Πολύς λόγος γίνεται για την υπογεννητικότητα και τις επιπτώσεις που έχει στην χώρα μας. Παραμερίζοντας τις προφανείς συνέπειες, ας ασχοληθούμε λίγο με κάποιες παρενέργειες - ας τις ονομάσουμε “παράπλευρες απώλειες” μιας και ο όρος βρίσκεται στην μόδα.
Ενώ, λοιπόν, δεν γεννιούνται παιδιά, κάποια άλλα παιδιά “ξεχνούν” να μεγαλώσουν. “Ξεχνούν” να ενηλικιωθούν και, νομίζοντας ότι είναι ακόμα παιδιά, εξακολουθούν να αντιλαμβάνονται ορισμένα πράγματα ως παιχνίδια. Νομίζουν ότι ευρισκόμενα στην ασφάλεια της αυλής τους, έχουν όλη την άνεση να ασχολούνται νυχθημερόν με τα παιχνίδια τους και να τα κάνουν ότι θέλουν. Να τα τσουλήσουν, να τα ζουλήξουν, να τα τεντώσουν, να τα ξεμαλλιάσουν, να τα κοπανήσουν στον τοίχο ή και να ανταλλάξουν αυτά με κάποια άλλα παιδάκια. Τα παιδάκια, όμως, πολύ συχνά έχουν κλειστές παρέες. Και δεν είναι δεκτικά – μάλλον εχθρικά είναι – απέναντι σε καινούργιες φατσούλες.
Παιδάκια τέτοια, έχει πολλά η Ελλάδα. Άλλος αντιλαμβάνεται ως κουρσάκι την μερσεντάρα του πατέρα του, άλλος αντιλαμβάνεται ως τουβλάκια lego το μαγαζί του πατέρα του, άλλος αντιλαμβάνεται ως playmobil τον ανασφάλιστο κόσμο που χτυπάει 10ωρα και 12ωρα στο μαγαζί του πατέρα του. Κάποια παιδάκια είναι ακόμα πιο κακομαθημένα και αντιλαμβάνονται ως μαγαζί του πατέρα τους ολόκληρη την χώρα...η συνέχεια εδώ στο Κομματόσκυλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου