______________________________________________________________________________________________
Όλοι πιστεύω ότι συμφωνούμε πως η ελληνική εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα εισέρχονται σε μια περίοδο αμφισβητήσεων, επαναπροσαρμογών και συγκρούσεων, με αφορμή την αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας από την
κυβέρνηση Ομπάμα. Για να βοηθήσουμε στην καλύτερη κατανόησή των θεμάτων που ανακύπτουν αρχίζουμε την δημοσίευση σχετικών αναλύσεων και καλούμε και τους αναγνώστες μας να συμβάλλουν στην συζήτηση για τον επαναπροσδιορισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με δικές τους. Αρχίζουμε με το πώς αντιλαμβάνονται τον ρόλο της Τουρκίας ορισμένα αμερικανικά think tanks.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτά τα think tanks, ο Obama παίζει στην Τουρκία ένα βαθύτερο παιχνίδι και με τους Ευρωπαίους και με τους Ρώσους. Επειδή, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, όταν ο Obama κοιτάζει την γεωπολιτική σκακιέρα, η μεγάλη πρόκληση για τις ΗΠΑ παραμένει η Ρωσία.
Όπως εξηγούν, παρά την βελτίωση της ατμόσφαιρας στις ρωσο-αμερικανικές σχέσεις τον τελευταίο καιρό, δεν παρατηρείται ουσιαστική αλλαγή σε αυτές. Οι Ρώσοι έχουν απορρίψει την ιδέα της άσκησης πίεσης προς το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα, σε αντάλλαγμα της εγκατάλειψης από τις ΗΠΑ των σχεδίων τους για την αντιπυραυλική άμυνα στην Πολωνία και την Τσεχία. Ενώ η Ουάσιγκτον υποβάθμισε τη σημασία της ρωσικής διαδρομής προς το Αφγανιστάν, που δημιούργησε ελπίδες για μια νέα ύφεση στις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών ( για το θέμα αυτό κλικ εδώ).
Η Ουάσιγκτον δηλώνει τώρα ότι υπάρχουν επαρκείς προμήθειες στο Αφγανιστάν και αρκετή ασφάλεια στην πακιστανική διαδρομή, με αποτέλεσμα οι Ρώσοι να μην είναι απαραίτητοι για τον εφοδιασμό των δυτικών επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν. Την ίδια στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέληξαν σε συμφωνία με την Ουκρανία για τη μεταφόρτωση των προμηθειών. Πρόκειται κυρίως για μια συμβολική κίνηση, αλλά επαρκεί για να εξαγριωθούν οι Ρώσοι. Επιπλέον, στο ανακοινωθέν της τελευταίας Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ δεν εγκαταλείφθηκε η ιδέα της ένταξης της Ουκρανίας και της Γεωργίας στην Συμμαχία.
Σημαντικές επιπτώσεις στην ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή του Καυκάσου θα έχει και το τουρκικό άνοιγμα προς την Αρμενία - για το οποίο γράψαμε ήδη: Προς «ιστορική συμφωνία» Τουρκίας - Αρμενίας). Ο πόλεμος με την Γεωργία του Αυγούστου 2008 δημιούργησε μια ασταθή κατάσταση σε μια περιοχή ζωτικής σημασίας για τη Ρωσία. Ρωσικά στρατεύματα εξακολουθούν να αναπτύσσονται στην περιοχή και το ΝΑΤΟ έχει ζητήσει την απόσυρσή τους από την αποσχισμένες γεωργιανές περιοχές της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Υπάρχουν επίσης ρωσικά στρατεύματα στην Αρμενία, ενώ γίνεται λόγος για ένα εναλλακτικό δίκτυο αγωγών φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρώπη.
____________________________________________________________________________________________
Η Τουρκία είναι το κλειδί για όλα αυτά.
Εάν η Άγκυρα συνεργασθεί με τη Ρωσία, η Γεωργία θα καταστεί επισφαλής για την Δύση, ενώ θα αποκλεισθούν και η θέση του Αζερμπαϊτζάν και η διαδρομή του αγωγού προς την Ευρώπη.
Αν, αντιθέτως, η Άγκυρα συνεργασθεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και επιτύχει επίσης μια σταθερή συνθήκη με την Αρμενία (υπό την αιγίδα των ΗΠΑ), η ρωσική θέση στον Καύκασο αποδυναμώνεται και ανοίγει η εναλλακτική διαδρομή για το φυσικό αέριο προς την Ευρώπη, πράγμα που εξασθενίζει επίσης την Ρωσία έναντι της Ευρώπης.
Το κλειδί για τη διατήρηση της ισχύος των ΗΠΑ στην Ευρώπη (και κυρίως την Γερμανία) είναι η μείωση της εξάρτησης της από το ρωσικό φυσικό αέριο. Και στο θέμα αυτό ο ρόλος της Τουρκίας είναι σημαντικός για τα αμερικανικά συμφέροντα, επειδή είναι το μόνο δρομολόγιο από το οποίο οι νέες πηγές ενέργειας μπορούν να διασχίζουν την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο προς την Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου