέον περίοδος χάριτος. Σε κανέναν δεν θα δοθεί εφεξής λευκή επιταγή. Κανένας δεν θα μπορέσει να μιλήσει για «καθαρό» παρελθόν, χωρίς να προκαλέσει τη μήνη των πολιτών. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα καταφέρουν να ξαναεμπνεύσουν την ελπίδα. Αυτό το κεφαλαίο το έχουν απολέσει και οι δύο. Το εξάντλησαν με τον χειρότερο τρόπο την τελευταία τριακονταετία, με την αλλεπάλληλη διάψευση των προσδοκιών των Ελλήνων.

Η μεταπολίτευση που χαρακτηρίστηκε από την εκρηκτική διεύρυνση της κρατικής παρεμβατικότητας μας τελειώνει σιγά σιγά. Ολόκληρο το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας βρίσκεται σε αδιέξοδο, και αυτό το βλέπουμε σήμερα ως κρίση της πολιτικής αλλά και ως συνεχιζόμενη και διογκούμενη σε κάποιες περιόδους κρίση της οικονομίας.

Εχει έρθει -κατά τη γνώμη σας- η στιγμή για τη γέννηση ενός νέου πολιτικού φορέα που θα εκφράσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια;

Οχι βέβαια. Τη λαϊκή δυσαρέσκεια υπάρχουν ήδη φορείς να την εκφράσουν. Τη δυσαρέσκεια εκφράζουν και τα δύο μεγάλα κόμματα, που θα συνεχίσουν να προσελκύουν (ακόμη και με τη μορφή που έχουν σήμερα) μερίδα ψηφοφόρων που είτε θέλει να διατηρήσει τα κεκτημένα της είτε προσδοκά σε άλλα, είτε επιλέγει από τους δύο κακούς τον λιγότερο κακό, αλλά και τα δύο μικρότερα (ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ) που, πέρα από μια μικρή συνειδητοποιημένη μερίδα ψηφοφόρων τους, συγκεντρώνουν κυρίως τις ψήφους διαμαρτυρίας των πολιτών απέναντι στο σύστημα.

Για να ανακεφαλαιώσω λοιπόν: Είτε οι υπάρχοντες πολιτικοί φορείς θα επανιδρυθούν με αποτέλεσμα να εκφράσουν την ελπίδα είτε αναγκαστικά θα αναδυθούν νέοι παίκτες. Εκείνοι που θα προέρχονται μέσα από την κοινωνία. Θα είναι ανεξάρτητοι από το σάπιο σύστημα εξουσίας. Θα συμμερίζονται τις αγωνίες των πολιτών αφού θα είναι και δικές τους. Θα ξαναδημιουργήσουν αισιοδοξία και ελπίδα.

Μιλάτε για νέο κόμμα;

Αυτό θα το αποφασίσει η κοινωνία. Ούτε εγώ ούτε κανένας μεγαλόσχημος της πολιτικής. Τις περασμένες φορές που είδαμε ανάλογες προσπάθειες αυτές ναυάγησαν λίγο προτού ανεβάσουν μαρκίζες γι αυτόν τον λόγο, η απόφαση των προέδρων τους δεν ήταν απόφαση της κοινωνίας. Το νερό ξεκινά από τις ρίζες για να ποτίσει το φύλλωμα. Αλλιώς έρχεται η αφυδάτωση, η ξήρανση και το φύλλο πέφτει. Στην Ελλάδα είδαμε πολλά φύλλα να πέφτουν...

ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Δεν έχει νόημα, μόνος πάγκος η βάση της ΝΔ

Πιστεύετε ότι ένας δομικός ανασχηματισμός αποτελεί λύση στο πολιτικό πρόβλημα της κυβέρνησης;

Δομικός ανασχηματισμός τι σημαίνει; Θα θυμάστε την επαύριον των τελευταίων εκλογών και τον ούριο άνεμο που συνόδευε τη νέα κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση νέων προσώπων. Αποδείχτηκε δυστυχώς σύντομα ότι η ηλικιακή νεότητα πρέπει να συνοδεύεται και από φρεσκάδα ιδεών.

Οτι η νεότητα ιδεών πρέπει να έχει προέλθει μέσα από σμίλεμα στην κοινωνία. Οτι η ανάδειξη σε υψηλά αξιώματα δεν μπορεί να οφείλεται σε κομματικές κλίκες και ότι οι περγαμηνές δεν μπορούν να είναι μόνο μικροπολιτικές. Οταν δεν υπάρχουν κριτήρια αξιοκρατίας μέσα στα κόμματα, όταν δεν υπάρχει κλίμακα αξιολόγησης και βέβαια όταν δεν είναι ξεκάθαρο σε όλους και από όλους πού θέλουμε να πάμε και με ποια μέσα θα το επιτύχουμε, τότε κανένας ανασχηματισμός δεν θα έχει νόημα.

Ο μόνος πάγκος που έχει αυτή τη στιγμή σημασία στη ΝΔ είναι η βάση της. Και συνεπώς όσοι προέρχονται από αυτήν και συνεχίζουν να εκφράζουν αυτήν και όχι τα ιδιοτελή, προσωπικά ή οικογενειακά τους συμφέροντα. Και υπάρχουν τέτοια στελέχη.

Φοβάστε ότι θα συνεχιστεί η άσκηση κριτικής στο πρόσωπό σας από μερίδα των ΜΜΕ ή ακόμη και από υπουργούς της κυβέρνησης της ΝΔ;

Δεν φοβούμαι τίποτε παρά μόνον να αποτύχουμε εκ νέου. Ως παράταξη. Ως πολιτικό σύστημα. Ως χώρα. Ως Ελληνες. Δεν φοβούμαι τίποτε και κανέναν, από τη στιγμή που τα όσα πρεσβεύω δεν είναι τίποτε παραπάνω από τα όσα σιγοψιθυρίζουν ορισμένοι συνάδελφοί μου στο Κοινοβούλιο και βροντοφωνάζουν οι Ελληνες στην κοινωνία.

Αν κάποιοι απορρίπτουν τη δική μου φωνή, τότε κλείνουν τα αυτιά τους στην κοινωνία. Εκείνο όμως που δεν έχουν καταλάβει όσοι έχουν απολέσει τη σχέση τους με την κοινωνία είναι ότι σύντομα θα αποτελούν παρελθόν, και πολιτικοί και δημοσιογράφοι.

ethnos.gr