Θύματα ο δικηγόρος Σ. Μάρκελοφ, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και μία δημοσιογράφος
The Economist
Στις 26 Μαρτίου του 2000 ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξελέγη πρόεδρος της Ρωσίας. Συμπτωματικά, η εκλογή του, που «ενισχύθηκε» εν μέρει από τον πόλεμο στην Τσετσενία, αμαυρώθηκε από ένα τρομερό έγκλημα την ίδια νύχτα. Ενας Ρώσος συνταγματάρχης, ο Γιούρι Μπουντάνοφ, εισέβαλε σ' ένα σπίτι στο τσετσενικό χωριό Τανγκί, όπου ζούσε ένα 18χρονο κορίτσι, η Ελζα Κουνγκάεβα. Ο Μπουντάνοφ διέταξε τους στρατιώτες του να την τυλίξουν σε μια κουβέρτα, να τη βάλουν στο προσωπικό του όχημα και να τη μεταφέρουν στο αρχηγείο του. Δύο ώρες αργότερα ήταν νεκρή, το στραγγαλισμένο γυμνό της σώμα έφερε σημάδα άγριου ξυλοδαρμού. Το κορίτσι θάφτηκε μυστικά αλλά αργότερα η αυτοψία έδειξε ότι είχε βιαστεί. Μετά τρία χρόνια νομικής οδύσσειας, ο συνταγματάρχης Μπουντάνοφ καταδικάστηκε σε φυλάκιση δέκα ετών. Ηταν μια σπάνια περίπτωση παραπομπής Ρώσου αξιωματικού στη δικαιοσύνη για εγκλήματα πολέμου στην Τσετσενία και απόφαση-ορόσημο των κτηνωδιών του στρατού στην περιοχή.
Λόγω καλής συμπεριφοράς
Στις 15 Ιανουαρίου ο Μπουντάνοφ αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή λόγω καλής συμπεριφοράς. Ο Στανισλάβ Μάρκελοφ, δικηγόρος της οικογένειας Κουνγκάεβα διαμαρτυρήθηκε ματαίως για την πρόωρη αποφυλάκιση. Στις 19 Ιανουαρίου, ο κ. Μάρκελοφ έδωσε συνέντευξη Τύπου για να υποστηρίξει ότι ο κ. Μπουντάνοφ απελευθερώθηκε με πλαστή άδεια της εισαγγελίας. Μετά τη συνέντευξη Τύπου, ο κ. Μάρκελοφ περπάτησε προς το σταθμό του μετρό της Μόσχας σ' έναν πολυσύχναστο δρόμο συνοδευόμενος από την Αναστασία Μπαμπούροβα, μια 25χρονη δημοσιογράφο της «Νόβαγια Γκαζέτα». Ενας μασκοφόρος άνδρας τους ακολούθησε, πυροβόλησε και σκότωσε τον Μάρκελοφ. Η Μπαμπούροβα κυνήγησε τον δολοφόνο· εκείνος γύρισε και την πυροβόλησε στο κεφάλι. Αργότερα εκείνη εξέπνευσε. Ηταν γύρω στις 3 μ.μ., σε μικρή απόσταση από το Κρεμλίνο. Ακόμη και για τα ρωσικά δεδομένα η επίθεση ήταν ακραία...
Αντικρουόμενα μηνύματα
Ο Μπουντάνοφ αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη. Ο Μάρκελοφ είχε υπερασπιστεί πολλά θύματα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τσετενία και αλλού. Είχε προκαλέσει το μίσος Ρώσων εθνικιστών και νεοφασιστών, για τους οποίους ο Μπουντάνοφ αποτελεί είδωλο και διασημότητα. Οπως είχε δηλώσει ο Μάρκελοφ σ' εκείνη την τελευταία του συνέντευξη, η απελευθέρωση του Μπουντάνοφ δεν αντανακλά ούτε τα δικά του συμφέροντα ούτε του κράτους. «Εξυπηρετεί το συμφέρον εκείνων που επιδιώκουν να υπονομεύσουν τους νομικούς θεσμούς στον Καύκασο», δήλωσε. Η φυλάκιση του Μπουντάνοφ ήταν ένας τρόπος να δείξουν στους Τσετσένους ότι μπορούν να διεκδικήσουν δικαιοσύνη ειρηνικά αντί να στραφούν στους αποσχιστές για εκδίκηση. Η απελευθέρωσή του έδειξε ακριβώς το αντίθετο. Στην Τσετσενία ερμηνεύθηκε ως ένα ακόμη σημάδι της περιφρόνησης της Μόσχας. Ακόμη και ο Ραμζάν Καντίροφ, ο προσκείμενος στο Κρεμλίνο πρόεδρος της περιοχής, εξοργίστηκε. Επίσης επισφραγίστηκε η ατμόσφαιρα της ανομίας και της ατιμωρησίας που ανθεί στη Ρωσία τα τελευταία χρόνια.
Δεν τόλμησε ο Πούτιν
