του Θεόδωρου Ε. Παντούλα
Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια -φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ΄χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν… Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε, μαρτυρά ο μαρτυρήσας Μακρυγιάννης, τον οποίο παραθέτω γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, ούτε τον στρατηγό ούτε τους λόγους που πολέμησε υποληπτόμεθα. Ως απελεύθεροι απόγονοι του στρατηγού μάλιστα κοπτόμεθα για τα τάλαρα και όχι για τα αγάλματα.
Πλειοδοτώ; Καθόλου. Ας θυμηθούμε ότι τα ανά την επικράτεια επαρχιακά σχολεία πραγματοποιούν ετήσιες εκπαιδευτικές εκδρομές στην κάποτε Αθήνα, κατά τις οποίες αφιερώνουν μια επίσκεψη express στην Ακρόπολη και το υπόλοιπο της ημέρας τα σχολιαρόπαιδα αφιονίζονται στο γνωστό, κολοσσιαίων διαστάσεων, αυθαίρετο πολυκατάστημα. Το βράδυ η ψυχαγωγία τους θα συνεχιστεί σε κάποιο σκυλάδικο της υδροκέφαλης πρωτεύουσας, όπου θα τσιφτετελιστούν μέχρι πρωίας.
Προτεραιότητα της............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου