Βάρνταλοι

Τα των Ευροεκλογών και της αποχής θα τα συζητήσουμε προσεχώς, ενδείκνυται ο καιρός για τέτοιες κουβέντες αφού η επικαιρότητα των 40 ονομάτων ημερησίως δεν συνιστά είδηση. Και, μα την Παναγία, γελώ με την πλειονότητα του σιναφιού μας που αραδιάζει ονόματα-μεταγραφικούς στόχους, σε δύο ημέρες τα παρουσιάζει έναν ως «κλεισμένο» και λίγο καιρό μετά γελάει ο κόσμος με τη διάψευση.

Αλλο θέμα σήμερα. Είδα, στο θερινό στο Ζάππειο, το «Ερωτας α λα ελληνικά» («My life in «ruins, άλλη μια βλακώδης ελληνική απόδοση ενός τίτλου ταινίας) και το πώς παρουσιάζεται η χώρα, στην τουριστική της πλευρά. Ένας φίλος, που πρόλαβε να δει μια ταινία απλή μεν, συμπαθητική δε, με έξυπνο χιούμορ ενίοτε, αρπάχτηκε γιατί, λέει, έτσι κόβουν τον τουρισμό.

Για όσους δεν την έχουν δει, η Νία Βαρντάλος κάνει την ξεναγό με οδηγό ενός άθλιου λεωφορείου τον Αλέξη Γεωργούλη που μιλάει ελάχιστα καθ’ όλη τη διάρκεια της (!) αφού ο «Poopie Caca», το επώνυμό του στο φιλμ μεταφράζεται στα ελληνικά σε κάτι σαν «Σκατάκιας Κακάκιας».

Η Βαρντάλος (που αυτή τη φορά δεν έχει γράψει το σενάριο) υποδύεται τη Γεωργία, μια άτυχη Ελληνοαμερικανίδα ξεναγό, που το μόνο που την κρατάει στην Ελλάδα είναι η αγάπη της για τη χώρα. Ομως όλα θα μπουν στη θέση τους και θα γνωρίσει και τον έρωτα στο πρόσωπο του Γεωργούλη. Εξαιρετικός ο Ρίτσαρντ Ντρέιφους, ο οποίος δίνει υπόσταση στον ρόλο ενός κυνικού χήρου τουρίστα.

Βλέπουμε λοιπόν μια Αθήνα… όπως την ξέρουμε. Αθλια με κίνηση στους δρόμους, τα τουριστικά καταστήματα να προσπαθούν να αρπάξουν ακόμη κι ένα ευρώ παραπάνω μπας και βγει κέρδος, τα λεωφορεία που ξεναγούν τους τουρίστες σε οικτρή κατάσταση αλλά και τους επισκέπτες να κλέβουν, να βουτούν, να μεθούν, να πλακώνονται.

Ουτε κατά διάνοια δεν απέχει από την πραγματικότητα, έτσι; Και δεν μιλάμε καν για τα νησιά, το πώς πάει ο κόσμος ως εκεί και πώς του φέρονται. Σιγά μην ξανάρθει.

Οι αριθμοί δεν ψεύδονται.

*** Το ελληνικό μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης, που στηρίχθηκε στα περίφημα 4S (Sun, Sand, Sea, and Sex), έχει εισέλθει σε φάση κρίσης από τη δεκαετία του 1990. Τώρα, η διεθνής οικονομική κρίση… απλώς αναδεικνύει πιο έντονα τις αδυναμίες του ελληνικού.

*** Οι επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης έχουν αρχίσει να αποτυπώνονται πλέον και στα στατιστικά στοιχεία στον κλάδο. Τόσο η πορεία του ελληνικού τουρισμού, όσο και των άλλων ανταγωνιστριών χωρών, επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις, που είχε διατυπώσει το ΙΤΕΠ, όταν άρχισε η διεθνής οικονομική κρίση. Από τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα στοιχεία για το 2009, αναδεικνύεται η αρνητική πορεία των τουριστικών μεγεθών για όλους τους ανταγωνιστικούς ευρωμεσογειακούς προορισμούς. Ιδιαίτερα έντονη εμφανίζεται η πτώση των αφίξεων τουριστών στην Κροατία και την Πορτογαλία, με ποσοστά -21% και -22%, αντίστοιχα. Ακολουθούν η Ισπανία (-11,9%) και η Ελλάδα (-7,3%).

*** Η πορεία των συναλλαγματικών εισπράξεων, ιδιαίτερα για τη χώρα μας, το πρώτο τρίμηνο του 2009, ήταν δυσμενέστερη αυτής των αφίξεων, αφού εμφανίζουν μείωση κατά 18,2%. Η μεγαλύτερη μείωση (-9,8%) σημειώνεται στις αφίξεις αλλοδαπών στην Αθήνα, όπως καταγράφονται από τις υπηρεσίες του «Ελ. Βενιζέλος». Έτσι, για το σύνολο της χώρας, τελικά η μείωση των αφίξεων από το εξωτερικό διαμορφώνεται στο 7% περίπου.

Για να λέμε βεβαίως και τα σύκα σύκα, σε συντριπτικό ποσοστό έχουμε τους τουρίστες που μας αναλογούν. Τουρίστες που δεν ξεχωρίζουν τη διαφορά Ελλάδας και Τουρκίας, τουρίστες που δεν έχουν ιδέα από ελληνικό πολιτισμό, τουρίστες που απλά ταξιδεύουν μπας και βρουν πρόσφορο έδαφος για πήδημα.

Και τι κάνουν λοιπόν οι κυβερνώντες για όλα αυτά; Το ξέρω, μαλακισμένη ερώτηση….

koubanezos