ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ, 1 Απριλίου 2009 - Ρίξτε τις τιμές! Κάντε κάτι κι εσείς...
Παραπονιούνται κάποιοι έμποροι ότι δεν έχουν δουλειά. Ότι δεν πατάει άνθρωπος στο μαγαζί τους. Και ζητούν από το κράτος ΤΕΜΠΜΕ 2. Δεν είμαστε στα καλά μας. Ρίξτε κύριοι τις τιμές των προϊόντων. Μην δουλεύετε με ποσοστό κέρδους 100% και 200% και 300%. Το ίδιο ισχύει και για τους ξενοδόχους, Μην τα περιμένετε όλα από το κράτος...
Είναι τελείως παράλογο αυτό που συμβαίνει. Πολλά είδη πωλούνται σε εξωφρενικά υψηλότερες τιμές απ’ ό,τι στο εξωτερικό. Ρούχα και παπούτσια, κατά κύριο λόγο, προσφέρονται στους καταναλωτές σε τιμές που δεν μπορούν οι τελευταίοι να ανταποκριθούν. Η λύση θα πρέπει να αναζητηθεί με μία απλή αναγνώστη των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, εκτός και αν την ελεύθερη αγορά την θυμόμαστε μόνο όταν μας συμφέρει.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι εταιρείες που πουλάνε επώνυμα προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές από εκείνες της «βιτρίνας» έχουν ανεβάσει το τελευταίο διάστημα τους τζίρους τους, ενώ, την ίδια ώρα, οι υπόλοιποι βυθίζονται στο χάος. Ο κόσμος αλλάζει νοοτροπία και πολύ καλά κάνει. Δεν είναι δυνατόν ένα ζευγάρι παπούτσια, για παράδειγμα, που πωλείται στην Αμερική στην τιμή των 40 δολαρίων να πωλείται στην Ελλάδα 80 ευρώ. Κι αυτό συμβαίνει επειδή από την Αμερική μέχρι εδώ μεσολαβούν 3-4 άνθρωποι μέχρι το προϊόν να φτάσει στον καταναλωτή.
Έχουμε ήδη εισέλθει σε μία περίοδο που θα πρέπει να ξεχάσουμε πολλά από όσα έχουμε μάθει μέχρι σήμερα. Οι στρεβλώσεις αναγκαστικά θα διορθωθούν. Πολύ απλά, όποιος δεν προσαρμοστεί γρήγορα στα δεδομένα της νέας εποχής δεν θα μπορέσει να σταθεί όρθιος, δεν θα επιβιώσει.
Το παράδειγμα των ξενοδόχων είναι επίσης χαρακτηριστικό. Η τουριστική βιομηχανία είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας. Εκεί θα παιχτούν πολλά πράγματα το καλοκαίρι, σε σχέση πάντα με την πορεία της ελληνικής Οικονομίας. Είδατε εσείς μέχρι σήμερα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης από την κυβέρνηση; Όχι. Είδατε τους ξενοδόχους να καταστρώνουν σχέδια αντιμετώπισης της κρίσης, πέρα από το να περιορίζουν τον χρόνο λειτουργίας των μονάδων τους; Όχι! Σας κάλεσε κάποιος να κλείσετε από τώρα τις διακοπές σας, προπληρώνοντας το κόστος, σε τιμές προνομιακές, τις οποίες μέχρι σήμερα απολαμβάνουν μόνο οι ξένοι; Όχι. Κι αυτό το τελευταίο «όχι» θα πρέπει να μας εξοργίζει περισσότερο απ’ τα άλλα. Διότι θα μπορούσαν οι ξενοδόχοι να δείξουν, τουλάχιστον αυτό, ότι κάνουν κάτι από μόνοι τους και δεν τα περιμένουν όλα από το κράτος. Και μη μας πουν ότι οι tour operators κλείνουν μαζικά και δικαιούνται καλύτερων τιμών. Μπορεί αυτό να ισχύει, όπως ισχύει, επίσης, ότι δεν μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα πάρουν τα χρήματά τους μέχρι να τα δουν με τα ίδια τους τα μάτια στον τραπεζικό τους λογαριασμό.
Αντί να βλέπουμε, λοιπόν, κινήσεις που θα βοηθήσουν την αγορά να κινηθεί, στο μέτρο πάντα του δυνατού, βλέπουμε μόνο χέρια απλωμένα σαν του ζητιάνου και αιτήματα βοήθειας από το κράτος. Και πόσους μπορεί να βοηθήσει αυτό το χρεοκοπημένο κράτος; Με τι λεφτά; Ποιών τα λεφτά; Των φορολογουμένων, φυσικά. Αντί να τα ζητάτε, αγαπητοί επαγγελματίες, κατευθείαν από τον άδειο κρατικό κορβανά, κάντε κάτι κι εσείς για να σώσετε τις επιχειρήσεις σας. Μειώστε τις τιμές και πείστε έτσι τον καταναλωτή να σας τα δώσει ο ίδιος με τη δική του θέληση. Πάρτε το απόφαση, έχουν αλλάξει οι εποχές. Και ναι μεν μπορεί σήμερα η κυβέρνηση να κάνει ολέθρια λάθη με τα ΤΕΜΠΜΕ και τις άλλες σαχλαμάρες, αλλά σύντομα όλοι θα αναγκαστούν να δουν την αλήθεια κατάματα. http://www.capital.gr/Articles.asp?id=707041 Θανάσης Μαυρίδης
1 σχόλιο:
ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ, 1 Απριλίου 2009 -
Ρίξτε τις τιμές! Κάντε κάτι κι εσείς...
