Η πραγματική εικόνα

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΥΛΗ

Οσο πιο ομιχλώδες είναι ένα πολιτικό τοπίο τόσο αναζητά κανείς μια πιο ξεκάθαρη εικόνα. Στις περιπτώσεις αυτές, ο κίνδυνος είναι προφανής: Να «εκβιασθεί» η απόπειρα ξεκαθαρίσματος. Για να παρουσιασθεί κάτι πιο χειροπιαστό. Που στην πραγματικότητα είναι παραπλανητικό. Αυτός ο μέγιστος κίνδυνος υπάρχει, λ.χ., με τις δημοσκοπήσεις εκείνες που δεν αρκούνται στην καταγραφή της πρόθεσης ψήφου και της αδιευκρίνιστης ψήφου. Και που με περισσή «φιλοδοξία» αναζητούν (επί ματαίω) την «εκτίμηση ψήφου», κατανέμοντας τους αναποφάσιστους. Μια κατανομή, που στο συγκεκριμένο πρωτοφανές ρευστό τοπίο της περιόδου αυτής είναι αναπόφευκτα προϊόν αυθαιρεσίας.
Αρα το ζητούμενο απέναντι στο σημερινό τοπίο είναι ένα και μοναδικό: Να ελέγξουμε τη «φιλοδοξία» των εκτιμήσεων πέρα από τις αντικειμενικές δυνατότητες που πραγματικά διαθέτουμε. Σε ένα τοπίο όπου: Ο δικομματισμός κάμπτεται, η τάση για ψήφο διαμαρτυρίας προς τους «μεγάλους» ενισχύεται, η αδιευκρίνιστη ψήφος προσεγγίζει το 15% και οι ψηφοφόροι αυτοί δεν είναι ψευδοαναποφάσιστοι, αλλά πραγματικά αμφιταλαντευόμενοι. Που ουδείς μπορεί «στατιστικά» να τους κατανείμει. Καθώς μέρα με τη μέρα αλλάζουν γνώμη – όπως δείχνουν ποιοτικές έρευνες. Αρα είναι άγνωστο πού θα γείρουν.
Ετσι, η όποια πραγματική εικόνα του τοπίου προκύπτει μόνο μέσα από την αποδοχή της ασάφειάς του και ότι αυτό, περισσότερο παρά ποτέ, αποτελεί κινούμενη άμμο. Τούτο σημαίνει ότι δεν διαθέτουμε καμία απολύτως εικόνα; Προφανώς όχι. Οι τάσεις που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμες. Ποιες είναι, λοιπόν, αυτές;
Η πιο πρόσφατη δημοσκόπηση είναι εκείνη της GPO. Επιβεβαιώνει την επίδραση του ανασχηματισμού στο πολιτικό τοπίο. Η διαφορά υπέρ του ΠΑΣΟΚ παραμένει, αλλά έχει μειωθεί. Και τα ποιοτικά στοιχεία δείχνουν ενίσχυση της εικόνας του κυβερνώντος κόμματος. Η κυβερνητική εικόνα συνολικά σημειώνει την πρώτη (μικρή) βελτίωση από τον Αύγουστο. Πιο μεγάλη είναι η ενίσχυση της πρωθυπουργικής εικόνας. Παρ’ όλα αυτά, η συσπείρωση της Ν.Δ. είναι περιορισμένη, διότι οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της παραμένουν επιφυλακτικοί. Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να προηγείται, όμως διαθέτει ισχνή δυναμική. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κομματική και κυρίως η ηγετική του εικόνα παραμένουν στάσιμες τους τελευταίους τρεις μήνες.
Η αδιευκρίνιστη ψήφος προσεγγίζει το 15%. Η μισή από αυτήν αποτελείται από ψηφοφόρους που ψήφισαν Ν.Δ. Ισως ο πιο κρίσιμος δείκτης της δημοσκόπησης της GPO είναι η σύγκριση της «πρωθυπουργικής αξιοπιστίας» των Καραμανλή – Παπανδρέου στους αναποφάσιστους. Ο Καραμανλής θεωρείται καταλληλότερος πρωθυπουργός στην ομάδα αυτή από το 59,9% έναντι 12,7% του Παπανδρέου. Αλλωστε, από το Δεκέμβριο, ο Καραμανλής στο δείκτη αυτό κέρδισε 14%. Με δυο λόγια, ο ανασχηματισμός ανέστρεψε την πτωτική πορεία της εικόνας Καραμανλή. Και «ξαναέβαλε στο παιχνίδι» τη Ν.Δ.
Ο γράφων, από τις στήλες αυτές, επεσήμανε από την πρώτη στιγμή πως το κυρίαρχο κέρδος του κυβερνώντος κόμματος από τον ανασχηματισμό είναι ότι κατέστησε πιο ευνοϊκούς τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους της Ν.Δ. Τους έφερε ένα βήμα πιο κοντά στην «επιστροφή» μέσω της ενίσχυσης του Καραμανλή. Θα επιστρέψουν όμως; Τούτο είναι άδηλο. Οπως παραμένει εντελώς άγνωστο το πώς θα συμπεριφερθεί το σύνολο του 15% των αναποφάσιστων. Η πραγματική εικόνα του τοπίου είναι, λοιπόν, σαφής. Στην αποδοχή των στοιχείων της ασάφειάς της.

ΥΓ. Για λεπτομερή ανάλυσή μου της δημοσκόπησης της GPO βλέπε www.ekloges.gr