Μετά το ομώνυμο περιβόητο "θανατηφόρο πέταλο" ο Μαλιακός επεκτάθηκε και στο εσωτερικό του . . . λες και υπάρχει κάποια κατάρα . . . μια κατάρα που ίσως έχει να κάνει με τη σφαίρα του ανεξήγητου και του υπερφυσικού. Είναι έτσι όμως τα πράγματα ; ή μας βολεύει να τα ρίχνουμε όλα στο "πυρ το εξώτερον"; Για μας όλα εξηγούνται και έχουν συγκεκριμένους διαχρονικά υπαίτιους από τη δεκαετία του 1960, όταν ο θανατηφόρος αυτός δρόμος πέρασε από τη Στυλίδα και μέσα από τα Καμένα Βούρλα. Ήταν το τότε πρόχειρο σχέδιο του ΝΑΤΟ για τις γρήγορες μεταφορές μέσω της Στερεάς Ελλάδας. ΔΕΝ είναι ώρες για έκθεση ιδεών και ρομαντικές αφηγήσεις . . . απλά για να δώσουμε ένα στίγμα και μια πρώτη εξήγηση στο ότι όλες οι λεγόμενες κακοδαιμονίες σε αυτό το τόπο έχουν ονοματεπώνυμο και συγκεκριμένες πολιτικές και υπεύθυνους. Όπως έχει να κάνει στη συνέχεια με τη διαχρονική αδιαφορία των τοπικών αρχών, κυρίως, συνεπικουρούμενη με την άθλια συνενοχή από το "βαθύ κράτος των Αθηνών" μέχρι τα σήμερα, τόσο σε οικολογική συνείδηση και έργα ανάπλασης όσο και στην έλλειψη ευαισθητοποίησης των κατοίκων στην επιβάρυνση με τα τοξικά λύματα που καταλήγουν στο Μαλιακό, αφού πρώτα έχουν μολύνει σε επικίνδυνο βαθμό τον υδροφόρο ορίζοντα της ευρύτερης περιοχής του Σπερχειού ποταμού και των άλλων παραποτάμιων διεξόδων προς τη θάλασσα.
Νάσος Ζαγγογιάννης
... >>>η συνέχεια εδώ
Νάσος Ζαγγογιάννης
... >>>η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου