Κατέβηκα στο κέντρο της Πάτρας το απόγευμα. Μετά τα επεισόδια... Τζαμαρίες σπασμένες. Αυτοκίνητα καμένα. Καταστηματάρχες που προσπαθούσαν να αδειάσουν τις βιτρίνες τους από το φόβο ότι το μακελειό θα συνεχιστεί. Όπως κι έγινε.
Τσιμεντόλιθοι και πέτρες πεταμένες στο δρόμο. Κάδοι καμένοι. Πολυκατοικίες με σπασμένα μάρμαρα-πολεμοφόδια.Μια περίεργη ησυχία μαζί με μυρωδιά καμένου... Και ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος... Από τη μια η μαυρίλα και από την άλλη το φως... Αναρωτιέμαι ποια είναι αυτά τα παιδιά με τις κουκούλες και τα αγριεμένα πρόσωπα που πιστεύουν ότι πετώντας πέτρες και μολότοφ θα φτιάξουν τον κόσμο.
Αναρωτιέμαι αν αυτό θέλουν. Κι αν όχι, τι θέλουν;
Αναρωτιέμαι ποιοι είναι αυτοί που κερδίζουν από τέτοιες ενέργειες. Σίγουρα όχι ο μικρός Αλέξανδρος που σκοτώθηκε στην Αθήνα.
Σίγουρα όχι ο ανεκπαίδευτος αστυνομικός που τον σκότωσε.
Σίγουρα όχι οι καταστηματάρχες και οι έμποροι που είδαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται. Σίγουρα όχι οι πολίτες που φοβούνται να κυκλοφορήσουν.
Σίγουρα όχι η κυβέρνηση ή το κράτος.
Σίγουρα όχι εσύ, εγώ, οι γονείς μου, τα παιδιά μου, οι φίλοι, οι συνάδελφοι.
Σίγουρα όχι όλοι οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Όλοι αυτοί που σηκώνουν αγόγγυστα το βάρος της καθημερινότητάς τους .
Οι απλοί, καθημερινοί, φυσιολογικοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας που καταπίνουν τα άγχη και τις νευρώσεις τους.
Που δουλεύουν αγόγγυστα να ξεπληρώσουν τα δάνεια και να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
Που όταν τα βάρη γίνονται πιο πολλά απ' όσα μπορούν να αντέξουν δεν αρπάζουν μια μολότοφ για να τινάξουν στον αέρα το σπίτι του γείτονα, ούτε πετούν πέτρες στην τράπεζα που χρωστάνε.
Δε φοράνε μια κουκούλα για να κάνουν κόλαση τη γειτονιά τους ούτε καίνε το αυτοκίνητο του απέναντι. Άλλωστε ξέρουν ότι αν το κάνουν θα υποστούν τις συνέπειες στο ακέραιο, γιατί μάλλον δε θα βρεθεί κανένας "προοδευτικός" εκπρόσωπος να τους υπερασπιστεί, ούτε και να ζητήσει να αφεθούν ελεύθεροι όπως έμαθα ότι έκανε ο δήμαρχός μας για τους κουκουλοφόρους που συνελήφθηκαν...
Εντάξει κουκουλοφόρα παιδιά. Βγείτε, σπάστε, κάψτε, ρημάξτε και μη φοβάστε καθόλου. Κανείς δε θα σας πειράξει. Η αστυνομία είναι ανεκπαίδευτη και ευνουχισμένη .
Οι τοπικοί άρχοντες σας στηρίζουν. Ίσως σας στηρίζουν κι άλλοι. Αυτοί που σας χρησιμοποιούν για τους δικούς τους σκοπούς.
Αυτοί που τρέφονται από την αναρχία, τη βία, την ακυβερνησία. Αυτοί που όταν μια κατάσταση δεν τους εξυπηρετεί σας ρίχνουν στη μάχη και κινούν τα νήματα από ψηλά..Κάντε το ξανά και ξανά.
Μόνο που κάποια στιγμή ο ανθρωπάκος της διπλανής πόρτας, το κορόιδο, ο καημένος, ο καταπιεσμένος, θα ξυπνήσει. Είναι θέμα χρόνου.
Και θα αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να υπερασπιστεί το μαγαζί του, το σπίτι του, τον κόπο του, το δικαίωμα να κυκλοφορεί όπου θέλει και όταν θέλει χωρίς να κινδυνεύει.
Και τότε θλιβερά ανθρωπάκια καμιά κουκούλα δε θα σας κρύψει. Καμιά μολότοφ δε θα σας προστατεύσει. Κι εσάς και όσους κρύβονται από πίσω σας...
Ένας συνηθισμένος ανθρωπάκος.
