Το Πανεπιστημιακό άσυλο.

Γιάννης Παπαϊωάννου

Πέρασα τον Δεκέμβρη από το πολυτεχνείο και είδα πέντε μάγκες με κουκούλες να έχουν ανάξει φωτιά καίγοντας καρέκλες και γραφεία, να κάθονται γύρω να καπνίζουν αυτοσχέδιους ναργιλέδες και ένας εξ αυτών να κάνει την ανάγκη του σε μια άκρη.

Από πίσω τους ένα πανό που έλεγε κατάληψη.

Θεωρωντας οτι αλλο είναι άλλο πράγμα η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και άλλο αυτό που γίνεται είπα να γράψω κάτι.

Σήμερα αν ένας έμπορος ναρκωτικών καταδιωκόμενος από την Ασφάλεια μπει σε ένα πανεπιστήμιο αποκτά δυνητικά άσυλο. Το ίδιο και ένας παιδεραστής ή μανιακός δολοφόνος, χούλιγκαν, ο Παλαιοκωστας, ο Ρετζάι, ο Πάσσαρης, ένας ληστής τραπεζών οι κάποιοι μπαχαλάκηδες .

Παρανοϊκό.

Αυτό το άσυλο δεν είναι πανεπιστημιακό αλλά άσυλο ανιάτων μιας ολόκληρης κοινωνίας σε παράλυση. Μιας ολόκληρης κοινωνικής αφασίας και προπύργιο του συντηρητισμού.

Είναι αλήθεια ότι αυτό το καθεστώς ασύλου έχει επιβληθεί για να υπερασπίσει κυρίως την Δημοκρατία. Το σκεπτικό βασίζεται στα γεγονότα του πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1974.

Η εισβολή του τανκς σήμαινε και το τέλος μια κατάληψης- εξέγερσης που είχε στόχο την πτώση της χούντας. Και τότε γίνονταν καταστροφές.

Έκτοτε αποφασίστηκε ότι στα Πανεπιστήμια δεν μπορεί να μπει η αστυνομία ή άλλες δυνάμεις καταστολής χωρίς την άδεια της συγκλήτου.

Το σκεπτικό είναι ότι σε ανάλογες περιπτώσεις κατάλυσης της δημοκρατίας οι πολίτες που αντιδρούνκαι αντιστέκονται μπορούν να βρουν άσυλο και προστασία εκεί.

Σωστό στην ουσία του, απόλυτα κατανοητό και χρηστικό.

Πιστεύει όμως κανείς ότι εάν έρθει μια χούντα που έχει καταπατήσει ήδη κάθε νομιμότητα θα σεβαστεί το άσυλο ή τον υπάρχοντα νόμο;

Τέλος πάντων! Ο νομός είναι καλός σε όσα αφορούν το σκεπτικό του.

Ο νομός όμως αυτός, θα πρέπει να υπάρχει και να ενεργοποιείται κάτω από κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες.

Προτείνω να δοθεί η δυνατότητα στο πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον πρωθυπουργό, στον πρόεδρο της βουλής, και στην σύγκλητο, με μια τους δήλωση να ανοίγουν τα πανεπιστήμια την βουλή και άλλα δημόσια κτήρια αν χρειαστεί και να ενεργοποιούν έτσι το καθεστώς ασύλου όταν κριθεί ότι χρειάζεται.

Σε κάθε άλλη περίπτωση να εφαρμόζονται οι νόμοι του Κράτους

Παραδοχές:

Το πανεπιστήμιο είναι χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Σε κάθε περίπτωση εντός τους αλλά και σε όλη την ελληνική κοινωνία κάνεις δεν πρέπει να διώκεται για τις ιδέες του αλλά για τις πράξεις του και εφόσον αυτές παραβιάζουν τους νόμους.

Πιστεύω ότι στο θέμα διακίνηση Ιδεών στα πανεπιστήμια, η ελευθερία λόγου σκέψης και έκφρασης πρέπει να είναι απόλυτη και ίσως πέρα από τους ισχύοντες κανόνες.

Αλλά μόνο η ελευθερία λόγου σκέψης και έκφρασης. Στην Ελλάδα θεωρώ οτι δεν ποινικοποιούνται οι απόψεις όσο ακραίες και εάν είναι.

Ποινικά κολάσιμες είναι μόνο οι πράξεις. Δεν νοείται ποινικές πράξεις που έγιναν εκτός ασύλου να βρίσκουν θαλπωρή και προστασία εντός των πανεπιστημίων.

Τα πανεπιστήμια ως οργανισμοί οι ως κοινότητες δεν βρίσκονται σε πόλεμο με τις δυνάμεις καταστολής ή αποκατάστασης τάξης. Ούτε οι δυνάμεις αυτές βρίσκονται σε πόλεμο με τα πανεπιστήμια. Από που έρχεται αυτός ο παραλογισμός που αισθανόμαστε όλοι;

Η χώρα δεν βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο για να χρειάζονται σημεία άμυνας και προάσπισης της Δημοκρατίας. Εγγυητής του πολιτεύματος δεν είναι τα πανεπιστήμια και οι σύγκλητοι, αλλά ο πρόεδρος της δημοκρατίας.

Όλοι (ελπίζω και πιστεύω) ότι δουλεύουν από το σημείο που είναι ταγμένοι για το κοινό καλό και την Δημοκρατία την ευημερία και την πρόοδο.

Απλά χρειάζεται να σοβαρευτούμε.

Αυτή είναι η γνώμη μου και την καταθέτω.