Αντιγράφουμε από το πολύ καλό και επίκαιρο blog του Γιώργου Κρόγια :
Κατάπιαμε την γλώσσα μας;
Μούγκα στην στρούγκα για το Βατοπέδι;
Να πω ότι δεν το γνωρίζεις το ζήτημα...
συνταγματολόγος και μορφωμένος άνθρωπος είσαι!
Ή... μας έπιασαν ξαφνικά οι ευγένειες με τον εκφραστή του Δεξιού Γκεμπελισμού, που αφρίζοντας έλεγε τα τρελά του για το ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να συμψηφίσει ανόμοια πράγματα;
Κανονικά έπρεπε να τον είχες στήσει στον τοίχο!!
Για να συνέλθουμε λίγο...
Που είσαι ρε Μπόλαρη...
Που είσαι ρε Καρχιμάκη...
Πως να σιωπήσει κανείς με την αφωνία αυτή ; ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ έχει αναστατωθεί με αυτή του τη ...>>>η συνέχεια στο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ -ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κατάπιαμε την γλώσσα μας;Μούγκα στην στρούγκα για το Βατοπέδι;
Να πω ότι δεν το γνωρίζεις το ζήτημα...
συνταγματολόγος και μορφωμένος άνθρωπος είσαι!
Ή... μας έπιασαν ξαφνικά οι ευγένειες με τον εκφραστή του Δεξιού Γκεμπελισμού, που αφρίζοντας έλεγε τα τρελά του για το ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να συμψηφίσει ανόμοια πράγματα;
Κανονικά έπρεπε να τον είχες στήσει στον τοίχο!!
Για να συνέλθουμε λίγο...
Που είσαι ρε Μπόλαρη...
Που είσαι ρε Καρχιμάκη...
Πως να σιωπήσει κανείς με την αφωνία αυτή ; ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ έχει αναστατωθεί με αυτή του τη ...>>>η συνέχεια στο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ -ΠΟΛΙΤΙΚΗ
1 σχόλιο:
«….απωλέσαμε και όν πρώτον είχαμε νούν»
=ΜΗΠΩΣ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ “ΜΩΡΑ ΠΑΡΘΕΝΟ” ;
ΘΥΓΑΤΗΡ ΜΩΡΑ ΚΑΙ ΜΗΤΗΡ. [Αρχαία Ελληνική Γραμματεία-Μύθοι Αισώπου]
Γυνή τις είχε θυγατέρα παρθένον μωράν, πάντοτε ούν ηύχετο τή θεά
νούν αυτή χαρίσασθαι, ευχομένης δέ αυτής παρρησία ή παρθένος
ήκουσε και τόν λόγον κατείχε.
Μέθ’ ημέρας δέ τινάς σύν τή μητρί είς αγρόν εξελθούσα καί τής προαυλίου
προκύψασα θύρας είδεν όνον θήλειαν ύπ’ ανθρώπου βιαζομένην καί
προσελθούσα τώ ανθρώπω είπε, “τί ποιείς, άνθρωπε;” ό δέ φησί,
“νούν αυτή εντίθημι,” αναμνησθείσα δέ ή μωρά, ότι καθ’ εκάστην
ή μήτηρ νούν αυτή ηύχετο, παρεκάλει αυτόν λέγουσα, “ένθες, άνθρωπε,
κα’μοί νούν,” καί γάρ ή μήτηρ μου πρός τούτο πολλά σοί ευχαριστήσει,” ό δέ
υπακούσας κατέλιπεν τήν όνον και διεπαρθένευσε τήν κόρην φθείρας αυτήν,
η δέ διεφθαρμένη μετά περιχαρείας έρχεται πρός τήν μητέρα αυτής λέγουσα.
“Ιδού, μήτερ, κατά την ευχήν σου νούν έλαβον,” ή δέ μήτηρ αυτής φησίν,
“εισήκουσάν μοι οί θεοί τής ευχής,” η δέ μωρά έφη, “ναι μήτερ” η δε φησίν
“καί ποίω τρόπω τούτο έγνω” η δε μωρά έφη, “άνθρωπος τις μακρόν ποίρον
και δύο στρογγύλα νευρώδη έθηκεν εν τή κοιλία μου έσω βαλών καί έξω
εντρέχων[ενέβαλε μοι] κα’γώ ηδέως είχον,” η δέ μήτηρ ακούσασα και ιδούσα έφη,
“ώ τέκνον, απώλεσας και όν πρώτον είχες νούν.”
Δημοσίευση σχολίου