http://giannaras.wordpress.com/
Η υπεράσπιση της λογικής είναι χρέος άμυνας (αλλά και αντανακλαστικό άμυνας) προκειμένου να περισωθεί η ανθρωπιά του ανθρώπου. Χρέος, λοιπόν, ή και αυθόρμητη αντίδραση, να πούμε απερίφραστα ότι: Η καταστροφή, η λεηλασία, ο εμπρησμός ιδιωτικών καταστημάτων, αυτοκινήτων, πανεπιστημιακών και σχολικών κτηρίων δεν έχει την παραμικρή λογική σχέση με διαμαρτυρία για την οσοδήποτε βάναυση συμπεριφορά της αστυνομίας. Αλλά και ένας κυβερνητικός ανασχηματισμός που απλώς ανακυκλώνει την καμαρίλα του κομματικού αρχηγού, είναι βιασμός της λογικής να χαρακτηρίζεται «ριζική κυβερνητική αλλαγή», «ανατρεπτική πολιτική καινοτομία».
Ο παραλογισμός φοβίζει περισσότερο και από τη βία. Παράγει τη βία, πισωγυρίζει τον άνθρωπο στις ανεξέλεγκτες ορμές του, στη ζούγκλα. Πέντε χρόνια τώρα ο πρωθυπουργός αρνείται την κοινή λογική στη συγκρότηση της κυβέρνησής του –τη λογική της παραγωγής έργου, της διακονίας των κοινωνικών αναγκών, της αναμέτρησης με συγκεκριμένα προβλήματα. Δική του επιδίωξη, από την πρώτη στιγμή ώς σήμερα, είναι να πετύχει εσωκομματικές ισορροπίες και να κολακέψει εκλογικές περιφέρειες. Δεν διανοείται να ψάξει ποιος είναι ο ικανότερος, ο πιο καταρτισμένος και έτοιμος να αντιμετωπίσει το τάδε πρόβλημα, να παραγάγει έργο στον δείνα τομέα.
Μοιράζει τα υπουργεία σαν να πρόκειται για κομματικούς μπουναμάδες. Τα μοιράζει σε κοτζαμπάσηδες του κόμματος, σε συγγενείς, σε φιλαράκια. Τον έναν, από υπουργό της Αστυνομίας τον κάνει υπουργό Πολιτισμού, τον άλλον, από τη Δικαιοσύνη τον ξεπετάει στη Ναυτιλία, τον τρίτο, από τον Τουρισμό στην Παιδεία, την άλλη, από το δημαρχείο στην εξωτερική πολιτική. Πρόκειται μάλλον για μοιρασιά με τη λογική της εφόρμησης στην εξουσία, στον εύκολο πλουτισμό, στην εφήμερη δόξα. Δηλαδή για ανατριχιαστική πολιτική αλογία.
Γι’ αυτό και με τον ανασχηματισμό δεν αλλάζει τίποτα. Τι άλλαξε στην εκπαιδευτική πολιτική με το πέρασμα από την κυρία Γιαννάκου στον κύριο Στυλιανίδη, τι θα αλλάξει τώρα με την παράδοση της εκπαίδευσης των παιδιών μας σε έναν ακόμα προκλητικά άσχετον, τον κύριο Αρη; Ιδια ήταν και η λογική συγκρότησης των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ίδιοι και οι στόχοι – ψηφοθηρικός λαϊκισμός, κολακεία της αγραμματοσύνης και να κυβερνάει «σύρριζα» ο αριστερίστικος καριερισμός. Είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με Ν.Δ. ίδια η λογική του εκπαιδευτικού συστήματος, ετοιμάζει κουκουλοφόρους. Εκπαιδεύει τα μαθητούδια να συνδικαλίζονται, να εκβιάζουν με καταλήψεις, με αποκλεισμούς κεντρικών δρόμων, να καταστρέφουν και να καταρρυπαίνουν τους χώρους της σπουδής. Τα ποτίζει με την αλογία διεκδικήσεων και δικαιωμάτων δίχως αντίβαρο υποχρεώσεων και αξιολογικής κρίσης, έρμαια στη στρατολόγησή τους από τους επαγγελματίες της πολιτικής σε τάχα και «μαθητικό κίνημα».
Για να διασώσουμε τη λογική μας, δηλαδή την ανθρωπιά μας, είμαστε υποχρεωμένοι να βροντοφωνάξουμε ότι «ριζική κυβερνητική αλλαγή» και «ανατρεπτική πολιτική καινοτομία» θα ήταν ένας κυβερνητικός ανασχηματισμός με τόλμη ρήξεων. Να πάψει το σχολειό να είναι παίγνιο της κομματοκρατίας και του αριστερόσχημου φασισμού, εκκολαπτήριο κουκουλοφόρων. Να ανατραπεί από τα θεμέλια η λογική του σημερινού εκπαιδευτικού συστήματος, να αποκατασταθεί με συνέπεια αγωγή δημοκρατίας, σεβασμού των θεσμών, διάκρισης ποιοτήτων, αξιολογικής κρίσης και συνακόλουθης άμιλλας.
