Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009
Η Κούβα αναζητά νέο σοσιαλιστικό μοντέλο
Le Monde Diplomatique
Της Janette Habel
Eιδικής απεσταλμένης της Monde Diplomatique
Πανεπιστημιακού, Ινστιτούτο Ανώτερων Λατινοαμερικανικών Σπουδών, Παρίσι
Την 1η Ιανουαρίου του 1959, ο επαναστατικός στρατός μπήκε στην Αβάνα κι έδιωξε τον δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα. Πενήντα χρόνια αργότερα, αν και ο Φιδέλ Κάστρο εγκατέλειψε επίσημα την εξουσία, τον έχει αντικαταστήσει ο αδερφός του, Ραούλ. Αυτή η κρίσιμη περίοδος, η οποία μόνο από ακινησία δεν χαρακτηρίζεται, βλέπει την ανάδυση μιας έντονης συζήτησης γύρω από το μέλλον του σοσιαλισμού, τόσο στους κόλπους των αντιφρονούντων όσο και μεταξύ εκείνων που τον υπερασπίζονται, παρόλο που ταυτόχρονα επιθυμούν την εξέλιξή του.
«Να βγούμε από το χάος χωρίς να υποκύψουμε στο νόμο της ζούγκλας». Έτσι συνοψίζει ο κοινωνιολόγος Αουρέλιο Αλόνσο το δίλημμα της Κούβας. Μισό αιώνα μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον επαναστατικό στρατό, το νησί βρίσκεται και πάλι σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας του. Ο Φιδέλ Κάστρο, «προσωρινά» απών από τον Ιούλιο του 2006 για λόγους υγείας, έπαψε να είναι πρόεδρος αφότου παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του το 2008. Παραμένει ωστόσο πρώτος γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας (PCC) μέχρι το επόμενο συνέδριο το οποίο, ο αδερφός του, Ραούλ, έχει ορίσει για το φθινόπωρο του 2009.
Το πολιτικό σκηνικό είναι πρωτόγνωρο. «Δεν φεύγω. Επιθυμώ μονάχα να αγωνιστώ ως ένας στρατιώτης ιδεών. Θα εξακολουθήσω να γράφω με τον τίτλο "Σκέψεις του συντρόφου Φιδέλ". Ίσως κάποιοι με ακούσουν. Θα είμαι προσεκτικός»(1), τόνισε ο κομαντάντε στις 19 Φεβρουαρίου του 2008, αναγγέλλοντας την αποχώρησή του από το προσκήνιο. Με την ανάληψη των καθηκόντων του πέντε μέρες αργότερα, ο Ραούλ Κάστρο ζήτησε από την Εθνοσυνέλευση την άδεια για να συμβουλεύεται τον μεγαλύτερο αδερφό του στα μεγάλα στρατηγικά ζητήματα, όπως την άμυνα, τη διεθνή πολιτική και την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη. Οι βουλευτές ενέκριναν ομόφωνα την πρόταση με φανερή ψηφοφορία.
Σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές, εκείνη η ψήφος έδωσε στον Φιδέλ Κάστρο κάτι σαν δικαίωμα βέτο το οποίο ενδεχομένως εξηγεί τους αργούς ρυθμούς με τους οποίους προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις. Έκτοτε, ο πρώην πρόεδρος πολλαπλασιάζει τις «σκέψεις» του στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η κληρονομιά, για τον αδερφό του τον Ραούλ, είναι ιδιαίτερα «ευαίσθητη»...ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου