Περί πτυέλων λόγος

Γράφει ο Ευθύλογος


Ίσως για τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα, η παραίτηση Βερελή να μην ήταν αυτό που λέμε «κεραυνός εν αιθρία», σε κάθε περίπτωση όμως αποτελεί μια κίνηση ασυνήθη για την πολιτική σκηνή της Ελλάδας.
Και μάλλον αυτός είναι ο βασικός λόγος που η κοινή γνώμη υποδέχτηκε με επιφύλαξη αν όχι με δυσπιστία την ενέργεια αυτή.
Πόσες φορές σε συζητήσεις – καφενειακού και όχι μόνον επιπέδου – διατυπώνονται από όλους μας απορίες του τύπου:
Μα καλά, δεν έχει ένας την αξιοπρέπεια να παραιτηθεί; Δεν βλέπουν πως συμπεριφέρονται οι πολιτικοί στο εξωτερικό; Πως παραιτούνται με το παραμικρό; Τόσο χοντρόπετσοι είναι;
Και να που επιτέλους βρέθηκε ένας!
Όχι μόνο παραιτήθηκε αλλά κατήγγειλε με βαρύτατους χαρακτηρισμούς την κατάντια της χώρας, με ένα λεκτικό ταξίδι που ξεκίνησε από τον πολιτικό κυνισμό πέρασε από την πολιτική νοσηρότητα και κατέληξε στο πολιτικό πτυελοδοχείο, κομίζοντας και «γλαύκα εις Αθήνας», με τη στάση του στο εγγυημένα σκοτεινό μέλλον της ελληνικής νεολαίας. (εδώ)
Και όμως!
Πόσοι πείσθηκαν ότι η κίνηση αυτή ήταν μια κίνηση πολιτικής ανδρείας;
Πόσοι θεωρούν ότι υπήρξε άνωθεν εντολή ή έστω κομψή υπόδειξη;
Πόσοι αναρωτιούνται αν ήταν κίνηση εντυπωσιασμού ή κάτι σαν ...η συνέχεια στο ΚΑΦΕΝΕΙΟ