Ενώ η 59ή επέτειος του Ενωτικού δημοψηφίσματος καταφτάνει βρίσκει την Κύπρο σε κρίσιμη καμπή για το εθνικό της πρόβλημα και την μελλοντική της πορεία.. Το ρομαντικό παρελθόν έρχεται να συγκρουστεί με τον παραλογισμό του παρόντος για να ταρακουνήσει την σημερινή πραγματικότητα..
Ο Ελληνισμός ποτέ δεν συμβιβάστηκε με τον αποικιοκράτη και πάντα τολμούσε να δηλώνει τον ευσεβή πόθο του που ποτέ δεν έσβησε από την Ελληνική ψυχή και ιστορία του νησιού. Μετά την εξέγερση του Οκτωβρίου του 1931 η κορύφωση του πάγιου αιτήματος του Ελληνισμού της νήσου για Ένωση ήρθε τον Ιανουάριο του 1950 με το Ενωτικό δημοψήφισμα όπου μεταξύ 15-22 του μήνα συλλέχθηκαν 224,757 υπογραφές Αξίωσαν Ενωσιν οι Κύπριοι με την μητέρα Ελλάδα και κατέτρεξαν στις εκκλησίες να το επιβεβαιώσουν και με την υπογραφή τους, φτάνοντας στο μεγαλειώδη 95,7%. Το λαϊκό αίσθημα δονούσε την πραγματικότητα της εποχής και αυτό με τη σειρά του όπλισε με σθένος τους μελλοντικούς τιτάνες της Ε.Ο.Κ.Α.
Το Ενωτικό δημοψήφισμα εκπέμπει ένα μήνυμα διαχρονικό που δεν φθείρεται από την σημερινή μας κατάντια, και αποτελεί ακόμη μια στιγμή εθνικής ανάτασης του Κυπριακού Ελληνισμού που όσο και αν απαξιώνεται η σημασία των αγώνων του, ΔΕΝ διαγράφεται.. Στην εποχή της παρακμής ένα γεγονός από το παρελθόν έρχεται κόντρα στον νεοραγιαδισμό της σύγχρονης κοινωνίας για να υποδείξει πως με αρχές και αξίες που αναδύονται μέσα από την ιστορία και τους αιώνες ο Ελληνισμός μπορεί να ελπίζει. Για πουκάμισα αδειανά; ίσως, όμως καμιά μάχη δεν χάνεται αν δεν δοθεί πρώτα.
Ο Ελληνισμός αρκεί να αντλήσει φώς από την ιστορία του για να μην μπει σε διαδικασίες υποβάθμισης της Εθνικής του αξιοπρέπειας και να διατηρήσει αναλλοίωτο τον Ελληνοκεντρικό και αυτόνομο τρόπο σκέψης του, μακριά από ουτοπικά διλήμματα και μικροπολιτικές λογικές. Η ιστορική επίγνωση και η εθνική ομοψυχία της τότε εποχής ακόμη και σήμερα μας προστατεύει, μας διατηρεί και μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε να ελπίζουμε.
