Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι σαν δίδυμα που δεν μιλιούνται μεταξύ τους. Ελάχιστες διαφορές τα ξεχωρίζουν, είτε στην εσωτερική είτε στην εξωτερική πολιτική, αν και οι αρχηγοί τους αρνούνται να δουν πόσο απελπιστικά μοιάζουν.
Ακόμα και η επιχειρηματολογία τους για την, κατά πως λένε, διαφορετικότητά τους ίδια είναι. Μερικές φορές, σαστίζοντας τόσο πολύ, το παραδέχονται κιόλας. «Εμείς διαχειριστήκαμε καλύτερα τους πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης» ακούσαμε πολλές φορές να ισχυρίζεται κάποιο στέλεχος της μιας ή της άλλης παράταξης, αναγνωρίζοντας ότι τα «πλαίσιά μας» ως χώρας είναι σαφώς καθορισμένα και θεωρώντας δεδομένο, ως εκ τούτου, ότι σημαντικές πολιτικές διαφοροποιήσεις δεν μπορεί να υπάρξουν.
Δεν είναι θέμα εντοπισμού, αλλά απλώς ανάγκη του πολιτικού μάρκετινγκ να διαφοροποιεί τα προϊόντα του.
Η ομογενοποίηση των δύο μεγάλων κομμάτων δεν οφείλεται στη ισοπέδωση των ιδεολογιών, αλλά πως μπορεί δύο κόμματα που στρατηγικός τους στόχος είναι το «μεσαίο», ταυτοχρόνως, και με τόση έμφαση τώρα, να διεκδικούν το διαφορετικό και ότι άλλο βρίσκεται «εκτός συνισταμένης»;
Η ομογενοποίηση οφείλεται στο αποδεκτό «στρίμωγμα» που καθορίζεται και απορρέει από τις Βρυξέλλες, αν και η Ε.Ε. θέτει τους στόχους και δεν καθορίζει με πιο τρόπο θα επιτευχθούν αυτοί. Η κάθε χώρα διαλέγει τους τρόπους και τα μέσα που ταιριάζουν στη δική της κοινωνία για να πετύχει τους κοινούς ευρωπαϊκούς στόχους.
Και από τη σαφή έλλειψη χαρισματικού πολιτικού, ο οποίος, ακόμα και μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, θα καταφέρει να βάλει μια δική του, ξεχωριστή σφραγίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου