Εδώ σας θέλω! Αυτό είναι το βασικό δίλλημα σήμερα μεταξύ της νεολαίας και όχι μόνο... Τεράστιας οικολογικής σημασίας το ερώτημα. Μεγάαλος ο προβληματισμός! «Κι αν τρυπηθώ, πόσες φορές να τρυπηθώ και πού;» αναρωτιούνται οι μοντέρνοι νέοι που, έχοντας λύσει όλα τ' άλλα προβλήματά τους, θέλουν πάση θυσία να είναι “in”, ώστε να μη βρεθεί κανείς που να τους αποκαλέσει συντηρητικούς και δειλούς. Άλλωστε, δικό τους είναι το σώμα κι ό,τι θέλουν το κάνουν. Αν γουστάρουν να τρυπήσουν σε δέκα μεριές τ’ αυτιά τους, ποιος είναι κείνος που έχει το δικαίωμα να τους σταματήσει την "πρόοδο";
Και νάταν μόνο τ’ αυτιά που είναι στόχοι διατρητικής επίθεσης θα ήταν λίγο ίσως το κακό… Αμ δεν είναι! Την ίδια "δόξα" διεκδικεί και η μύτη, τα φρύδια, η γλώσσα, οι θηλές του στήθους, και ο αφαλός. Όσο για πιο κάτω δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας αλλά διαβάζω ότι γίνεται. Φυσικά, σύμφωνα με την παροιμία πήρε ο στραβός κατήφορο, ούτε τα γεννητικά όργανα τη γλιτώνουν. «Μπρός τα κάλλη τι είναι ο πόνος;» σου λένε τα παιδιά. Ποια κάλλη; Υπάρχει κάλλος στο βιασμό της φύσης; Κι όμως, αυτό νομίζουν πολλοί νέοι μας που βασανίζουν τον εαυτό τους με τρυπήματα στο σώμα τους.
Τις προάλλες αυτόπτες μάρτυρες μου μετέφεραν την εξής ιστορία γι’ αγρίους με πρωταγωνιστές αδίστακτους, ανάλγητους και κουφιοκέφαλους γονείς. Σε χρυσοχοείο γειτονιάς βορείου προαστίου της Αθήνας ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια τους το εξής αποτρόπαιο περιστατικό. Οι ανεγκέφαλοι γονείς είχαν φέρει το ηλικίας ενάμισι έτους κοριτσάκι τους για τρύπημα αυτιών! Το κοριτσάκι όταν είδε την κοπέλα με το σχετικό εργαλείο να το πλησιάζει άρχισε να κλαίει με λυγμούς και ν’ απομακρύνεται προς τα πίσω για ν’ αποφύγει το μοιραίο. Το αγγελούδι ίσως είχε κάποια τραυματική εμπειρία από τρύπημα βελόνας για εμβόλιο, ή απλά οδηγούνταν από το ένστικτο, και ήθελε ν’ αντισταθεί με όποιο τρόπο μπορούσε. Βλέποντας ότι το κλάμα του δε συγκίνησε τους γονείς του, έπεσε κάτω στο δάπεδο και σφάδαζε κουνώντας χέρια και πόδια για ν’ αντισταθεί. Τότε οι ανάλγητοι γονείς το ακινητοποίησαν βίαια, κρατώντας του το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια, ο ένας από τ’ αριστερά και η άλλη από τα δεξιά, ενώ η ανεγκέφαλη υπάλληλος του χρυσοχοείου προχώρησε στο τρύπημα των αυτιών του καθώς το παιδάκι έκλαιγε με λυγμούς! ...>>> η συνέχεια εδώ
Και νάταν μόνο τ’ αυτιά που είναι στόχοι διατρητικής επίθεσης θα ήταν λίγο ίσως το κακό… Αμ δεν είναι! Την ίδια "δόξα" διεκδικεί και η μύτη, τα φρύδια, η γλώσσα, οι θηλές του στήθους, και ο αφαλός. Όσο για πιο κάτω δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας αλλά διαβάζω ότι γίνεται. Φυσικά, σύμφωνα με την παροιμία πήρε ο στραβός κατήφορο, ούτε τα γεννητικά όργανα τη γλιτώνουν. «Μπρός τα κάλλη τι είναι ο πόνος;» σου λένε τα παιδιά. Ποια κάλλη; Υπάρχει κάλλος στο βιασμό της φύσης; Κι όμως, αυτό νομίζουν πολλοί νέοι μας που βασανίζουν τον εαυτό τους με τρυπήματα στο σώμα τους.
Τις προάλλες αυτόπτες μάρτυρες μου μετέφεραν την εξής ιστορία γι’ αγρίους με πρωταγωνιστές αδίστακτους, ανάλγητους και κουφιοκέφαλους γονείς. Σε χρυσοχοείο γειτονιάς βορείου προαστίου της Αθήνας ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια τους το εξής αποτρόπαιο περιστατικό. Οι ανεγκέφαλοι γονείς είχαν φέρει το ηλικίας ενάμισι έτους κοριτσάκι τους για τρύπημα αυτιών! Το κοριτσάκι όταν είδε την κοπέλα με το σχετικό εργαλείο να το πλησιάζει άρχισε να κλαίει με λυγμούς και ν’ απομακρύνεται προς τα πίσω για ν’ αποφύγει το μοιραίο. Το αγγελούδι ίσως είχε κάποια τραυματική εμπειρία από τρύπημα βελόνας για εμβόλιο, ή απλά οδηγούνταν από το ένστικτο, και ήθελε ν’ αντισταθεί με όποιο τρόπο μπορούσε. Βλέποντας ότι το κλάμα του δε συγκίνησε τους γονείς του, έπεσε κάτω στο δάπεδο και σφάδαζε κουνώντας χέρια και πόδια για ν’ αντισταθεί. Τότε οι ανάλγητοι γονείς το ακινητοποίησαν βίαια, κρατώντας του το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια, ο ένας από τ’ αριστερά και η άλλη από τα δεξιά, ενώ η ανεγκέφαλη υπάλληλος του χρυσοχοείου προχώρησε στο τρύπημα των αυτιών του καθώς το παιδάκι έκλαιγε με λυγμούς! ...>>> η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου