Η παραπάνω απάντηση δείχνει το πανικό και την ανεύθυνο/υπευθυνότητα του Υπουργείου Υγείας (και του κατ΄ευφημισμόν) Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Φαντάζει λίγο από το κλίμα των ημερών και συνειρμικά μας οδηγεί σε μεθοδεύσεις, κάτι από Πόντιο Πιλάτο . . . στο γνωστό "νίπτω τας χείρας μου" και από την άλλη μας επιβεβαιώνει πανηγυρικά τη μόνιμη και βαθιά αρτηριοσκληρωτική δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη του περί ανάληψης ευθυνών.
Η κατάσταση της Υγείας του Απεργού Πείνας θα έπρεπε να απασχολεί ένα κράτος δικαίου, πρόνοιας και ουσιαστικής αλληλεγγύης από τη πρώτη ημέρα της απεργίας πείνας και ΟΧΙ μετά από τη δημοσιοποίηση από τα ΜΜΕ, το δε ενδιαφέρον του εν λόγω Υπουργείου και αυτό σε καθημερινή έγνοια και παρακολούθηση έστω και διακριτικά.
Άρα το όψιμο ενδιαφέρον του Υπουργείου μετά από ένα μήνα μας οδηγεί σε άλλα συμπεράσματα και ΟΧΙ κατ΄ανάγκην στο ενδιαφέρον τόσο για την υγεία του απεργού.
Επειδή και στα δύο περιστατικά υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας έχω να πω και να καταθέσω στους φίλους αναγνώστες μας τα εξής ...>>>η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου