Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
Αν είχαμε δήμαρχο σε αναπηρικό καροτσάκι
Ένας τυχαίος συνδημότης μας ξυπνά το πρωί και είναι δήμαρχος Αμπελοκήπων, καθηλωμένος σε καροτσάκι κι μένει στις εργατικές πολυκατοικίες. Οι εργατικές πολυκατοικίες έχουν μόνο σκαλιά και θα πρέπει έγκαιρα να ανταλλάξει το διαμέρισμά του με κάποιο στον ημιώροφο για να κάνει μια ράμπα και να μπορεί να βγαίνει από το σπίτι του. Κατόπιν θα είχε ένα μικρό πρόβλημα καθώς κανένα πεζοδρόμιο στις εργατικές δεν διαθέτει ράμπα για να κατέβει ο δήμαρχός μας στο δρόμο. Τα καταφέρνει όμως καθώς υπάρχουν ράμπες για αυτοκίνητα.
Θα κινηθεί ανάποδα στη Φιλιππουπόλεως μέσα από το δρόμο μια και τα πεζοδρόμια επίσης δεν έχουν ράμπες- τα περισσότερα. Θα συνεχίσει από τα φανάρια, πάλι ανάποδα και θα στρίψει δεξιά στην Πατριάρχου Γρηγορίου για το δημαρχείο. Θα αναγκαστεί να πάρει τηλέφωνο γιατί τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην είσοδο του εμποδίζουν τη διέλευση. Θα ξαναπάρει τηλέφωνο στο κυλικείο για να βγεί κάποιος, να ξεκουκουλώσει το ειδικό ασανσέρ, να το θέσει σε λειτουργία για να μπορέσει να μπει ο δήμαρχός μας. Δεν παίρνει το ασανσέρ γιατί όταν μπει δεν κλείνουν οι φαρδιές πόρτες για να ξεκινήσει. Από τις σκάλες είναι αδύνατο, άρα μένει στον ημιώροφο και διαμορφώνει ένα χώρο στο δημοτικό θέατρο για γραφείο αλλά και έναν χώρο για το δημοτικό συμβούλιο αφού δεν μπορεί να ανέβει (εξαιτίας του ασανσέρ)
Στην ορκωμοσία δεν θα μπορέσει να ανέβει ποτέ στη σκηνή του θεάτρου γιατί υπάρχουν μόνο απότομα σκαλοπάτια. Δεν θα μπορεί να περνάει από το πρωτόκολλο, το λογιστήριο, την τεχνική υπηρεσία…
Δεν θα μπορεί να μπει μόνος του σε καμιά εκκλησία λόγω σκαλοπατιών.
Στο δημοτικό ωδείο, στο ΚΕΠ και τη βιβλιοθήκη θα μπει.
Δεν θα μπει ποτέ μόνος του στο δημοτικό στάδιο «Καραμανλής», σε κανέναν πολιτιστικό σύλλογο, στην αστυνομία, στο Κέντρο Ιστορίας, στη δημοτική επιχείρηση, δεν θα μπει σε αστικό λεωφορείο, δεν θα μπορεί να μπει στα περισσότερα σχολεία, δεν θα μπορεί να πάει στην τουαλέτα κανενός κτιρίου.
Δεκάδες ΔΕΝ υψώνονται μπροστά του
Στραβά αρμενίζουμε, χρόνια τώρα
Καιρός να αλλάξουμε;
(Το παρόν κείμενο θα δημοσιευτεί στον ΚΑΤΟΙΚΟ Ιανουαρίου)
Κώστας Κρικέλης