Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΝΤΕΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ



Κύριο Γιάννη Παπαθανασίου
Υπουργό Εθνικής Οικονομίας

Κύριε υπουργέ,

Σεβόμενος το κάλεσμα του κυρίου Πρωθυπουργού για συναίνεση ώστε να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση και συμφωνώντας με την θέση του ότι υπάρχουν δυο δρόμοι, αυτός της υπευθυνότητας και ο αντίθετος του, επιτρέψτε μου να ανταποκριθώ με ορισμένες απλές σκέψεις μου.

1. Τις ημέρες αυτές καταβάλλετε, πράγματι, εργώδεις προσπάθειες ώστε να πείσετε τον κύριο Αλμούνια ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μας θα είναι εγκαίρως 2.99% ή λιγότερο και όχι 3.01% ή περισσότερο. Τι θα συμβεί όμως εαν δεν τα καταφέρετε; Μη φοβάστε: απολύτως τίποτε! Στο κάτω κάτω της γραφής, πραγματική κύρωση δεν μπορεί να επιβληθεί από έναν διορισμένο αξιωματούχο σε μια κυρίαρχη δημοκρατική χώρα. Το πολύ πολύ, εγγράψτε τις αμυντικές δαπάνες του 2009 και του 2010 ως κεφάλαιο για την πραγματοποίηση δημόσιας επένδυσης και στείλτε το έλλειμμα κάτω του 3% χωρίς άλλη απώλεια χρόνου και προσπάθειας, που δεν μας περισσεύουν άλλωστε.

2. Στην επερχόμενη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα ήταν χρήσιμο να υποστηρίξουμε την λογική θέση να εξαιρούνται οι δημόσιες επενδύσεις από τον υπολογισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος; Ποιά χώρα δεν θα συναινούσε σε μια τέτοια πρότασή μας; Υπάρχει άλλος τρόπος να ξεπεράσουμε την κρίση;

3. Αλλά και στα καθ' ημάς, πολύ σημασία δεν δίνουμε στα όσα συνιστά, εδώ και χρόνια, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας; Ήδη, η χώρα μας, ακολουθώντας αυτές ακριβώς τις οδηγίες του διεθνικού χρηματοπιστωτικού κατεστημένου (και μέσω των εγχώριων εκπροσώπων του) εισπράττει απ' αυτό, ως ανταπόδοση, την υποβάθμιση. Αποτέλεσμα; Η χώρα δανείζεται με όλο και πιο επαχθείς όρους. Δεν πρέπει η δική μας πίστωση χρόνου προς το κακοποιό αυτό σύστημα να διακοπεί αμέσως; Να μπει τέλος στην πολιτική του παραλόγου και στην εξουσία των υποστηρικτών του;

4. Εν τω μεταξύ, οι επιχειρήσεις μας, αντί πιστώσεων από τις τράπεζες, αντιμετωπίζουν αποκλεισμό από την χρηματοδότηση. Δικαιώνονται, δυστυχώς, όσοι υποστήριζαν (ανάμεσά τους και εμείς) ότι δεν πρέπει να δοθούν, όχι 28 δις, αλλά ούτε ένα Ευρω σε τράπεζες! Μεταξύ άλλων, διότι η εγγύηση αυτή του ελληνικού δημοσίου (δηλαδή του φορολογούμενου) θα λειτουργούσε ως αντικίνητρο για την πραγματοποίηση χορηγήσεων. Σκέπτεστε ίσως να υποχρεώσετε τις τράπεζες να συμμορφωθούν με τις προβλέψεις του νόμου ;

Κύριε υπουργέ,

Βιώνουμε την κατάρρευση ενός οικονομικού (μη) συστήματος με χαρακτηριστικά την αποθέωση του χρήματος από την μιά, και την περιφρόνηση της ανθρώπινης ανάγκης, της κοινωνικής συνοχής, της επιβίωσης του πλανήτη και της περιφερειακής ισοροπίας, από την άλλη. Από την σημερινή κρίση θα βγούμε εαν συνειδητοποιήσουμε ότι νεκραναστάσεις δεν γίνονται. Εαν, αντί για παλινόρθωση της κλεπτοκρατίας, σχεδιάσουμε και θεμελιώσουμε μια οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, σε εντελώς διαφορετική βάση. Εφ΄ όσον είναι στις προθέσεις σας κάτι τέτοιο, συναινούμε (άνευ παραινέσεων) και συμπράττουμε (άνευ επιφυλάξεων).

Με κάθε διάθεση για προκοπή

Παντελής Οικονόμου
Μέλος Εθνικού Συμβουλίου ΠΑ.ΣΟ.Κ.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Από το «ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ»:

Στο νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου για τον Ανδρέα Παπανδρέου προτού ασχοληθεί με την πολιτική («Του μιλάνε τα κύματα...», Εκδόσεις Καστανιώτη), μαθαίνουμε και κάτι ενδιαφέρον για τον Γιώργο Παπανδρέου προτού γίνει... Γιώργος. «Μα δεν ήταν πάντα Γιώργος;» είναι το εύλογο ερώτημα. Και όμως, δεν ήταν.

Στο κεφάλαιο στο οποίο ο συγγραφέας αφηγείται τις προετοιμασίες της οικογένειας του Α. Παπανδρέου για τη μετεγκατάστασή της στην Ελλάδα το 1960 αναφέρεται ότι ήδη από το 1959, με πρωτοβουλία του παππού τους Γεωργίου Παπανδρέου, τα τέσσερα παιδιά είχαν βαπτισθεί ορθόδοξοι χριστιανοί: «Ο Γιώργος, που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι, πήρε και επισήμως το όνομα του παππού του» γράφει ο Γ. Λακόπουλος. Τον Γιώργο λοιπόν τον έλεγαν Τζέφρι (Geoffrey) προτού γίνει Γιώργος...


Εχω την εντύπωση ότι η αποκάλυψη αυτή του Γ. Λακόπουλου συνιστά τη σημαντικότερη εισφορά στη μελέτη του φαινομένου Γιώργος. Νομίζω επίσης ότι στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ πάει πολύ το Τζέφρι και κάτι μου λέει ότι θα του κολλήσει... Το πιο πάνω έτος (1959) βαφτίστηκε με τον ορθόδοξο τρόπο και η Σοφία που μέχρι τότε την αποκαλούσαν Γκέηλ!!

ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ 7 ΧΡΟΝΩΝ;; ΤΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΣΟΚ!!
ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ «ΧΑΝΟΥΚΑ» ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΤΟΥ;;