Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Απορίες του Δήμου για τη Δημοκρατία

της Μαρίας Σεφέρου

Κυριακή σήμερα, κι ο 10χρονος Δημοσθένης είχε την ευκαιρία να πάρει το πρωινό του στη βεράντα του σπιτιού του παρέα με το μπαμπά του, τον οποίο ελάχιστα βλέπει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας λόγω φόρτου εργασίας του τελευταίου. Ο κύριος Παναγανακτίδης εργάζεται σε δυο δουλειές για να καταφέρει να τα φέρει βόλτα, και γι’ αυτό τις καθημερινές δεν έχει διαθέσιμο χρόνο για να μιλήσει και να παίξει με το μοναχογιό του. Έτσι ο μικρός Δημοσθένης πρέπει να περιμένει υπομονετικά μέχρι την Κυριακή για να περάσει λίγες ώρες με το μπαμπά του τον οποίο υπεραγαπά. Βεβαίως αγαπάει και τη μαμά του, αλλά αυτό που νιώθει για τον πατέρα του είναι απέραντος θαυμασμός και σκέτη λατρεία. Στο πρόσωπό του βλέπει το απόλυτο αρσενικό και δίπλα του νιώθει κι ο ίδιος ψηλός και δυνατός. Τα χνώτα του πατέρα του είναι το πιο αναζωογονητικό άρωμα γι’ αυτόν, ένα άρωμα που δε μπορεί να το υποκαταστήσει ακόμη και μια ιδανική μητέρα.

**Μπαμπά, χτες τη νύχτα είδα ένα πολύ άσχημο όνειρο που με τρόμαξε, και θα ήθελα να το συμμεριστώ μαζί σου. Ήταν ένας αληθινός εφιάλτης.

** Είδες εφιάλτη, παιδάκι μου; Και γιατί δε με ξύπνησες; Γιατί δεν ήρθες στο κρεβάτι μας;

** Να σου πω την αλήθεια, μπαμπά, το σκέφτηκα, αλλά επειδή ήταν ξημερώματα, δίστασα. Ήταν περίπου η ώρα που παίζετε με τη μαμά και δεν ήθελα να σας διακόψω.

**Σ’ ευχαριστώ για τη διακριτικότητα και την κατανόηση παιδί μου. Βρε τι παιδί-διαμάντι έχω εγώ! Έλα να σε φιλήσω, Δήμο μου, ματς, μουτς! Λοιπόν, πες μου τώρα τι είδες στον ύπνο σου;.........


Read more...

Δεν υπάρχουν σχόλια: