Ο αριστερός Πικάσο και οι παγανιστικές του επιρροές

.

«Κατάφερε να ξυπνήσει τους πεθαμένους θεούς του Ολύμπου και να τους ξαναζωντανέψει μπροστά στα μάτια μας με αληθοφανή τρόπο.»

.

ΔΩΔEKΑ XPONΩN, ο Πικάσο σχεδίαζε σαν τον Ραφαήλ. Κατείχε ακέραια όλη την κληρονομιά της εποχής του. Θα χρειαστεί μια ολόκληρη ζωή για να μάθει να «ξεμαθαίνει», προκειμένου να ξανακερδίσει τη φρεσκάδα που η τεχνογνωσία είχε καταπνίξει, να ξαναβρεί την ανήμερη ορμή και την ταχύτητα του μεγάλου λαφυραγωγού, που είχε αποδυναμώσει η υπερβολική καλλιέργεια.
.

Πού όμως βρισκόταν η λεία του; Βιάστηκαν όλοι να μιλήσουν για το «άνοιγμά» του στη «νέγρικη» τέχνη και πως εκείνη ήταν το κλειδί, αλλά ο ίδιος δήλωνε ότι η νέγρικη γλυπτική τού αποκαλύφθηκε μετά τις «Δεσποινίδες της αβινιόν» και όχι πριν. Σαν συνέπεια.

.
Το ίδιο θα εξηγήσει και στον Mαλρώ, στο βιβλίο «Η οψιδιανή κεφαλή», όπου πρωτογίνεται λόγος για το «μικρό ανθρωπάκι των Κυκλάδων»: η πραγματική ανακάλυψη γι' αυτόν ήταν η ανακάλυψη της εθνολογίας, της κουλτούρας του άλλου· την έκανε στο Παρίσι, στο παλαιό Musée de l' Homme, όπου δούλευε ο φίλος του Mισέλ Λεϊρίς. Την ίδια άλλωστε εποχή δεν είχε αποπειραθεί και ο Φρόιντ να στηρίξει τις έρευνές του στον Mπαχόφεν, τον Φρέηζερ και τον Φρομπένιους;
.

.

(...η συνέχεια στο αρχείο)