Να τους χαιρόμαστε!
Κύριοι, αυτή είναι η σύνθεση της Βουλής των Ελλήνων.
300 μασκαράδες, όπως λέει και ο φίλος Ταμπούρι στην δεξιά πλευρά του ιστολογίου του.
Η Ελληνική Βουλή…αποτελούμενη από:
75 Νομικούς 25%
39 Γιατρούς 13%
36 Οικονομολόγους 12%
34 του Πολυτεχνείου 11,33%
24 Δημοσιογράφους 8%
13 Εκπαιδευτικούς 4,33%
10 Δημ. Υπαλλήλους 3,33%
10 Καθηγ. Πανεπιστημίου 3,33%
Οι υπόλοιπες κατηγορίες είναι κάτω του 3% οπότε και δεν τις αναφέρω.
Έχω φτιάξει 2 αρχεία excel. Ένα αναλυτικό με όλα τα βιογραφικά των βουλευτών και ένα με συνοπτικές πληροφορίες. Τα στοιχεία είναι από το επίσημο site της βουλής κλικ. Όποιος θέλει να κατεβάσει το αρχείο zip που περιέχει τα 2 αρχεία excel κάνει κλικ εδώ. Παρόλα αυτά, αν κάποιος φίλος δεν είναι εξοικειωμένος με αυτήν την διαδικασία, ας με ενημερώσει ώστε να του τα στείλω με e-mail.
Μελετώντας τα αρχεία μπορούμε να βρούμε ενδιαφέροντα πράγματα.
Ενδεικτικά:
Ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι από τελειόφοιτοι (ούτε καν απόφοιτοι) των ξεφτιλισμένων ελληνικών πανεπιστημίων μεταπήδησαν απευθείας στα έδρανα (ΝΔ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ)
Ανακαλύπτουμε ότι η στρατιωτική θητεία στον Έβρο αποτελεί άξιον βιογραφικής αναφοράς (ΚΚΕ ΠΡΩΤΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ)
Ανακαλύπτουμε ότι άνθρωπος ενώ δούλευε ως βιομηχανικός εργάτης, εν συνεχεία υπήρξε πολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης, διευθυντής σπουδών και διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, επιστημονικός συνεργάτης της ALCO και πάει λέγοντας… (ΝΔ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ).
Όρεξη να έχετε να διαβάζετε και θα βρεθείτε προ πολλών εκπλήξεων…
75 Έλληνες νομικοί: Οι αιμοβόροι και αληταράδες νομικοί. Οι επ' αμοιβή υπερασπιστές. Οι νταβατζήδες του δικαίου.
39 Έλληνες γιατροί: Αυτοί που σε χειρουργούν ακόμα κι αν έχεις πονόδοντο. Αυτοί που ανέβασαν το ποσοστό των γεννήσεων με καισαρική τομή στο 52,5% για να καρπώνονται το κόστος της επέμβασης. Αυτοί που έχουν πορτοκαλί τηλέφωνο με τους φαρμακοβιομήχανους.
36 Έλληνες οικονομολόγοι: Τα ξεφτέρια. Αυτοί που εισπράττουν του κόσμου τα λεφτά για να λένε ένα κάρο αηδίες. Εμφανίστηκε ποτέ κανείς Έλληνας οικονομολόγος να καταγγείλλει το έγκλημα του χρηματιστηρίου όταν αυτό διαπραττόταν; Φώναξε ποτέ κάποιος ότι αυτό που γινόταν τότε ήταν παράλογο; Αυτό που γνωρίζει ακόμη κι ένας πρωτοετής φοιτητής των Οικονομικών, δεν το γνώριζαν αυτοί; Κανονικά, αν υπήρχε σοβαρό κράτος, όλοι οι καθηγητές των Οικονομικών Σχολών θα έπρεπε να φυλακιστούν και να δημευθεί η περιουσία τους.
34 απόφοιτοι Πολυτεχνείου: Α, ρε φουκαρά Αβέρωφ και πού να ήξερες όταν τα έχωνες για το Μετσόβιο. Έλληνες μηχανικοί. Η επιτομή της επιστήμης. Άλλωστε απολαμβάνουμε καθημερινά τις πινελιές τους στα δημόσια έργα.
24 Έλληνες δημοσιογράφοι: Έχουμε 60 εφημερίδες και 20 κανάλια και δεν έχουμε Τύπο έφη Χάρρυ Κλυνν…
13 Έλληνες εκπαιδευτικοί: Καφρίλα. Η απόλυτη ξεφτίλα, το υπέρτατο αίσχος. Η επαγγελματική κάστα που κάθεται 4 μήνες το χρόνο και τον υπόλοιπο καιρό δουλεύουν 3-4 ώρες την ημέρα. Οι ανεπαρκείς. Οι άνθρωποι που αποφοιτούν από τις Παιδαγωγικές και άλλες σχολές παντελώς αστοιχείωτοι. Αυτοί που δεν ελέγχονται ούτε αξιολογούνται ποτέ από κανέναν.
10 Δημόσιοι Υπάλληλοι: Άνευ σχολίου…
10 Καθηγητές Πανεπιστημίου: Η μεγαλύτερη ανεπίσημη χούντα. Αυτοί που τα αρπάζουν από τις κατ' ευφημισμόν διδασκαλίες, από την συγγραφή άθλιων πονημάτων, από την συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα της πλάκας και από άλλες χίλιες δυό μεριές. Αυτοί που κληρονομικώ δικαίω παραχωρούν τις πανεπιστημιακές έδρες στα βλάστάρια τους κλικ.
Πώς είναι δυνατόν η ελληνική κοινωνία να έχει κοινά συμφέροντα με αυτούς τους ανθρώπους;
Είναι ποτέ δυνατόν ο ελληνικός λαός και αυτά τα ρεμάλια να είναι ομόρροπες δυνάμεις;
Υπάρχει περίπτωση τα όνειρά μας να συμπλέουν με τα δικά τους;
Στις 22 Φεβρουαρίου 2009 θα γίνει η απονομή των βραβείων Όσκαρ.
Το 1960 η ταινία «Και οι 7 ήταν υπέροχοι» ήταν υποψήφια για Όσκαρ μουσικής.
Το 1967 η ταινία «Και οι 12 ήταν καθάρματα» απέσπασε το Όσκαρ για τα ηχητικά εφέ.
Εδώ και δεκαετίες παίζεται στην χώρα μας το ελληνικό έργο «Και οι 300 ήταν ρεμάλια» και η προβολή του συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και ενδιαφέρον. Θα εδικαιούτο, ίσως, ένα βραβείο ευρηματικού σεναρίου αφού καταφέρνει και καθηλώνει τον θεατή για τόσα πολλά χρόνια.
Εκείνο, όμως, το έργο που ασφαλώς δικαιούται να σαρώσει τα βραβεία Όσκαρ είναι κάποιο άλλο. Παίζεται, επίσης, πολλές δεκαετίες στην Ελλάδα. Πρόκειται για εξαιρετικά πολυδάπανη παραγωγή με άπειρους κομπάρσους, ατέλειωτα εξωτερικά γυρίσματα και περιέχει πολύ πόνο, αγωνία και κλάμα. Είναι, δε, τόσο ευφυές που δεν γνωρίζεις αν πρόκειται για κωμωδία ή τραγωδία.
ΕΝΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΟ είναι αυτό το έργο.
«Και οι 10.000.000 ήταν μαλάκες»
