Μην τρελαθούμε κιόλας!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Μισό λεπτό, για να μην τρελαθούμε κιόλας:
Υποτίθεται ότι το σκάνδαλο «Ζήμενς» αφορά τον ελληνικό λαό, επειδή «αξιωματούχοι των δυο κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ», όπως (εκ ...παραδρομής) παραδέχτηκε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, «τα 'πιαναν» για να διευκολύνουν την πολυεθνική στις «δουλειές» της.
Το σκάνδαλο «Ζήμενς» αφορά τον ελληνικό λαό, γιατί το «δεξί χέρι» του τέως πρωθυπουργού ομολόγησε ότι το ένα εκατομμύριο μάρκα από τη «μίζα» πέρασε από τα δικά του χέρια.
Το σκάνδαλο «Ζήμενς» αφορά τον ελληνικό λαό, γιατί η διερεύνησή του καρκινοβατεί, πρώτον, ως προς το σκέλος τού ποιος (πολιτικός) «άρπαξε» τα υπόλοιπα 99 από τα εκατό εκατομμύρια που υπολογίζεται η «λαδιά» και, δεύτερον, σε τι «διευκόλυνε» τη «Ζήμενς..
*
Το σκάνδαλο «Ζήμενς», επομένως, δεν αφορά τον ελληνικό λαό, την πολιτική, τη δημόσια ζωή του τόπου, ως ένα μόνο ...ενδοεταιρικό σκάνδαλο.
Δεν μας απασχολεί μόνο, αν κάποιοι από την εταιρεία μπορεί να έκαναν «υπεξαίρεση» μέρους των χρημάτων που τους έδιναν οι «από πάνω» για να δωροδοκούν τους πολιτικούς φίλους τους.
Με άλλα λόγια: Ας μη μας σκοτίζουν μόνο με τις ιστορίες του ...Καραβέλα και όλες τις παρεμφερείς.
Μπορεί το συγκεκριμένο σκέλος της υπόθεσης, το ενδοεταιρικό, να παρουσιάζει το δικό του ενδιαφέρον, σε ό,τι έχει να κάνει με τη Δικαιοσύνη ή με την ίδια τη «Ζήμενς».
Για τον ελληνικό λαό, το ενδιαφέρον δεν είναι μόνο πού πήγαν όσα από τα λεφτά δεν έφτασαν σε πολιτικούς και κόμματα, που δείχνει και από άλλη σκοπιά τη μαφία των μονοπωλίων. Το πιο σημαντικό για τον ελληνικό λαό είναι τι έγινε με τα άλλα λεφτά. Με εκείνα, δηλαδή, που έφτασαν στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ.
*
Χωρίς να σημαίνει ότι μας είναι αδιάφορος ο προκλητικός χορός των εκατομμυρίων στις τραπεζικές καταθέσεις των διαφόρων «γκόλντεν μπόις» που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς, ή ότι οι αποδράσεις των κατηγορουμένων δε δημιουργούν υπόνοιες πάσης φύσεως (πολύ περισσότερο, που πράξεις ή παραλείψεις σε πολιτικό ή δικαστικό επίπεδο πάνε να αποδοθούν σε «αβελτηρίες» και σε «παθογένειες» της ...διοίκησης), εντούτοις:
Το πολιτικό σκάνδαλο δε βρίσκεται στο αν τα λεφτά που μοίραζε ο Σίκατσεκ έγιναν ή δεν έγιναν «οφ σορ» ή οικόπεδα στην Ουρουγουάη από τους Καραβέλες ή τους Χριστοφοράκους.
Το πολιτικό σκάνδαλο βρίσκεται στο ότι τα λεφτά που μοίραζε ο Σίκατσεκ διά των εγχωρίων συνεργατών του, τελικά, κατέληγαν εκεί που προορίζονταν: Εμπαιναν, δηλαδή, σε κομματικά, (των κομμάτων κυβερνητικής εξουσίας), ταμεία (ή σε τσέπες επιφανών πολιτικών ανδρών - ας τα βρουν μεταξύ τους), για να διευκολύνονται οι «μπίζνες» της «Ζήμενς».
Το πολιτικό σκάνδαλο - και, ταυτόχρονα, η προεκλογική κοροϊδία - είναι ότι εδώ και τρία χρόνια ουδείς έχει αναγκάσει τους εμπλεκόμενους να αποκαλύψουν σε ποιους τα «έχωναν», και, τάχα, αυτή η πρεμούρα τούς έπιασε τώρα, παραμονές εκλογών...
*
Αυτό είναι το σκάνδαλο. Σκάνδαλο μέγα, δικομματικό και αποκαλυπτικό του συστήματος. Ενός συστήματος, που υπάρχει και αναπαράγεται μέσα από τη λειτουργία του ως συστήματος - υπηρέτη των πολυεθνικών.
Τα υπόλοιπα είναι προπέτασμα καπνού. Με στόχο εμφανή: Τη διάχυση της μπόχας και της δυσωδίας. Τον αποπροσανατολισμό και την παραζάλη των ψηφοφόρων μπροστά στην κάλπη. Με στόχο την ανακύκλωση της κόπρου μέσα από την ανελέητη υποκρισία των ψηφοθήρων του δικομματισμού. Των ψηφοθήρων που δεν αρκούνται να «παίζουν» μεταξύ τους, πετώντας ο ένας στον άλλον λάσπη από τον κοινό τους βούρκο. Αλλά φτάνουν και στο άκρον άωτον: Για τη λασπομαχία τους χρησιμοποιούν τη λάσπη από το βόρβορο εκείνων των υποθέσεων και εκείνων των σκανδάλων που μαζί τα κουκουλώνουν και που μαζί, δικομματικά, τα παραγράφουν!