ΣΥΝ: «Σοσιαλισμός με ελευθερία και δημοκρατία» ο ιδεολογικός άξονας

Ο σοσιαλισμός με ελευθερία και δημοκρατία είναι ο κεντρικός ιδεολογικός άξονας του Συνασπισμού γύρω από τον οποίο συγκροτείται το πρόγραμμά του, το οποίο παρουσίασε απόψε ο κ. Γ. Δραγασάκης στο Διαρκές Συνέδριο του κόμματος και «συνιστά μια δέσμη ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμών που απαντούν σε συγκεκριμένα προβλήματα, υποδεικνύουν εναλλακτικές, αξιόπιστες και άμεσα διεκδικήσιμες πολιτικές λύσεις και ανοίγουν δρόμους για συνολικότερες ρήξεις».

Όπως είπε ο κ. Δραγασάκης, το κείμενο αυτό «προσδοκούμε να αποτελέσει τη βάση για περαιτέρω συζητήσεις και επεξεργασίες, με στόχο τη συσπείρωση και διεύρυνση της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ και το χτίσιμο δεσμών εμπιστοσύνης με τον κόσμο της εργασίας, τη νεολαία, τους ενεργούς πολίτες, την κοινωνία συνολικά».

Το κείμενο χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος αφιερώνεται στο «βασικό πλαίσιο των αρχών και των κατευθύνσεων που διέπουν την προγραμματική πρόταση του Συνασπισμού. Αρχικά περιγράφεται η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και τον κόσμο και στη συνέχεια αναλύεται το αριστερό σχέδιο διεξόδου από την τρέχουσα οικονομική κρίση, απαντώντας συγχρόνως στο ερώτημα ποιες είναι οι κοινωνικές ομάδες στις οποίες πρωτίστως απευθυνόμαστε».

Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται αναλυτικά οι θέσεις «με τη μορφή 22 προγραμματικών αξόνων-στόχων πάλης. Σε κάθε επιμέρους στόχο, αφού προηγηθεί μια σύντομη ανάλυση της υφιστάμενης κατάστασης και καταδειχθεί το τι πρέπει να αλλάξει, παρουσιάζονται οι προτάσεις για την προοδευτική επίλυση των προβλημάτων που μαστίζουν σήμερα την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Πρόκειται για προτάσεις με άμεσο αλλά και με μακροπρόθεσμο ορίζοντα υλοποίησης και αναφέρονται σε όλα τα μεγάλα και επιμέρους ζητήματα, όπως η παιδεία, η υγεία, η ανάπτυξη, η αυτοδιοίκηση κλπ».

Το τρίτο μέρος αποτελείται από ένα σύνολο παραρτημάτων που συμπληρώνουν το κυρίως σώμα του προγράμματος, η επεξεργασία των οποίων δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί από την Επιτροπή Προγράμματος. «Καταχωρούνται έτσι ως συλλογικές ή ατομικές συμβολές που θα αξιοποιηθούν στην πορεία μαζί με τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις που ενδεχομένως θα γίνουν στο πλαίσιο του Διαρκούς Συνεδρίου».

Το κείμενο υπογραμμίζει πως «οι προγραμματικοί μας στόχοι δεν δεσμεύονται από την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, ενώ βρίσκονται σε αντιπαράθεση με το Σύμφωνο Σταθερότητας».

Βασικός πυλώνας αυτής της θέσης ότι δεν τίθεται θέμα αποχώρησης της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Όπως αναφέρεται, το πρόγραμμα θέτει στο επίκεντρό του τα μεγάλα αιτήματα-στόχους που έχουν αναδειχθεί στον τόπο μας και διεθνώς τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για αιτήματα-στόχους των οποίων η ικανοποίηση καθίσταται ήδη εξαιρετικά επείγουσα από την τρέχουσα μείζονα οικονομική και κοινωνική κρίση. Αυτά είναι: η ριζική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης της κοινωνίας μας υπό τις αρχές της αειφορίας και της σύμμετρης ανάπτυξης, σε συνάρτηση με τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής και υπό παραγωγικές σχέσεις που θα γέρνουν διαρκώς την πλάστιγγα προς όφελος της εργασίας. Η αποκατάσταση μηχανισμών αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου προς όφελος των εργαζομένων. Η εξασφάλιση για όλες και όλους δουλειάς, αξιοπρεπούς μισθού ή σύνταξης, στέγης, παιδείας, κατάρτισης, υγείας, κοινωνικής ασφάλειας και ουσιαστικής συμμετοχής στο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Η προστασία και διεύρυνση του δημόσιου χώρου, της δημοκρατίας, των κοινωνικών, πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων. Η ριζική αναδιάρθρωση του κράτους και των θεσμών. Η πάταξη της γενικευμένης διαπλοκής και της διάχυτης διαφθοράς. Η μαχητική επιδίωξη και εμπέδωση της διαρκούς ειρήνης στη γειτονιά μας και παντού στον κόσμο. Η πολιτιστική αναγέννηση.

Στις πολιτικές εκτιμήσεις υπογραμμίζεται ότι: η προϊούσα σήψη του συνολικού πολιτικού συστήματος της χώρας είναι ορατή από παντού. Η παταγώδης διάψευση του ισχυρισμού ότι ο νεοφιλελευθερισμός μπορεί να εγγυηθεί την ευημερία, η πολιτική ιδιοτέλεια, που απαγορεύει την αντιμετώπιση οποιουδήποτε μεγάλου προβλήματος, η ρευστοποίηση και η απαξίωση των θεσμών, η γενικευμένη διαπλοκή, η διάχυτη διαφθορά, τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα και οι προσπάθειες των δύο μεγάλων κομμάτων να επιρρίψουν τη σχετική ευθύνη το ένα στο άλλο καταρρακώνουν την πολιτική εμπιστοσύνη, διογκώνουν τη δυσαρέσκεια, οξύνουν τις λαϊκές αντιστάσεις και καθιστούν εξαιρετικά αμφίβολη την απρόσκοπτη εναλλαγή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία. Ο δικομματισμός διέρχεται βαθιά κρίση και οι όροι μιας ενδεχόμενης ανάκαμψής του παραμένουν σήμερα εξαιρετικά αμφίβολοι.

Η ΝΔ εμμένει στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο

Ειδικότερα για τα δύο μεγάλα κόμματα αναφέρεται ότι η ΝΔ, από τη μια μεριά, εμμένει σταθερά στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης κατά την ελληνική εκδοχή του, παρά την πρόσφατη κατάρρευση των βάθρων του και την παταγώδη διάψευση των ιδεολογημάτων που το στήριζαν. Έτσι, οι ιδιωτικοποιήσεις συνεχίζονται σαν να μην έχει συμβεί τίποτε, ο δημόσιος χώρος εξακολουθεί να συρρικνώνεται ραγδαία και οι τράπεζες συνεχίζουν να παραμένουν στο απυρόβλητο ή ακόμη και να προστατεύονται σκανδαλωδώς, ενώ επιστρατεύονται ολοένα και πιο αυταρχικά μέσα προκειμένου να καμφθούν οι λαϊκές αντιστάσεις.

Το ΠΑΣΟΚ περιμένει να διαδεχθεί την κυβέρνηση

Για το ΠΑΣΟΚ, επισημαίνεται ότι απλώς περιμένει να διαδεχθεί τη ΝΔ στην κυβέρνηση, ασκώντας αντιπολίτευση μόνο σε δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα. Τόσο η ηγεσία Σημίτη όσο και η ηγεσία Γ. Παπανδρέου έχουν συναινέσει σε κάθε νεοφιλελεύθερη πολιτική και κάθε νεοφιλελεύθερη συνθήκη που προώθησε η διεθνής σοσιαλδημοκρατία, ακολουθώντας τις καθαρά συντηρητικές δυνάμεις ή, κάποιες φορές, ακόμη και προπορευόμενες από αυτές. Έτσι, η σημερινή συγκρότηση του κόμματος αυτού παραμένει δέσμια της πολιτικής των δικών του κυβερνήσεων, που άνοιξαν και εμπέδωσαν το δρόμο για το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης στη χώρα μας, ενώ το ίδιο δεν είναι καθόλου άμοιρο των δουλειών που αποκατέστησε η δική του συνεισφορά στη γενικευμένη διαπλοκή.

