Η ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (1916-1923) φέρνει στο νου μας τραγικά και φοβερά γεγονότα. Αμέτρητα θύματα και νεκροί. Ανείπωτα αίσχη και βανδαλισμοί. Εξορίες, κακουχίες, εκτοπισμοί, θάνατοι. Κρίμα και πικρία στην αχαριστία της λήθης των μαζικών σφαγών και αδικημάτων σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού.Μνήμη και σεβασμός και τιμή στα αμέτρητα θύματα μας.
Τριακόσιες πενήντα τρεις χιλιάδες εξοντώθηκαν από το επεξεργασμένο σχέδιο γενοκτονίας. Το μεγαλύτερο μέρος γυναίκες και παιδιά. «Ρίζα μ’ Κωστή, ας απόθανα εγώ κι ας εζήνες εσύ, πουλί μ’».
Ο τόπος του Πόντου που γέννησε πολιτισμό, μεταβλήθηκε σε τόπο εγκλημάτων και τόπο γέννησης προσφύγων.
Η Κρώμ’ τη χαράς το πουλίν, τη τραγωδί η μάνα, μωρού κασέλαν έχτισεν, ας ση λύρας το ξύλον, εποίκεν φορτωδέματα τη κεμεντζές τα κόρδας, εφορτώθεν, η άκλερος, το λείμψανον τη ψής ατς… κι ερχίνεσεν το κλάψιμον και την μοιρολογίαν…
( από το έπος «Η καμπάνα του Πόντου»)
Αποδεκατισμένες οικογένειες φορτώθηκαν τους μπόγους της θυσίας και μετέτρεψαν τον πόνο τους σε μια καινούργια δημιουργία στην μητροπολιτική Ελλάδα. Οι ξεριζωμένοι πήραν μαζί τους από τις εστίες τους και τις παραδόσεις τους, όλο το παρελθόν με τις άσβηστες μνήμες. Στην προσφυγιά τα περασμένα δεν έγιναν ξεχασμένα.
Ε! ρίζαμ’, ντο να λέγω σας, εμείς όντες εχπάσταμε σ’ ‘σην πατρίδαν να φέβομε για την Ελλάδαν, α τόσον και εσιασίρεψαμ’ τιδέν να παίρω κι’ εγροίξα. Την εικόναν είπα ας παίρω και τα ‘ άγια λείψανα και προστατεύνε μας σα δρόμους. Και με τα ‘εκείνα έρθαμε αδά σην Ελλάδαν και ντο εσύραμε, τα καριπίας, τα εφτωχίας, τα βάσανα!. Ο Θεός μονάχον εξέρει ατά. (τα λόγια μιας χαροκαμένης ποντίας, που έζησε τον ξεριζωμό)
Πως κατόρθωσε , αλήθεια , αυτός ο χριστιανικός λαός, με αντίσταση ψυχής, με πείνα και νηστεία, να μείνει ζωντανός και να μεταφέρει όλα τα στοιχεία του πολιτισμού του στην σύγχρονη Ελληνική κοινωνία ;
Τον αφανισμό και την γενοκτονία των αδελφών μας τιμούμαι σήμερα. Και έχουμε ιερό χρέος και καθήκον να στρέψουμε τον νου και την καρδιά μας, να διαβούμε όλα τα εμπόδια και πατώντας νοερά στα άγια χώματα του Πόντου, να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε όλους αυτούς που έμειναν εκεί άταφοι και αδιάβαστοι.
Ο Ήλεν να άφτ, το κερίν, κι ο Φέγγον τα καντήλας, και τ’ άστρα κι ο Αυγερινόν, ν’ άφνε τα μανουάλια… να λειτουργίουνταν οι Νέοι, οι Γέρ’ που επεστάθαν και οι Γυναίκ’ και τα Μωρά, π’ επέμναν και ‘κ’ ετάφαν… και ούλ’ εκείν’, ‘ς ση χαμονής ‘ς σην στράταν που εχάθαν
( από το έπος «Η καμπάνα του Πόντου»)
Η γενοκτονία κατά των Ελλήνων του Πόντου υπήρξε μέρος της...η συνέχεια στο Infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου