Οι αθηναϊκοί δρόμοι έρημοι, άδειοι, με την πνιγηρή μυρωδιά του δακρυγόνου να πλανιέται ακόμα στον αέρα. Κα όμως, ακόμα και σε μια τέτοια μέρα ερημιάς και εγκατάλειψης, ο δήμαρχος Αθηναίων κατέβασε τη φιλαρμονική μπάντα του δήμου να παίξει μουσική. Το σκηνικό θύμιζε (εντάξει, με μια δόση υπερβολής) την ορχήστρα που συνέχιζε να παίζει ακόμα και τη στιγμή που ο «Τιτανικός» βυθιζόταν...
Στη σεισμολογία, το επίκεντρο ενός σεισμού είναι το σημείο απ’ όπου ξεκινάει μια σεισμική διαταραχή. Κάπως ανάλογα, το κέντρο της Αθήνας έχει γίνει ένα είδος σεισμικού επίκεντρου τις τελευταίες εβδομάδες. Χθες το μεσημέρι, για μία ακόμη φορά, η δόνηση ήταν ισχυρή: δακρυγόνα, εστίες φωτιάς, συγκρούσεις με την αστυνομία. Το «κέντρο έγινε κόλαση». Ξανά. Αντιστρόφως ανάλογα όμως από τους πραγματικούς σεισμούς, τα σεισμικά κύματα που ξεκινούν κάθε μέρα από το επίκεντρο δεν σπέρνουν ακριβώς την καταστροφή αλλά τη μιζέρια και ένα μήνυμα, επίσης καταστροφικό: μακριά από το κέντρο της Αθήνας. Μακριά, αν θέλετε να μην ταλαιπωρηθείτε (αφάνταστα όμως), αν θέλετε να μην έχετε αναπνευστικά προβλήματα ή άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις. Μακριά από το κέντρο - η φράση κλειδί των τελευταίων εβδομάδων. Ο υπότιτλος της μιζέριας, που είναι το κατακάθι όλης αυτής της αναστάτωσης. Και αυτό, καταμεσής των Χριστουγέννων. Οπως διαβάζουμε, ο τζίρος στα καταστήματα έπεσε ακόμα και 90%...
«Κέντρο κλειστό»
Για να είμαστε ακριβείς, είχαμε κάθε λόγο να αποφεύγουμε το κέντρο της Αθήνας πολύ πριν από τη μοιραία νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου. Πολύ πριν από τα επεισόδια, το κέντρο της Αθήνας είχε γίνει άσυλο 50 - 100 ατόμων που διαδήλωναν. Πορεία το πρωί, πορεία το απόγευμα. «Πορεία - Κέντρο Κλειστό» γράφουν καθημερινά οι ηλεκτρονικές πινακίδες στην άνοδο της Συγγρού. Γενικώς, οι δρόμοι της Αθήνας κλείνουν ανά πάσα στιγμή. (Και όχι μόνον από αγανακτισμένους πολίτες ή κουκουλοφόρους: εδώ και κάμποσους μήνες, χωρίς καμία αιτία ή εξήγηση, κάθε βράδυ η αστυνομία κλείνει την Ηρώδου Αττικού. Γιατί έτσι). Μετά όμως και τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου «χάσαμε την μπάλα».
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, ο Δήμος Αθηναίων, έστω και λίγο καθυστερημένα, προσπαθεί να μας θυμίσει ότι το κέντρο είναι η καρδιά της πόλης, ότι ειδικά τώρα, στις γιορτές, έχουμε ένα λόγο παραπάνω να πηγαίνουμε στο κέντρο. Ποικίλες εκδηλώσεις οργανώνει ο Δήμος, υπό τον τίτλο:«Πάμε Κέντρο: Η Αγορά του Κέντρου είναι εδώ και σε περιμένει». Επίσης, ετοιμάζει και δύο μεγάλα πάρτι στο Γκάζι με μουσική electronica.
Ομως, δεν είναι μόνον ο Δήμος - είναι και οι διάφοροι πλανόδιοι μουσικοί, μίμοι, θεατρίνοι του δρόμου, που σε πείσμα των ημερών συνεχίζουν να γεμίζουν τους αθηναϊκούς δρόμους «της φωτιάς». Το σημαντικότερο όμως είναι οι αρκετοί πολίτες που, μέσα σε ένα πνεύμα μιας άλλης αντίστασης, πάνε στο κέντρο σχεδόν καθημερινά, και ας μην είναι υποχρεωμένοι να βρίσκονται εκεί. Μόνο και μόνο για να μην ξαναδούμε τους δρόμους έρημους, άδειους και μίζερους - με καμένους κάδους ολόγυρα και ζευγάρια ΜΑΤατζήδων να «πήζουν» στις γωνίες σαν φαντάροι στη σκοπιά, λες κι έχουμε στρατιωτικό νόμο.
Στο μεταξύ, το χριστουγεννιάτικο δέντρο άναψε ξανά στην Πλατεία Συντάγματος. «Εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτός βάζει δεντράκια», ήταν ένα σχόλιο που ακούστηκε πολύ. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνουμε το νόημα αυτής της φράσης. Στο παρελθόν, μέσα από αυτές τις σελίδες, είχαμε καυτηριάσει τις επιλογές του τωρινού δημάρχου Αθηναίων (π.χ., για την κοπή των νεραντζιών, για την άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το λεγόμενο «ιστορικό τρίγωνο»), αλλά στην παρούσα φάση τι πρέπει να κάνει δηλαδή; Nα εγκαταλείψει την Αθήνα τελείως; Θα σταματήσει πια η ζωή στο κέντρο;
Πολιτική ανυπακοή
Τον δέκατο ένατο αιώνα, ένας μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας και στοχαστής, ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό, έγραφε για τα δεινά που μπορεί να επιφέρει το κράτος στους πολίτες και ότι καθήκον κάθε πολίτη είναι, εφόσον αισθάνεται αδικημένος και καταπιεσμένος από το κράτος, να αντιστέκεται. Δραστικά. Πώς; Οχι με καταστροφές αλλά διά της περίφημης «πολιτικής ανυπακοής» (civil disobedience). Δηλαδή; Ας σταματήσουμε όλοι μαζί να πληρώνουμε φόρους, ένα απλό παράδειγμα. Κι ας πάμε φυλακή. Να διαλύσουμε το σύστημα «εκ των έσω». Ο ίδιος ο Θορό, που δήλωνε αναρχικός, είχε κάνει λίγη φυλακή. Αλλά, «εδώ είναι Μπαλκάνια» ή απλώς Ελλάδα: καταστρέφουμε με πάθος αλλά στις εκλογές σπεύδουμε να πριμοδοτήσουμε τα δύο μεγάλα κόμματα. Ενας παιδιάστικος συντηρητισμός. Είμαστε πρώτοι στα κοκτέιλ μολότοφ, αλλά εκεί που δεν υπάρχει όμοιό μας είναι στη μιζέρια. Διότι αυτό είναι ο συντηρητισμός.
Tου Ηλια Μαγκλινη άπο τήν καθημερινή