ΚΚΕ: Εγκλωβίζεται σε αδιέξοδη στρατηγική

Στην εκτενή αναφορά για το ΚΚΕ, το κείμενο του ΣΥΝ υπογραμμίζει ότι: το ΚΚΕ τοποθετείται ενάντια στα δύο κόμματα του δικομματισμού και ενάντια στον καπιταλισμό γενικώς. Αλλά αυτή η τοποθέτηση δεν αποσκοπεί ρητά και συγκεκριμένα στο να αλλάξουν σήμερα όσα οι κοινωνικοί και πολιτικοί συσχετισμοί και οι αντίστοιχοι αγώνες επιτρέπουν να αλλάξουν, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μας. Κάθε τέτοια αλλαγή δεν θεωρείται από το ίδιο επιμέρους κατάκτηση και συμβολή στην ενίσχυση των συσχετισμών αυτών αλλά απλός εξωραϊσμός του καπιταλιστικού συστήματος. Με αυτό τον τρόπο, οι ταξικές και λαϊκές δυνάμεις που εκφράζονται από το ΚΚΕ εγκλωβίζονται σε μια απολύτως αδιέξοδη στρατηγική, ενόσω το ίδιο περιχαρακώνεται προκειμένου να διατηρήσει τον εαυτό του καθαρό και αμόλυντο, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να περιφρουρήσει τα εκλογικά ποσοστά του και τον αξιοσημείωτα «σεβαστό» ρόλο που «κατέκτησε» στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Η αντίθεση της ηγεσίας του με κάθε κοινωνικό κίνημα που δεν ελέγχει και η συνακόλουθη απαξίωση από μέρους του κάθε αυθόρμητης μαζικής κινητοποίησης το καθιστούν δύναμη επί της ουσίας συντηρητική και συνάμα διαιρετική του κορμού της Αριστεράς. Η πρόσφατη ρητή στροφή του προς το σταλινισμό συκοφαντεί τον ίδιο το σοσιαλισμό, καθιστώντας έτσι αποκρουστικό τον δικό του στρατηγικό στόχο.

Ενδεικτικά, ορισμένες από τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΝ είναι:

Η αναβάθμιση του κοινοβουλίου που προβλέπει:

· Η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής να αποτελεί δικαίωμα της μειοψηφίας

· Η καταψήφιση του προϋπολογισμού να μη σημαίνει πτώση της κυβέρνησης αλλά η Βουλή να μπορεί να συμμετέχει στη διαμόρφωσή του

· Η Βουλή να έχει γνώμη για τις εξαγορές δημόσιων επιχειρήσεων μείζονος σημασίας

· Οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ να ψηφίζονται με αυξημένη πλειοψηφία. Μετά από 6 μήνες, ο νέος διοικητής κάθε ΔΕΚΟ να είναι υποχρεωμένος να καταθέσει στη Βουλή το σχετικό επιχειρησιακό σχέδιο

· Να αναβαθμιστεί η διαδικασία νομοθετικής πρωτοβουλίας βουλευτών και κομμάτων: θα πρέπει να έρχονται υποχρεωτικά προς ψήφιση όλα τα νομοσχέδια που κατατίθενται, συμπεριλαμβανομένων και όσων καταθέτουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή μεμονωμένοι βουλευτές

· Να μην έρχεται σε συζήτηση κανένα νομοσχέδιο εάν δεν συνοδεύεται από τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής

· Η Βουλή να ασκεί το δικαίωμα να διατυπώνει αποφασιστική γνώμη σχετικά με τις Κοινοτικές Οδηγίες και Κανονισμούς κατά τη διαπραγμάτευσή τους. Οι υπουργοί, πριν πάνε στις διεθνείς συναντήσεις, να εμφανίζονται στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου και θα διεξάγεται δεσμευτική συζήτηση

· Τα Σώματα Ασφαλείας να υπάγονται στον έλεγχο ειδικής επιτροπής του κοινοβουλίου

· Όλες οι ψηφοφορίες στη Βουλή να γίνονται κανονικά, δηλαδή να απαιτείται η φυσική παρουσία των βουλευτών και να μην περιορίζεται η διαδικασία στις δηλώσεις των κομμάτων υπέρ ή κατά

kathimerini.gr - ΑΠΕ-ΜΠΕ