Ένα υπέροχο κείμενο άπο την Αφροδίτη Αλ Σάλεχ.
Ποιοι είναι όλοι αυτοί που, στο όνομα μας, σκοτώνουν, δέρνουν, απειλούν, τρομοκρατούν;
Όλα ξεκίνησαν την 6η Δεκεμβρίου.
Τότε που επί ένα μήνα ήμασταν όλοι μαζί στους δρόμους.
Διεκδικούσαμε, καταγγέλλαμε, πιστεύαμε πως κάτι θα αλλάξει.
Δύο μήνες μετά, αισθάνομαι ενοχές για τη συμμετοχή μου στις κινητοποιήσεις.
Εάν αυτές οι κινητοποιήσεις οδήγησαν στην επανεμφάνιση της τρομοκρατίας,
Εάν αυτές οι κινητοποιήσεις οδήγησαν σε μια τέτοια παράλογη έξαρση της βίας,
Εάν αυτές οι κινητοποιήσεις οδήγησαν στον άνανδρο ξυλοδαρμό του εξαίρετου καθηγητή, επιστήμονα και ανθρώπου Γ. Πανούση,
τότε, ναι, η συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις είναι κατακριτέα.
Είναι όμως έτσι; Ή μήπως αυτό ακριβώς το συναίσθημα της ενοχής θέλουν μας προκαλέσουν όλοι αυτοί οι τύποι με τις δράσεις τους, έτσι ώστε ουδείς να ξαναβγεί στους δρόμους, ουδείς να ξαναμιλήσει, ουδείς να ξανασκεφτεί... από το φόβο των πιθανών επακόλουθων;
Λέγεται πως πρόκειται για προβοκάτσια.
Δεν πιστεύω πως το ελληνικό κράτος έχει παρόμοιους μηχανισμούς.
Δεν το έχω ικανό να διατηρεί παρόμοιους μηχανισμούς.
Πάρα ταύτα, λειτουργούν ως προβοκάτορες.
Ας εστιάσω μόνο στα γεγονότα του τελευταίου 24ώρου:
Το χτύπημα στο σταθμό του ALTER τι ήταν;
Εάν υποθέσουμε πως η ποιότητα των ΜΜΕ είναι εξαιρετικά χαμηλή, τι κάνουμε; Δολοφονούμε όλους όσους εργάζονται στα ΜΜΕ αλλά (γιατί όχι;) κι όσους παρακολουθούν τηλεόραση, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα των ΜΜΕ;
Το παρολίγον χτύπημα στην Citibank τι νόημα έχει;
Εάν υποθέσουμε ότι ο "εχθρός" μας είναι το τραπεζικό σύστημα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, κι εν γένει ο καπιταλισμός, τι κάνουμε; Δολοφονούμε τους υπαλλήλους όλων των τραπεζών, σκοτώνουμε όλους τους ανθρώπους που έχουν καταθέσει χρήματα σε τράπεζες;
Ο ξυλοδαρμός του καθηγητού εγκληματολογίας κ. Πανούση τι μήνυμα στέλνει;
Εάν θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε για το σωφρονιστικό σύστημα ή /και για την παιδεία , τι κάνουμε; Δολοφονούμε όλους τους καθηγητές εγκληματολογίας; Ή ακόμα καλύτερα, όλους τους καθηγητές; Και, γιατί όχι, όλους τους φοιτητές;
Είναι αυτά αριστερά; Είναι αυτά επαναστατικά; Όχι φίλοι μας, είναι απλά φασιστικά, και τίποτα άλλο. Πρόκειται για πεντακάθαρες κακουργηματικές πράξεις με φασίζων υπόβαθρο.
Φυσικά και τις τελευταίες ημέρες έχω αρχίσει να ανησυχώ για τη ζωή μου, για τη ζωή φίλων και γνωστών.
Φυσικά και έχω αρχίσει να λογοκρίνω τον εαυτό μου από φόβο μην γίνω στόχος κάποιων α-νοήτων.
Φυσικά και είχα ενδοιασμούς προτού γράψω αυτό το κειμενάκι.
Κι εγώ δεν ανήκω στους "άλλους", δεν δέρνω φυλακισμένους σε υπόγεια, δεν τα παίρνω από μεγαλό-καρχαρίες, δεν αφαιμάσσω τους συνανθρώπους μου...
Και σαν εμένα είναι η πλειονότητα των Ελλήνων και είμαι σίγουρη πως έχουν τα ίδια συναισθήματα, πως κάνουν παρόμοιες σκέψεις.
Ο φόβος.
Ο άνευ λόγου και αιτίας φόβος.
Η εσωτερίκευση του φόβου.
Αυτοί που εγκαθιδρύουν το φόβο στις ψυχές και στο νου μας δεν είναι επαναστάτες, είναι απλά φασίστες.
Και σε αυτό θα μας βρουν όλους απέναντι τους.
Και κάτι τελευταίο…προς την ομάδα των «παιδιών» που επιτέθηκε στον καθηγητή
κ. Πανούση:
Εάν είχατε οιαδήποτε υπόνοια γνώσης και επίγνωσης των πράξεων σας θα ξέρατε πως ο κ. Πανούσης είναι ο άνθρωπος που επί πολλά χρόνια στηρίζει την παιδεία, τους φοιτητές και τις ευπαθείς ομάδες (κρατούμενους, μετανάστες, μειονότητες, κ.α.) ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που εναντιώθηκε στο σύστημα τασσόμενος υπέρ των διεκδικήσεων των φοιτητών, των φυλακισμένων, των ευπαθών ομάδων. Με την επίθεση προς το άτομο του κατορθώσατε το εξής ένα: να παροπλίσετε έναν πραγματικό αριστερό, έναν πραγματικό επαναστάτη, έναν φίλο.
Ο δε χώρος εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε η επίθεση απλώς φιμώνει όσους ανθρώπους είχαν ακόμα διάθεση να προασπίσουν το πανεπιστημιακό άσυλο. Η ευθύνη για όσα έπονται είναι αποκλειστικά δική σας.
Όλα ξεκίνησαν την 6η Δεκεμβρίου.
Τότε που επί ένα μήνα ήμασταν όλοι μαζί στους δρόμους.
Διεκδικούσαμε, καταγγέλλαμε, πιστεύαμε πως κάτι θα αλλάξει.
Δύο μήνες μετά, αισθάνομαι ενοχές για τη συμμετοχή μου στις κινητοποιήσεις.
Εάν αυτές οι κινητοποιήσεις οδήγησαν στην επανεμφάνιση της τρομοκρατίας,
Εάν αυτές οι κινητοποιήσεις οδήγησαν σε μια τέτοια παράλογη έξαρση της βίας,
Εάν αυτές οι κινητοποιήσεις οδήγησαν στον άνανδρο ξυλοδαρμό του εξαίρετου καθηγητή, επιστήμονα και ανθρώπου Γ. Πανούση,
τότε, ναι, η συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις είναι κατακριτέα.
Είναι όμως έτσι; Ή μήπως αυτό ακριβώς το συναίσθημα της ενοχής θέλουν μας προκαλέσουν όλοι αυτοί οι τύποι με τις δράσεις τους, έτσι ώστε ουδείς να ξαναβγεί στους δρόμους, ουδείς να ξαναμιλήσει, ουδείς να ξανασκεφτεί... από το φόβο των πιθανών επακόλουθων;
Λέγεται πως πρόκειται για προβοκάτσια.
Δεν πιστεύω πως το ελληνικό κράτος έχει παρόμοιους μηχανισμούς.
Δεν το έχω ικανό να διατηρεί παρόμοιους μηχανισμούς.
Πάρα ταύτα, λειτουργούν ως προβοκάτορες.
Ας εστιάσω μόνο στα γεγονότα του τελευταίου 24ώρου:
Το χτύπημα στο σταθμό του ALTER τι ήταν;
Εάν υποθέσουμε πως η ποιότητα των ΜΜΕ είναι εξαιρετικά χαμηλή, τι κάνουμε; Δολοφονούμε όλους όσους εργάζονται στα ΜΜΕ αλλά (γιατί όχι;) κι όσους παρακολουθούν τηλεόραση, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα των ΜΜΕ;
Το παρολίγον χτύπημα στην Citibank τι νόημα έχει;
Εάν υποθέσουμε ότι ο "εχθρός" μας είναι το τραπεζικό σύστημα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, κι εν γένει ο καπιταλισμός, τι κάνουμε; Δολοφονούμε τους υπαλλήλους όλων των τραπεζών, σκοτώνουμε όλους τους ανθρώπους που έχουν καταθέσει χρήματα σε τράπεζες;
Ο ξυλοδαρμός του καθηγητού εγκληματολογίας κ. Πανούση τι μήνυμα στέλνει;
Εάν θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε για το σωφρονιστικό σύστημα ή /και για την παιδεία , τι κάνουμε; Δολοφονούμε όλους τους καθηγητές εγκληματολογίας; Ή ακόμα καλύτερα, όλους τους καθηγητές; Και, γιατί όχι, όλους τους φοιτητές;
Είναι αυτά αριστερά; Είναι αυτά επαναστατικά; Όχι φίλοι μας, είναι απλά φασιστικά, και τίποτα άλλο. Πρόκειται για πεντακάθαρες κακουργηματικές πράξεις με φασίζων υπόβαθρο.
Φυσικά και τις τελευταίες ημέρες έχω αρχίσει να ανησυχώ για τη ζωή μου, για τη ζωή φίλων και γνωστών.
Φυσικά και έχω αρχίσει να λογοκρίνω τον εαυτό μου από φόβο μην γίνω στόχος κάποιων α-νοήτων.
Φυσικά και είχα ενδοιασμούς προτού γράψω αυτό το κειμενάκι.
Κι εγώ δεν ανήκω στους "άλλους", δεν δέρνω φυλακισμένους σε υπόγεια, δεν τα παίρνω από μεγαλό-καρχαρίες, δεν αφαιμάσσω τους συνανθρώπους μου...
Και σαν εμένα είναι η πλειονότητα των Ελλήνων και είμαι σίγουρη πως έχουν τα ίδια συναισθήματα, πως κάνουν παρόμοιες σκέψεις.
Ο φόβος.
Ο άνευ λόγου και αιτίας φόβος.
Η εσωτερίκευση του φόβου.
Αυτοί που εγκαθιδρύουν το φόβο στις ψυχές και στο νου μας δεν είναι επαναστάτες, είναι απλά φασίστες.
Και σε αυτό θα μας βρουν όλους απέναντι τους.
~~~
Και κάτι τελευταίο…προς την ομάδα των «παιδιών» που επιτέθηκε στον καθηγητή
κ. Πανούση:
Εάν είχατε οιαδήποτε υπόνοια γνώσης και επίγνωσης των πράξεων σας θα ξέρατε πως ο κ. Πανούσης είναι ο άνθρωπος που επί πολλά χρόνια στηρίζει την παιδεία, τους φοιτητές και τις ευπαθείς ομάδες (κρατούμενους, μετανάστες, μειονότητες, κ.α.) ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που εναντιώθηκε στο σύστημα τασσόμενος υπέρ των διεκδικήσεων των φοιτητών, των φυλακισμένων, των ευπαθών ομάδων. Με την επίθεση προς το άτομο του κατορθώσατε το εξής ένα: να παροπλίσετε έναν πραγματικό αριστερό, έναν πραγματικό επαναστάτη, έναν φίλο.
Ο δε χώρος εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε η επίθεση απλώς φιμώνει όσους ανθρώπους είχαν ακόμα διάθεση να προασπίσουν το πανεπιστημιακό άσυλο. Η ευθύνη για όσα έπονται είναι αποκλειστικά δική σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου