Σε ευρωπαικό επίπεδο ως ηθική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο έχει επικρατήσει να θεωρείται <<η άσκηση στο πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ συναδέλφων ή μεταξύ ανώτερου και κατώτερου στην ιεραρχία, μιας συστηματικής και διαρκούς επίθεσης σε βάρος ενός προκαθορισμένου θύματος από ένα μεμονωμένο πρόσωπο ή μία ομάδα προσώπων, που σκοπό έχει να πλήξει και να βλάψει την φήμη την τιμή την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα του θύματος και να το ωθήσει τελικά να εγκαταλείψει τη θέση εργασίας του>>.
Πρόκειται ουσιαστικά για μία κατάσταση ψυχολογικής βίας-τρομοκρατίας που χρησιμοποιείται κατάλληλα από τις επιχειρήσεις για να απαλλαγούν από το ενοχλητικό ή πλεονάζον προσωπικό ενώ μπορεί επίσης να εκφράζει την δολιότητα-εχθρότητα μεταξύ συναδέλφων με σκοπό την απαλλαγή από ανταγωνιστές μέσα από μια συνεχή αντισυναδελφική και αντιδεοντολογική συμπεριφορά.
Εχθρικές συμπεριφορές που συνιστούν παρενόχληση αποτελούν οι προσβολές των συνθηκών εργασίας, η απομόνωση και η άρνηση επικοινωνίας οι προσβολές στην προσωπική αξιοπρέπεια και η βία λεκτική, σωματική ή σεξουαλική. Η προσβλητική μεταχείριση μπορεί να οδηγήσει τον εργαζόμενο σε μακρά απουσία από την εργασία ή στη συνηθέστερη περίπτωση να τον εξαναγκάσει σε παραίτηση.
Στην έννοια της ηθικής παρενόχλησης δεν εντάσσονται το άγχος στη δουλειά, οι ανοιχτές-απροκάλυπτες ή οι υπόγειες συγκρούσεις, η άμεση κακομεταχείριση από ανώτερα στελέχη προς όλους τους υφιστάμενους και οι κακές συνθήκες εργασίας.
Για να στοιχειοθετηθεί η ηθική παρενόχληση θα πρέπει μια ενέργεια ή συμπεριφορά να επαναλαμβάνεται συχνά και για επαρκές χρονικό διάστημα και να μην πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό.
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ειδικό νομοθετικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση του φαινομένου της ηθικής παρενόχλησης
Νομική βάση για την προστασία των θυμάτων ηθικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας μπορούν να αποτελέσουν οι Γενικές Διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Σύμφωνα με το άρθρο 57ΑΚ καθένας έχει το δικαίωμα να απαιτήσει την άρση παράνομης προσβολής της προσωπικότητας σου. Η ηθική παρενόχληση συνιστά συμπεριφορά που προσβάλλει το δικαίωμα του ατόμου στην προσωπικότητα.
Συνεπώς μια τέτοια προσβολή μπορεί να εγείρει αξίωση αποζημίωσης το βάρος βέβεια της απόδειξης το φέρει ο ενάγων, συνεπώς δεν είναι βέβαιο κατά πόσον οι ως άνω διατάξεις θα μπορούσαν να προσφέρουν ένα επαρκές επίπεδο έννομης προστασίας.
Το 2005 ψηφίστηκε ο Νόμος 3304 για την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γεννετήσιου προσανατολισμού (σεξουαλικές προτιμήσεις) στον τομέα της απασχόλησης και της εργασίας. (ΦΕΚ Α’ 16/27-1-05). Ο Νόμος αυτός ενσωμάτωσε τις οδηγίες 2000/43/ΕΚ και 2000/78/ΕΚ, ωσστόσο περιορίζει το παράνομο των παρενοχλήσεων μόνο σ’ αυτές που έχουν ως έρεισμα και βάση, τη φυλετική ή αθνική καταγωγή το θρήσκευμα ή τις πεποιθήσεις, την αναπηρία την ηλικία ή τον γενετήσιο προσανατολισμό χωρίς να επεκτείνεται ή να εστιάζει σε κάθε παρενοχλητική συμπεριφορά της οποίας μπορεί να τύχει ο εργαζόμενος στο χώρο εργασίας του.
Κάθε άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει ότι το δικαίωμα του στην εργασία και ο σεβασμός στην προσωπκότητα του αποτελούν αποτελούν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου