Φανταστείτε την ακόλουθη σκηνή: Ένας γιατρός έχει στα χέρια του την τύχη ενός "μη προνομιούχου" ασθενούς. Ο εν λόγω γιατρός, συναλάσσεται με κάποιον που εχθρεύεται τον ασθενή και του προκαλεί εσκεμμένα ανήκεστο βλάβη.
Πως θα χαρακτηρίζατε την ανωτέρω περίπτωση; Ποιά τιμωρία αξίζει σε αυτό τον επίορκο λειτουργό;
Υγεία και Δικαιοσύνη είναι αυθύπαρκτες αξίες που υψώνουν τον δείκτη κοινωνικού ανθρωπισμού. Οι φορείς αυτών των αξιών δεν είναι απλοί επαγγελματίες, αλλά λειτουργοί που ενόρκως τελούν καθήκοντα.
Στην Ελλάδα όμως, παρά τις αποκαλύψεις για το παραδικαστικό, φαίνεται πως παρασιτικοί οργανισμοί οργιάζουν στο λείψανο της δικαιοσύνης. Πάντα βεβαίως έναντι των αδυνάτων, προς όφελος των ισχυρών. Θρησκευτικών και οικονομικών ιερατείων, κατασκευαστών, νταβατζήδων.
Ασπόνδυλα υποκατάστατα ανθρώπων με μηδενική υπόσταση, σέρνονται από γραφείο σε γραφείο για ένα ξεροκόμματο εξαγοράς της όποιας αξιοπρέπειας. Ένδειξη παταγώδους αποτυχίας της όποιας προσπάθειας για εξανθρωπισμό και αναβάθμισης της κοινωνικής ζωής. Ανάξια υποπροϊόντα ενός ψευδεπίγραφου πολιτισμού, εξάγονται από Ανώτατα Ιδρύματα σα βρυκόλακες έτοιμοι να πιούν το αίμα αθώων "ακτημόνων" και "αγραμμάτων" έχοντας τον ενυπόγραφο όρκο τους ως διαβατήριο στο βούρκο της απληστίας.
Με κάλυψη βέβαια από τα ελεεινά κομματόσκυλα που ανάγουν το θέμα των εκβιαστών - δικηγόρων σε "ανύπαρκτο" μπροστά στο "τεράστιο σκάνδαλο".
ΟΧΙ κύριοι. Αυτές οι συμπεριφορές είναι τα τούβλα που στηρίζουν το σαθρό οικοδόμημα του ορυμαγδού. Η γενιά του Πολυτεχνείου που γέννησε Πολυτεχνίτες της εξαπάτησης του λαού.
Ποιά τιμωρία άραγε αρμόζει στην κυρία που εκμεταλλεύθηκε τον πόνο ακτημόνων; Που ατίμασε το λειτούργημα της και έβγαλε στο σφυρί με πωλητή τον "συλλειτουργό" σύζυγο τους πόθους ολόκληρων οικογενειών;
