Του Alain Gresh
Αναπληρωτή διευθυντή «Le Monde diplomatique»
Εξαπολύοντας επίθεση ενάντια στη Γάζα, η ισραηλινή κυβέρνηση δεν προσπάθησε μόνο να καλύψει την απόσταση που την χωρίζει από τη δεξιά στον ανταγωνισμό για τις εκλογές της 10ης Φεβρουαρίου. Προσπάθησε επίσης να πάρει την εκδίκησή της μετά την ήττα που υπέστη ο στρατός της στο Λίβανο το 2006 απέναντι στη Χεζμπολάχ. Ο απολογισμός, ωστόσο, δεν ανταποκρίνεται στις ελπίδες της. Οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι θα κερδίσει το Λικούντ του Μπενιαμίν Νετανιάχου, η Χαμάς αντιστάθηκε και η εικόνα του Ισραήλ κηλιδώθηκε από το εύρος των σφαγών που διαπράχθηκαν και από τις καταστροφές.
«Υπάρχουν ακόμη στρατιωτικοί που ζουν στην εποχή του πολέμου της ανεξαρτησίας (1948) ή της εκστρατείας στο Σινά (1956). Γι αυτούς, τα πάντα συνοψίζονται στα άρματα, στον έλεγχο των εδαφών ή στο να γνωρίζουν ποια εδάφη ελέγχονται, στο να κατέχουν αυτόν ή τον άλλο λόφο. Αλλά όλα αυτά είναι χωρίς αξία (...) Ο πόλεμος του Λιβάνου (2006) θα περάσει στην ιστορία ως ο πρώτος πόλεμος στη διάρκεια του οποίου η στρατιωτική διοίκηση κατάλαβε ότι ο κλασικός πόλεμος έχει καταστεί απαρχαιωμένος (1)».
Ευθύνες στον Όλμερτ
Τα λόγια αυτά του Σεπτεμβρίου 2008 δεν προέρχονται από έναν οποιονδήποτε ισραηλινό ειρηνιστή, αλλά από τον Εχούντ Όλμερτ. Θα χρειαζόταν ένας Ζακ Λακάν για να αποκρυπτογραφήσει το ασυνείδητο αυτού του πρωθυπουργού που είναι ένοχος ενός καταστροφικού πολέμου στο Λίβανο το 2006 και ο οποίος υποτροπίασε στη Γάζα, ενώ ταυτόχρονα ισχυριζόταν ότι η χώρα του θα πρέπει να εγκαταλείψει τη μίζερη αντίληψη για την ασφάλεια.
Αναμφίβολα ο 'Ολμερτ συμμερίζεται με τους περισσότερους ισραηλινούς ηγέτες αυτή τη σκέψη που εξέθεσε απερίφραστα το 2002 ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου εκείνη την περίοδο, ο στρατηγός Μοσέ Αγιαλόν: «Πρέπει να δώσουμε στους Παλαιστίνιους να καταλάβουν, όσο πιο βαθιά γίνεται στη συνείδησή τους, ότι είναι ένας λαός νικημένος (2)». Όπως σε κάθε νέο πόλεμο, οι ηγέτες επαναλαμβάνουν την ίδια επωδό: οι Άραβες δεν καταλαβαίνουν παρά μόνο τη δύναμη, ας τους δώσουμε λοιπόν ένα «καλό μάθημα» και η ειρήνη θα είναι επιτέλους δυνατή. «Θα έχουμε το δάχτυλο στη σκανδάλη (3)», διακήρυξε η Τζίπι Λίβνι, η υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ. Ο Όλμερτ και η κυβέρνησή του είναι υποστηρικτές της ειρήνης - του τύπου της ειρήνης που επιβλήθηκε, κατά το 19ο αιώνα, από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών στις φυλές των Ινδιάνων...ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου