Αν δεν βρισκόμασταν στο 2008 αλλά στο 2004, η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση θα μπορούσε να είναι απολύτως επαρκής. Θα περίμενε τη σειρά της, να σαπίσει εντελώς σαν ώριμο φρούτο η κυβέρνηση και να έλθει στην εξουσία. Δεν ζούμε όμως σε μια κανονική εποχή, αλλά σε μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο που δεν επιτρέπει ερασιτεχνισμούς, λάθη στις τοποθετήσεις ανθρώπων και αυτοσχεδιασμούς στην οικονομική πολιτική. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να δώσει ένα σαφές μήνυμα στην κοινή γνώμη και στην αγορά για τις προθέσεις του, τόσο για τα πρόσωπα όσο και για τα σχέδιά του.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει αυτήν την ώρα μια μεγάλη δημοσιονομική κρίση, αλλά και τον κίνδυνο να μην μπορεί να δανειστεί με λογικά επιτόκια. Η διεθνής οικονομία έχει μπει σε μια κρίση που όλοι συμφωνούν πως κάποια στιγμή μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου θα πλήξει θεαματικά και την Ελλάδα. Ενα ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων και κάνει τις επιλογές του με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Γι’ αυτό και βλέπετε στις δημοσκοπήσεις τον Αλέξη Τσίπρα να ξεφουσκώνει και τα «ακραία» κόμματα να παραμένουν καθηλωμένα.
Το 2008 δεν είναι 1981 ούτε καν 2004. Οι πολίτες είναι δύσπιστοι και οι προσδοκίες από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό εξαιρετικά χαμηλές. Κανείς δεν έχει «ρεύμα» σαν και αυτό που έφερε τον Ανδρέα ή και τον σημερινό πρωθυπουργό στην εξουσία. Και το βέβαιο είναι πως όποια και αν είναι η επόμενη κυβέρνηση θα έχει ελάχιστη περίοδο χάριτος που θα μοιάζει λιγότερο με μήνα του μέλιτος και περισσότερο με ταξίδι ζευγαριού που προσπαθεί να τα ξαναβρεί έπειτα από πολλούς χωρισμούς...
Ο κ. Παπανδρέου θα χρειαστεί σύντομα να ξεκαθαρίσει με ποιους θα κυβερνήσει. Δεν είναι τυχαίο πως στα καφενεία αλλά και στα σαλόνια συζητούν το «ποιον θα έβαζε υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών ο Παπανδρέου». Το κρίσιμο «κεντρώο» κομμάτι της κοινής γνώμης αναζητεί λύσεις εμπιστοσύνης, ειδικά στον χώρο της οικονομίας. Πέραν τούτου όμως περιμένει και απαντήσεις για το αν ο κ. Παπανδρέου σκοπεύει να... «πάρει πίσω» τον ΟΤΕ από τους Γερμανούς, τον προβλήτα από τους Κινέζους κ.λπ. κ.λπ. Οσο και να μην αρέσει σε μια ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, υπάρχει ένα κομμάτι της κοινής γνώμης που αναζητεί τον Σημίτη plus, όχι τον Τσίπρα ή την Παπαρήγα επί δέκα. Θέλει δηλαδή να βρει τον πολιτικό που θα πάει παρακάτω από εκεί που «κόλλησε» ο κ. Σημίτης χωρίς την παρελκόμενη διαφθορά του βαθέος ΠΑΣΟΚ και την αδυναμία της δεύτερης τετραετίας.
Το ΠΑΣΟΚ έχει εισπράξει τα πολιτικά του οφέλη από τα φαινόμενα παρακμής του κυβερνώντος κόμματος και τη λαϊκή δυσαρέσκεια για την κρίση. Αν όμως δεν πείσει ότι μπορεί να κυβερνήσει, κινδυνεύει από τρεις διαφορετικές απειλές: να χάσει το σημερινό του προβάδισμα αν ξυπνήσουν κάποια ώρα τα πολιτικά ένστικτα του κ. Καραμανλή, να στείλει έναν σκεπτόμενο κόσμο στους οικολόγους ή κάποιο άλλο μικρό κόμμα και, τέλος, να βρεθεί την επαύριο των εκλογών να διαπραγματεύεται με τον κ. Αλαβάνο για μια κυβέρνηση συνεργασίας. Την ίδια ώρα μάλιστα που τα spreads των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου θα φτάνουν στα ύψη...
Του Αλεξη Παπαχελα άπο την καθημερίνη.