Παραπονιούνται κάποιοι έμποροι ότι δεν έχουν δουλειά. Ότι δεν πατάει άνθρωπος στο μαγαζί τους. Και ζητούν από το κράτος ΤΕΜΠΜΕ 2. Δεν είμαστε στα καλά μας. Ρίξτε κύριοι τις τιμές των προϊόντων. Μην δουλεύετε με ποσοστό κέρδους 100% και 200% και 300%. Το ίδιο ισχύει και για τους ξενοδόχους, Μην τα περιμένετε όλα από το κράτος...
Είναι τελείως παράλογο αυτό που συμβαίνει. Πολλά είδη πωλούνται σε εξωφρενικά υψηλότερες τιμές απ’ ό,τι στο εξωτερικό. Ρούχα και παπούτσια, κατά κύριο λόγο, προσφέρονται στους καταναλωτές σε τιμές που δεν μπορούν οι τελευταίοι να ανταποκριθούν. Η λύση θα πρέπει να αναζητηθεί με μία απλή αναγνώστη των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, εκτός και αν την ελεύθερη αγορά την θυμόμαστε μόνο όταν μας συμφέρει.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι εταιρείες που πουλάνε επώνυμα προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές από εκείνες της «βιτρίνας» έχουν ανεβάσει το τελευταίο διάστημα τους τζίρους τους, ενώ, την ίδια ώρα, οι υπόλοιποι βυθίζονται στο χάος. Ο κόσμος αλλάζει νοοτροπία και πολύ καλά κάνει. Δεν είναι δυνατόν ένα ζευγάρι παπούτσια, για παράδειγμα, που πωλείται στην Αμερική στην τιμή των 40 δολαρίων να πωλείται στην Ελλάδα 80 ευρώ. Κι αυτό συμβαίνει επειδή από την Αμερική μέχρι εδώ μεσολαβούν 3-4 άνθρωποι μέχρι το προϊόν να φτάσει στον καταναλωτή.
Έχουμε ήδη εισέλθει σε μία περίοδο που θα πρέπει να ξεχάσουμε πολλά από όσα έχουμε μάθει μέχρι σήμερα. Οι στρεβλώσεις αναγκαστικά θα διορθωθούν. Πολύ απλά, όποιος δεν προσαρμοστεί γρήγορα στα δεδομένα της νέας εποχής δεν θα μπορέσει να σταθεί όρθιος, δεν θα επιβιώσει.
Το παράδειγμα των ξενοδόχων είναι επίσης χαρακτηριστικό. Η τουριστική βιομηχανία είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας. Εκεί θα παιχτούν πολλά πράγματα το καλοκαίρι, σε σχέση πάντα με την πορεία της ελληνικής Οικονομίας. Είδατε εσείς μέχρι σήμερα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης από την κυβέρνηση; Όχι. Είδατε τους ξενοδόχους να καταστρώνουν σχέδια αντιμετώπισης της κρίσης, πέρα από το να περιορίζουν τον χρόνο λειτουργίας των μονάδων τους; Όχι! Σας κάλεσε κάποιος να κλείσετε από τώρα τις διακοπές σας, προπληρώνοντας το κόστος, σε τιμές προνομιακές, τις οποίες μέχρι σήμερα απολαμβάνουν μόνο οι ξένοι; Όχι. Κι αυτό το τελευταίο «όχι» θα πρέπει να μας εξοργίζει περισσότερο απ’ τα άλλα. Διότι θα μπορούσαν οι ξενοδόχοι να δείξουν, τουλάχιστον αυτό, ότι κάνουν κάτι από μόνοι τους και δεν τα περιμένουν όλα από το κράτος. Και μη μας πουν ότι οι tour operators κλείνουν μαζικά και δικαιούνται καλύτερων τιμών. Μπορεί αυτό να ισχύει, όπως ισχύει, επίσης, ότι δεν μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα πάρουν τα χρήματά τους μέχρι να τα δουν με τα ίδια τους τα μάτια στον τραπεζικό τους λογαριασμό.
Αντί να βλέπουμε, λοιπόν, κινήσεις που θα βοηθήσουν την αγορά να κινηθεί, στο μέτρο πάντα του δυνατού, βλέπουμε μόνο χέρια απλωμένα σαν του ζητιάνου και αιτήματα βοήθειας από το κράτος. Και πόσους μπορεί να βοηθήσει αυτό το χρεοκοπημένο κράτος; Με τι λεφτά; Ποιών τα λεφτά; Των φορολογουμένων, φυσικά. Αντί να τα ζητάτε, αγαπητοί επαγγελματίες, κατευθείαν από τον άδειο κρατικό κορβανά, κάντε κάτι κι εσείς για να σώσετε τις επιχειρήσεις σας. Μειώστε τις τιμές και πείστε έτσι τον καταναλωτή να σας τα δώσει ο ίδιος με τη δική του θέληση. Πάρτε το απόφαση, έχουν αλλάξει οι εποχές. Και ναι μεν μπορεί σήμερα η κυβέρνηση να κάνει ολέθρια λάθη με τα ΤΕΜΠΜΕ και τις άλλες σαχλαμάρες, αλλά σύντομα όλοι θα αναγκαστούν να δουν την αλήθεια κατάματα.
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=707041
Θανάσης Μαυρίδης
Δημοσίευση σχολίου