Μακεδονία και μειοδότες

Το μεγαλείο του ενδοτισμού

Ένα όμορφο πρωινό, κάθεσαι στο σαλόνι του σπιτιού σου και απολαμβάνεις τον καφέ σου. Ξαφνικά ακούς το κουδούνι της εξώπορτας. Ανοίγεις την πόρτα και αντικρίζεις τη γειτόνισσα, που μένει στο αμέσως πιο πάνω διαμέρισμα και σου ανακοινώνει ότι από εδώ και στο εξής θα έχει το ίδιο όνομα με της κόρης σου και ότι εφ’ εξής, θα έχει το δικαίωμα να διαβάζει την αλληλογραφία της. Ως φυσικό επακόλουθο, διαμαρτύρεσαι και η συζήτηση καταλήγει σε αδιέξοδο.
Μετά από μερικές εβδομάδες, ένας ξένος (από μακρινή περιοχή) χτυπά το κουδούνι του σπιτιού σου και σου ζητά να διαπραγματευτείς το όνομα με τη γειτόνισσά σου, προσφέροντάς σου ανταλλάγματα. Εσύ είσαι έτοιμος να το διαπραγματευτείς, ενώ η λοιπή οικογένειά σηκώνει θύελλα αντιδράσεων, καθώς θεωρεί ότι δεν θα έπρεπε να είχες δεχτεί τη συμφωνίααυτή. Εσύ όμως, σε πείσμα των μελών της οικογενείας σου και παρόλη τη στήριξη που έχεις από κάποιους γείτονές, ξεκινάς συνομιλίες με τη γειτόνισσα, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις αυτής της κίνησης.

Κάπως έτσι εξελίσσεται η υπόθεση του «Μακεδονικού ζητήματος». Με μια ελληνική κυβέρνηση να «ξεπουλά» την όμορφή αρχαία περιοχή της Μακεδονίας και να την προσβάλλει ιστορικά, διαπραγματευόμενη το όνομα του γειτονικού κρατιδίου.
Αν εσείς τώρα, θεωρείτε σωστούς τους χειρισμούς του πατέρα του παραδείγματός μας, τότε μάλλον, δεν θα έχετε λόγο να κατακρίνετε τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 20 ετών.
Αν όμως, χαρακτηρίζετε παράλογο αυτόν τον πατέρα, τότε θα συμφωνήσετε μαζί μου, πως όλες αυτές οι κυβερνήσεις είναι το λιγότερο… μειοδοτικές. Ξεπουλούν την Ελλάδα ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ!
Η υπόθεση της «Μακεδονίας» είναι ένα μόνο από τα χιλιάδες παραδείγματα που μπορούμε να φέρουμε, προκειμένου να αντιληφθούμε την προδοσία της Ελλάδος από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Δυστυχώς, το αξιοπερίεργο δεν είναι αυτό, αλλά η ραθυμία του Έλληνα «πολίτη[i]» που έχει μετατραπεί σε συνεργό των δικών τους εγκλημάτων.
Ίσως το «ξυπνήστε Έλληνες» να ακούγεται υποτιμητικό και άκομψο, όμως πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ταρακουνήσουμε αυτούς που σφυρίζουν αδιάφορα στον επερχόμενο άμεσο κίνδυνο; Δε γνωρίζουν ότι κάθε πράξη ή παράλειψή τους θα έχει και το ανάλογο αντίκτυπο; Ή αδυνατούν να το αντιληφθούν μέσα στο «βαθύ ύπνο» που τους έχουν ρίξει τα ΜΜΕ και οι υποκινητές της δημιουργίας των επιπρόσθετων, πλαστών αναγκών τους;
Έρχονται δύσκολα χρόνια και κρίνεται απαραίτητο να έχουμε τεράστια πνευματικά και ψυχικά αποθέματα. Να είστε σίγουροι ότι πολλοί είναι αυτοί που επιδιώκουν την «κοίμησή μας» επί μακρόν και θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να εμποδίσουν την προσπάθεια αναγέννησης. Και δεν ομιλώ για συλλογική αναγέννηση. Όχι! Όσο παράξενο και αν σας φαίνεται, ομιλώ για την ατομική πνευματική προσπάθεια, που είναι ισχυρότερη, καθώς μια ενδεχόμενη προσωπική στροφή προς το δίκαιο και το αγαθό, θα στηρίζεται στην αλλαγή της προσωπικότητας και όχι σε μια επιπόλαιη κίνηση αντίδρασης μερικών «κολλημένων».
Οποιοσδήποτε προσπαθήσει να ανακόψει την αναγεννητική αυτή πορεία του έθνους θα χαρακτηριστεί αυτομάτως προδότης. Διότι, το να αντιτίθεται κάποιος στις αξίες και τα ιδανικά χιλιετηρίδων σημαίνει ότι πολεμάει τη δόξα, την τιμή, τον πολιτισμό και το ελεύθερο πνεύμα. Δηλώνει με τις πράξεις του ότι είναι οπαδός της παρανομίας και της διαφθοράς των ηθών. Ας επιλέξει ο καθένας μας το δρόμο που θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. Το δρόμο του φωτός ή το δρόμο του σκότους…
[i] Για να θεωρήσουμε κάποιον πολίτη θα πρέπει να έχει ενεργή συμμετοχή στα κοινά
Πηγή


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »