Για την Κωνσταντίνα που μου ζήτησε δραστηριότητες για την μέρα αυτή.
Στις 3 Δεκεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες. Πολλοί, ανάμεσα τους και εγώ, δεν χρησιμοποιούμε αυτή την ορολογία, δηλαδή “παιδιά με ειδικές ανάγκες”, αλλά την ορολογία “παιδιά με ειδικές ικανότητες. Κάποιοι δεν συμφωνούν με αυτό τον όρο. Προσωπικά, όμως, τον χρησιμοποιώ όχι γιατί φοβάμαι να αντικρύσω την αλήθεια ή ότι θα προσβάλλω κάποιον, αλλά γιατί πραγματικά τα παιδιά αυτά είναι αξιέπαινα για τις προσπάθειές τους, για την δύναμή τους, για την θέλησή τους για ζωή.
Καλό θα ήταν, με μια πρώτη ματιά, να καθίσουμε όλοι σε κύκλο, παιδαγωγός και παιδιά,
γονείς και παιδιά. Πολύ σημαντικό είναι να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν, ότι τα παιδιά με ειδικές ικανότητες είναι παιδιά, σαν και αυτά. Στην βιβλιοθήκη μου έχω ένα βιβλίο-παραμύθι που λέγεται “Η Αργυρώ γελάει”, των Τζιν Γουίλις και Τόνυ Ρος, από τις εκδόσεις Πατάκη. Το βιβλίο αυτό μιλάει για ένα κοριτσάκι, το οποίο είναι καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει να γελάει, να τραγουδάει, να πετάει, να κάνει κούνια, να χαμογελάει, να είναι καλή και πονηρή, να είναι χαρούμενη, να είναι λυπημένη, να χορεύει, να ιππεύει, να κολυμπάει, να κρύβεται, να φωνάζει, να θυμώνει, να νιώθει περήφανη, να πηγαίνει βόλτα, να κάνει σωστά τις ασκήσεις τις, να κάνει λάθη, να ζωγραφίζει, να φοβάται το σκοτάδι, να θέλει αγκαλιά και παραμύθια για να κοιμηθεί και ένα σωρό άλλες δραστηριότητες. Το βιβλίο είναι πλούσιο σε εικονογράφηση. Για κάθε δραστηριότητα της Αργυρώς υπάρχει και μια εικόνα και μια εικόνα. Το παιδί από την αρχή έχει την εντύπωση ότι η Αργυρώ δεν είναι παρά ένα συνηθισμένο παιδί. Το παραμύθι τελειώνει αναφέροντας ότι η Αργυρώ είναι ένα παιδιάκι σαν εμένα… ένα παιδάκι σαν και εσένα… Ενώ στην διπλανή ακριβώς σελίδα την δείχνει στο αναπηρικό καροτσάκι.
Μέσα από αυτό το παραμύθι, τα παιδιά κατανοούν ότι όλα τα παιδιά μπορούν να κάνουν τα πάντα, άσχετα αν είναι σε καροτσάκι, άσχετα αν έχουν κάποια άλλη αναπηρία. Όλα τους είναι παιδιά.
Άλλες δραστηριότητες που μπορούν να κάνουν παιδαγωγός και παιδιά για να καταλάβουν πως είναι ένα παιδί που έχει κάποια αναπηρία και πως εναρμονίζεται με το σύνολο και πως μπορεί να συμμετέχει:
- Πάρτε ένα καρότσι, έστω και αν είναι μωρού, και αφήστε τα παιδιά να βοηθήσουν, να κάνουν βόλτα το παιδί που κάθεται στο καρότσι.
- Μείνετε όρθιοι σε κύκλο στην αυλή και προσπαθήστε να παίξετε παιχνίδια, ακόμη και με αντικείμενα. Για παράδειγμα με μια μπάλα. Πετάμε και ανταποκρινομαστε στο πέταγμα της μπάλας.
- Πάρτε πινέλα και ζωγραφίστε….. όχι με τα χέρια αλλά με το στόμα, με τα δάχτυλα των ποδιών. Τα παιδιά θα ανακαλύψουν νέους τρόπους και νέ αμοτίβα ζωγραφικής.
Για να καταλάβουν τα παιδιά, τα άτομα που δεν έχουν κάποια από τις 5 αισθήσεις τους:
- Κλείστε με ένα μαντίλι τα μάτια ενός παιδιού και βοηθήστε το να κινηθεί μες την τάξη, ακόμη και αν χρειάζεται βοήθεια να στηριχτεί σε κάποιον.
- Κλείστε τα μάτια σας, και προσπαθήστε να καταλάβετε με την οσμή διάφορες μυρωδιές, όπως μπαχαρικά, λαχανικά με μυρωδιά και συναφή, τα οποία θα έχει φέρει η παιδαγωγός μέσα σε κουτάκια
- Κλείστε την μύτη σας και δοκιμάστε ταυτόχρονα να γευστείτε ή και να αγγίξετε διάφορα υλικά όπως ελεύρι, φακές, φασόλια, ζάχαρη, αλάτι και συναφή.
Καλή επιτυχία!
ΠΗΓΗ...http://astropeleki.wordpress.com/
