Ο ψηφοφόρος με το τσεκούρι

Tου Παντελη Μπουκαλα

Για να πούμε τη μαύρη αλήθεια, δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας πολίτης και στις είκοσι πέντε χώρες που απαρτίζουν την Ευρωπαϊκή Ενωση από το μυαλό του οποίου να πέρασε, κάποια στιγμή, ότι η «Ενωμένη Ευρώπη» έχει την παραμικρή σχέση με το χιούμορ. Τίποτε στις αποφάσεις της δεν είναι ευχάριστο, είτε τα οικονομικά αφορούν είτε τα οικολογικά ή τα μεταναστευτικά και την προστασία των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων είτε τη σύμπλευση του οργανισμού αυτού με την αμερικανική αυτοκρατορία· το ότι το Ευρωκοινοβούλιο μπορεί μια στο τόσο να διαφοροποιείται από το Διευθυντήριο δεν σημαίνει και πολλά στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής.

Επειδή, όμως, η πενία τέχνες κατεργάζεται, αρχαιόθεν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες ή μάλλον οι υπ’ αυτούς γραφειοκράτες, αναγκάστηκαν να ανακαλύψουν το χιούμορ. Πρόκειται, βέβαια, για το μαύρο χιούμορ, τόσο ταιριαστό και με τις αποφάσεις τους αλλά και με τα συναισθήματα που πρέπει να τους έχει προκαλέσει η ψυχρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται πανευρωπαϊκώς οι επερχόμενες εκλογές· δεν γιορτάζουν φυσικά σε άλλες χώρες το Αγιο Πνεύμα τις ημέρες της κάλπης, αλλά και η αγία αποχή έχει το μερτικό της, όποιοι κι αν είναι οι λόγοι που τη γεννούν. Προέκυψε, λοιπόν, ένα διαφημιστικό φιλμάκι που ήδη προβάλλεται στις τηλεοράσεις μας, υπό το σλόγκαν «Πάντα υπάρχει χρόνος να ψηφίσετε». Τι βλέπουμε εκεί, μάλλον εμβρόντητοι; Μια γυναίκα να ουρλιάζει και να τρέχει κυνηγημένη, να ζητάει καταφύγιο σε κάποιο παραβάν που βρίσκεται τυχαία στο έντρομο διάβα της και, ω της συλλήψεως, να ψηφίζει. Σε μισό λεπτό εμφανίζεται επίσης τρέχοντας ένας τύπος με τσεκούρι στο χέρι (εξόφθαλμη η παραπομπή στον διαβόητο «σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι»), ο οποίος, παρά την ανειλημμένη φονική υποχρέωσή του, θυμάται ως εξ επιφοιτήσεως τις εκλογικές του υποχρεώσεις και πάει κι αυτός και ψηφίζει. Μυστική είναι βέβαια η ψήφος του (μόνο στη Βουλή των Ελλήνων, πάντοτε πρωτοπόρα, δεν τηρείται το έθιμο της μυστικότητας), αλλά μάλλον σε οικολόγους θα πρέπει να στρέφεται η προτίμησή του, διότι το τσεκούρι παραπέμπει σε φυσιολατρικά αισθήματα, στα οποία, όπως ισχυρίζονται οι πολιτευόμενοι κυνηγοί, παραπέμπει και το ντουφέκι.

Επειδή υποθέτουμε ότι θα ακολουθήσει σειρά ολόκληρη με ανάλογα προπαγανδιστικά φιλμάκια, ας μας επιτρέψουν οι ευρηματικοί Ευρωπαίοι σεναριογράφοι μια-δυο προτάσεις: Με δεδομένο τον υψηλό ρόλο του αποφασισμένου μεταναστοδιώκτη κ. Σίλβιο Μπερλουσκόνι στα ευρωπαϊκά ζητήματα, μπορούν να μας δείξουν καμιά δεκαριά μπρατσωμένους τύπους που μόλις έχουν ξεμπερδέψει με κάποιον ρυπαρό ξένο και πριν περιλάβουν τον επόμενο για να του δείξουν εμπράκτως τι εστί φιλόξενη Ευρώπη, τρέχουν στην κάλπη, «αφού «πάντα υπάρχει χρόνος να ψηφίσεις». Αλλο φιλμάκι: Ανεργοι (οποιασδήποτε εθνικότητας), συρρέοντες για ένα πιάτο παρηγοριάς, παρατάνε την ουρά και σπεύδουν στο πρώτο εκλογικό τμήμα, αφού «πάντα υπάρχει χρόνος να ψηφίσεις». Να περιμένουμε;