Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Δεν σκέφτομαι εκλογές. Τέρμα η συζήτηση αυτή.

Ομιλία Κώστα Καραμανλή στη συνεδρίαση της Κ.Ε. της ΟΝΝΕΔ


Σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, χρέος όλων μας είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μειώσουμε τις συνέπειες στη χώρα μας. Δεν αντιμετωπίζονται οι προκλήσεις με λόγια. Δεν κερδίζεται το μέλλον με νοοτροπίες του παρελθόντος. Κάνουν λάθος στην εκτίμηση των πραγμάτων, όσοι προτάσσουν κομματικές σκοπιμότητες στις πολιτικές επιλογές τους. Βλάπτει την οικονομία, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, η στάση που επέδειξαν πολιτικές δυνάμεις στο πρόσφατο κλείσιμο των δρόμων. Είναι αδιανόητη η σιωπή σε γεγονότα όπως οι βανδαλισμοί, οι καταστροφές, η αναταραχή που κακοποιούσε την εικόνα της χώρα μας τον περασμένο Δεκέμβρη.

Κάνουν ζημιά στον τόπο...
- όσοι υποκινούν μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις,
- όσοι διαγκωνίζονται σε ανέξοδη παροχολογία,

- όσοι επιδίδονται σε ανεύθυνα επικοινωνιακά τεχνάσματα. Η Κυβέρνηση είναι αφοσιωμένη στο έργο της. Τα σενάρια, τα πυροτεχνήματα, οι ανευθυνότητες άλλων κομμάτων, δεν μας αφορούν. Ξεκαθαρίσαμε τη θέση μας, για όλα. Τόσο απέναντι στα παιχνίδια του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όσο και απέναντι στην εκλογολογία που το ίδιο καλλιεργεί.

· Σε ό,τι αφορά το πρώτο: Δεν παίζουμε -και κανένας δεν πρέπει να παίζει- με κορυφαίους θεσμούς, όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αυτά που δυστυχώς εκτοξεύονται από την Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι πυροτεχνήματα. Είναι χονδροειδείς ανευθυνότητες που εκθέτουν τους πρωταγωνιστές τους.

· Σε ό,τι αφορά την εκλογολογία: Έχω ξεκαθαρίσει ότι το θέμα αυτό δεν μας αφορά. Δεν μας απασχολεί. Δεν σκέφτομαι εκλογές. Τέρμα η συζήτηση αυτή. Το τονίζω, το υπογραμμίζω, άλλη μια φορά. Το θέμα αυτό δεν αφορά τις κυβερνητικές προτεραιότητες. Δεν αφορά το σχεδιασμό μας. Εκείνο που μας απασχολεί -και πρέπει να κάνουμε όλοι το ίδιο- είναι η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς κρίσης στη χώρα μας. Εκείνο που μας απασχολεί -και πρέπει να απασχολεί κάθε πολιτική δύναμη- είναι τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας. Δική μας, σταθερή προτεραιότητα είναι η μάχη με τα προβλήματα. Δική μας, αμετάθετη προτεραιότητα είναι ο περιορισμός των αναπόφευκτων συνεπειών της παγκόσμιας οικονομικής καταιγίδας. Δική μας, σταθερή και αμετάθετη προτεραιότητα είναι το συμφέρον του τόπου. Αυτή είναι η έγνοια μας. Αυτή είναι η προσπάθειά μας. Τα άλλα δεν μας αφορούν. Τα άλλα είναι άγχος άλλων κομμάτων. Πληγώνουν το δημόσιο βίο. Ζημιώνουν τον τόπο.



3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οτι και να λενε η μονη ελπιδα για τον τοπο ειναι ο καραμανλης.οσο να φωναζουν τα παπαγαλακια οταν φτασει ο ελληνας στην καλπη θα σκεφτει τα 20 χρονια πασοκ. και οτι το παιδι δεν κανει ρε αδελφε οσο και να το σπρωχνουν.

δεν κανει το παιδι.

Ανώνυμος είπε...

ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΡΕΕΕΕΕ.. Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΟΥΤΕ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΣΟΚ.
ΜΕ ΜΑΡΚΑΡΕΤ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΘΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Ανώνυμος είπε...

Από το «ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ»:

Στο νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου για τον Ανδρέα Παπανδρέου προτού ασχοληθεί με την πολιτική («Του μιλάνε τα κύματα...», Εκδόσεις Καστανιώτη), μαθαίνουμε και κάτι ενδιαφέρον για τον Γιώργο Παπανδρέου προτού γίνει... Γιώργος. «Μα δεν ήταν πάντα Γιώργος;» είναι το εύλογο ερώτημα. Και όμως, δεν ήταν.

Στο κεφάλαιο στο οποίο ο συγγραφέας αφηγείται τις προετοιμασίες της οικογένειας του Α. Παπανδρέου για τη μετεγκατάστασή της στην Ελλάδα το 1960 αναφέρεται ότι ήδη από το 1959, με πρωτοβουλία του παππού τους Γεωργίου Παπανδρέου, τα τέσσερα παιδιά είχαν βαπτισθεί ορθόδοξοι χριστιανοί: «Ο Γιώργος, που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι, πήρε και επισήμως το όνομα του παππού του» γράφει ο Γ. Λακόπουλος. Τον Γιώργο λοιπόν τον έλεγαν Τζέφρι (Geoffrey) προτού γίνει Γιώργος...


Εχω την εντύπωση ότι η αποκάλυψη αυτή του Γ. Λακόπουλου συνιστά τη σημαντικότερη εισφορά στη μελέτη του φαινομένου Γιώργος. Νομίζω επίσης ότι στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ πάει πολύ το Τζέφρι και κάτι μου λέει ότι θα του κολλήσει... Το πιο πάνω έτος (1959) βαφτίστηκε με τον ορθόδοξο τρόπο και η Σοφία που μέχρι τότε την αποκαλούσαν Γκέηλ!!

ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ 7 ΧΡΟΝΩΝ;; ΤΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΣΟΚ!!
ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ «ΧΑΝΟΥΚΑ» ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΤΟΥ;;