Παρελθόν φαίνεται πως θα αποτελέσει σχετικά σύντομα ο τυχοδιώκτης πρόεδρος της Γεωργίας, Μιχαήλ Σαακασβίλι. Δεν είναι τόσο το μέγεθος των διαδηλώσεων που οργανώνει η αντιπολίτευση εναντίον του -η συμμετοχή στις οποίες κυμάνθηκε από περίπου 60.000 άτομα την Πέμπτη έως 20.000 άτομα χθες- ο παράγοντας που θα τον ανατρέψει, όσο το γεγονός πως μετά τον πόλεμο με τη Ρωσία που προκάλεσε πέρυσι τον Αύγουστο και τη συντριπτική ήττα που υπέστη, ο Σαακασβίλι αποτελεί «καμένο χαρτί» για τις ΗΠΑ μετά την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα και την πολιτική που αυτός θέλει να ακολουθήσει απέναντι στη Ρωσία.
Ο Μιχαήλ Σαακασβίλι είναι ένα απομεινάρι της εποχής του Τζορτζ Μπους και ως τέτοιο είναι δύσκολο να επιβιώσει σήμερα, παρόλο που, αν ξαναγίνονταν προεδρικές εκλογές στη Γεωργία σήμερα, ο Σαακασβίλι θα τις κέρδιζε και πάλι. Δεν έχει περάσει άλλωστε παρά ένας χρόνος από την τελευταία, άνετη, εκλογική νίκη του στις 5 Ιανουαρίου 2008, όταν πήρε το 53,3% των ψήφων από τον πρώτο κιόλας γύρο. Ούτε έχει εμφανιστεί από τότε κάποιος Γεωργιανός πολιτικός ικανός να τον απειλήσει εκλογικά.
Στη Γεωργία όμως αυτό έχει ελάχιστη σημασία. Και οι δύο προηγούμενοι πρόεδροι της χώρας, ο Ζβιάντ Γκαμσαχούρντια και ο Εντβαρντ Σεβαρντνάτζε, κέρδιζαν με θεαματικά ποσοστά τις εκλογές, αλλά και οι δύο ανατράπηκαν πραξικοπηματικά, χωρίς εκλογές - τον πρώτο μάλιστα τον «αυτοκτόνησαν» κιόλας.
Πραξικοπηματικά πήρε την εξουσία άλλωστε και ο ίδιος ο Σαακασβίλι το φθινόπωρο του 2003, και μάλιστα με πολύ λιγότερους διαδηλωτές στους δρόμους της Τιφλίδας από όσους κινούνται τώρα εναντίον του.
Η ουσία είναι πως η Γεωργία αποτελεί στρατηγικής σημασίας πιόνι για την αμερικανική πολιτική στον τομέα της ενέργειας, καθώς είναι η μοναδική δίοδος για τη διέλευση των αγωγών που μεταφέρουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο από την Κασπία και την Κεντρική Ασία στις δυτικές αγορές. Οι άλλες δύο εναλλακτικές δυνατότητες είναι η Ρωσία και το Ιράν, που για την ώρα είναι πολιτικά ανεπιθύμητες επιλογές για την Ουάσιγκτον.
Οσο όμως ο Σαακασβίλι είναι πρόεδρος της Γεωργίας, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι άλλοι Ευρωπαίοι που κινούνται περί τον γερμανογαλλικό άξονα αρνούνται κατηγορηματικά κάθε συζήτηση για στενότερη συνεργασία με τη Γεωργία ή για ένταξή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Θεωρούν τον Σαακασβίλι πολιτικό τυχοδιώκτη που δρα στην υπηρεσία των πιο σκοτεινών και επιθετικών αμερικανικών κύκλων και στόχο έχει να υπονομεύσει τις σχέσεις ΕΕ - Ρωσίας. Τρέμουν στην ιδέα μιας Γεωργίας μέλους του ΝΑΤΟ και του Σαακασβίλι να προκαλεί πολεμικά επεισόδια με τη Ρωσία, υποχρεώνοντας έτσι τις ευρωπαϊκές χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ σε μορφές πολιτικοστρατιωτικής αντιπαράθεσης με τη Μόσχα - κάτι που φυσικά θα έχει ολέθριες συνέπειες στις σχέσεις Ευρώπης - Ρωσίας.
Μόλις πριν από ένα δεκαήμερο, ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ κατέστησε εκ νέου σαφή τη θέση του Κρεμλίνου: «Δεν θα διαπραγματευθούμε ποτέ με τον Σαακασβίλι. Αν όμως οι ηγέτες της Γεωργίας αλλάξουν, θα διαπραγματευθούμε με τους νέους ηγέτης της», δήλωσε ωμά.
Ο Σαακασβίλι παραμένει δημοφιλής στη χώρα του, όπως προαναφέραμε. Οδήγησε όμως τη χώρα του σε έναν επιθετικό πόλεμο τον οποίον έχασε, πράγμα που συνεπιφέρει την πιθανότατα οριστική απώλεια της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, που οδεύουν προς ενσωμάτωση στη Ρωσία όποτε η Μόσχα το κρίνει σκόπιμο.
Οικονομικά η Γεωργία επιβιώνει χάρη στα 5 δισεκατομμύρια δολάρια που της μάζεψαν οι ΗΠΑ του Μπους και, υπό την πίεση της Ουάσινγκτον, οι Ευρωπαίοι, μετά τη στρατιωτική συντριβή. Η οικονομική κρίση όμως δεν αφήνει περιθώρια συνέχισης αυτής της γενναιοδωρίας - χώρια που ο Μπους, ο Τσένι και οι νεοσυντηρητικοί αποτελούν παρελθόν.
Οταν άλλωστε βλέπει κανείς τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Σαββατοκύριακου να έχουν τίτλο στη δεύτερη σελίδα τους «Οι διαμαρτυρίες παρέχουν ισχυρή ένδειξη της απώλειας υποστήριξης του Σαακασβίλι», σχηματίζει έντονη την εντύπωση ότι ο Γεωργιανός πρόεδρος δίνει πλέον μάχες οπισθοφυλακών...
ΝΑ ΤΟΝ ΡΙΞΕΙ Η ΟΧΙ; Το δίλημμα της Ουάσινγκτον
Οι Αμερικανοί αντιμετωπίζουν σοβαρό δίλημμα. Από τη στιγμή που οι Ρώσοι και οι Ευρωπαίοι αρνούνται ουσιαστικά κάθε συνεργασία με τη Γεωργία όσο ο Σαακασβίλι παραμένει πρόεδρος, τι πρέπει να κάνει ο Λευκός Οίκος; Να επιμείνει στη στήριξή του, πράγμα που σταδιακά απομονώνει διεθνώς τη Γεωργία και μακροπρόθεσμα ίσως την αποσταθεροποιεί, ή να ρίξει το βάρος του υπέρ της αντιπολίτευσης, αναμειγνυόμενος ο Ομπάμα και στην επιλογή του ηγέτη που μπορεί να αντικαταστήσει τον Σαακασβίλι, ώστε να ελέγχουν οι ΗΠΑ και τη διάδοχη κατάσταση; Το γεγονός ότι οι κυριότεροι ηγέτες της αντιπολίτευσης ήταν μέχρι πρόσφατα στενοί συνεργάτες του Σαακασβίλι και γνωστοί φιλοαμερικανοί διευκολύνει την Ουάσινγκτον. Απόφαση όμως δεν έχει πάρει ακόμη.
ΕΘΝΟΣ-Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ επιμελήθηκε sub92
infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου