Λέγεται ότι η ηγεσία είναι περισσότερο η έμπνευση, η δρομολόγηση εξελίξεων και οι διαδικασίες που εκπορεύονται από το πρόσωπο του ηγέτη, παρά το πρόσωπο αυτό καθεαυτό. Ιδιαίτερα στην πολιτική, έχει να κάνει με τη σύνθεση των δημιουργικών δυνάμεων, τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος.Έχουν περάσει οι εποχές που η παρουσία και μόνο ενός πολιτικού ηγέτη αρκούσε για να συνεπάρει τα πλήθη, να παρακινήσει τους πολίτες, να ενώσει αντικρουόμενες τάσεις και να πετύχει συναίνεση προς την κοινή κατεύθυνση που οδηγεί στην αλλαγή και την πρόοδο. Σήμερα, στην Ελλάδα, τα ζητούμενα αυτά παραμένουν, το προφίλ, όμως του πραγματικού ηγέτη αλλάζει.
Παρόλα αυτά, οι Έλληνες πολίτες αναζητούν ακόμη το «χαρισματικό» στοιχείο στους επικεφαλής του πολιτικού τοπίου. Ο Πρόεδρος του κόμματος, ο Πρωθυπουργός, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που διεκδικεί την εξουσία, όλοι πρέπει να εξέχουν «από το πλήθος». Ακόμη και για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας (που στην Ελλάδα, άγνωστο γιατί, έχει εξαγνιστικές ιδιότητες), στις αναλύσεις των καφενείων, η συζήτηση επικεντρώνεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει το πρόσωπο που θα επιλεγεί. Εκεί επιστρατεύονται τα στερεότυπα του παρελθόντος. Βασικά από αυτά είναι το «ιστορικό» όνομα, η πολιτική παράδοση, τα πολιτικά «κατορθώματα» του ανδρός (σπάνια αναφέρονται σε γυναίκα), τι έχει πετύχει στη ζωή του, κ.λπ., με πολιτικά – πάντα – κριτήρια.
Στην περίπτωση της διαδοχής εν ενεργεία πολιτικού αρχηγού κυβερνώνοντος κόμματος, τα πράγματα σκουραίνουν. Οι συσχετισμοί, οι δολοπλοκίες και τα μαχαιρώματα δίνουν και παίρνουν. Οι προβοκάτσιες διαδέχονται η μία την άλλη, οι «φήμες» κυριαρχούν εις βάρος της πραγματικότητας. Η διαδοχή συζητείται γύρω από την καρέκλα της εξουσίας, η οποία, στην περίπτωση αυτή έχει αρχίσει να τρίζει. Δηλώσεις του ιδίου «ότι κουράστηκε» να κάνει το ένα ή να ακούει το άλλο δεν βοηθούν καθόλου, εκτός και αν… συμβαίνουν για να δρομολογήσουν εξελίξεις.
Το σίγουρο είναι ένα. Στην παρούσα φάση, η χώρα χρειάζεται πολιτικό μάνατζερ. Με οργανωτικές ικανότητες, να μπορεί να επιλέγει συνεργάτες με εξειδικευμένες γνώσεις, να μπορεί να διαχειρίζεται τη γνώση και τις πολιτικές και όλη του η προσπάθεια να καταλήγει σε ένα και μόνο αποτέλεσμα: στοιχεία εφηρμοσμένης πολιτικής με γνώμονα το συμφέρον των πολιτών. Α! και το κυριότερο: να μην υπολογίζει (πραγματικά) το πολιτικό κόστος και να μην αναλίσκεται σε σύνθετες στρατηγικές αυτοπροστασίας.
Κι ας πέφτει από το ποδήλατο… άντε, κι ας κωπηλατεί μέχρι τελικής πτώσεως. Αυτά μαρτυρούν τουλάχιστον κίνηση, δράση, ζωντάνια, ενέργεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου