«Ηταν ένα διαμάντι που το είχα και το έχασα» ήταν η πρώτη κουβέντα της κυρίας Φανής Σπαθάρη, της συζύγου του καλλιτέχνη, που μοιράστηκε μαζί του τις χαρές και τα βάσανα μιας ολόκληρης ζωής. Από τα πρώτα, φτωχικά αλλά γεμάτα όνειρα χρόνια της νιότης τους μέχρι σήμερα που, σε μεγάλη ηλικία και οι δύο, είχαν ανάγκη ο ένας τον άλλον.
Απαρηγόρητη που ο άνθρωπός της έφυγε και με τα μάτια της να μη στεγνώνουν από τα δάκρυα, παρακαλάει το αντάμωμά τους να γίνει σύντομα. «Εχω τα παιδιά μου, τον Σωτηράκη μου (σ.σ.: εργάζεται ως σκηνοθέτης στο Alter) και τη Μένια μου, εύχομαι να ζήσουν ευτυχισμένα, έχω και τα εγγόνια μου, αλλά δεν μπορώ, καλύτερα να πάω κοντά του» μας είπε.
Παρά το μεγάλο της πόνο και την κούραση από τις βασανιστικές ημέρες της αναμονής στο ΚΑΤ (της φάνηκαν αιώνες), μήπως και γίνει το θαύμα, η κυρία Φανή μάς μίλησε με γλυκύτητα και ευγένεια. Να γνωρίσουν και οι άλλοι πόσο «χρυσός» ήταν ο άνθρωπός της...διαβάστε όλη την συνέντευξη στην Espresso
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου