Η Ελληνική Κυβέρνηση αφήνει αβοήθητα τα παιδιά της, στις σκηνές, μετά τον συγκλονιστικό σεισμό 6 Ρίχτερ στην Άκουιλα της Ιταλίας…!

Η Άκουιλα κάλυπτε πλήρως τις σπουδαστικές, κοινωνικές και αθλητικές ανάγκες κάθε φοιτητή, αν και δεν προσέφερε πολλές ευκαιρίες για να αποσπαστεί κάποιος από την φοιτητική μελέτη. Οι δρόμοι ήταν ήσυχοι, ασφαλείς και καθαροί ∙ οι αποστάσεις μικρές, το πράσινο αφθονούσε και οι ενοχλητικοί ήχοι ή η ρύπανση των μεγαλουπόλεων δεν υπήρχαν. Δεν φαίνεται τι παραπάνω θα μπορούσε να επιθυμήσει ένας φοιτητής για τις σπουδές του ή ένας γονιός για το παιδί του. Η ιδανική αυτή πόλη για να σπουδάσει κανείς, στο πανεπιστήμιο της οποίας κάποιοι σκέφτονταν να συνεχίσουν τις μεταπτυχιακές τους σπουδές ή την εξειδίκευσή τους, πρακτικά έπαψε να υπάρχει όταν σεισμός 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, τα ξημερώματα της 6^ης Απριλίου του 2009, προκάλεσε έκλυση ενέργειας περίπου ισοδύναμη με 2 ατομικές βόμβες τύπου Χιροσίμα, σε βάθος 8,8 χλμ. κάτω από τα θεμέλια της πόλης, και την ισοπέδωσε.

Τα περισσότερα κτίρια της πόλης αλλά και οι επιβλητικές αριστοκρατικές κατοικίες, που χρησίμευσαν ως δημόσια ή πανεπιστημιακά κτήρια έχουν τραυματιστεί θανάσιμα. Περισσότερο από όλα, όμως, επλήγη το ηθικό των κατοίκων της, 310 εκ των οποίων απεβίωσαν, 1.500 τραυματίστηκαν και 100 πάλεψαν σκληρά με τον θάνατο για τις επόμενες εβδομάδες.

Σήμερα η Άκουιλα, 3 μήνες μετά είναι λιγότερο και από σκιά του εαυτού της. Η απαγόρευση κυκλοφορίας στο κέντρο είναι καθολική, καθώς επικρατεί στρατιωτικός νόμος για να αποφευχθούν οι λεηλασίες, ενώ για την πρόσβαση στο 90% της περιφέρειας απαιτείται ειδική άδεια. Μόνο ένας στους έξι δημότες της παραμένουν στην Άκουιλα, διανυκτερεύοντας σε άθλιους καταυλισμούς και συντηρούμενοι από τα κρατικά συσσίτια, καθώς τα δίκτυα νερού, φυσικού αερίου και αποχέτευσης έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές· δεν υφίσταται εμπορική δραστηριότητα και τα καταστήματα ή είναι κλειστά ή υπολειτουργούν με ελλείψεις στα περισσότερα είδη.

Σύμφωνα με την πιο αισιόδοξη άποψη εκτιμάται ότι θα χρειαστούν περίπου πέντε χρόνια για την ομαλοποίηση της ζωής στο κέντρο της πόλης και τουλάχιστον εικοσιπέντε για την πλήρη ανοικοδόμηση.

Η εξαναγκαστική φοίτηση σε ένα Πανεπιστήμιο που λειτουργεί σε καταθλιπτικές συνθήκες διαβίωσης, δεν είναι πραγματοποιήσιμη. Ήδη 12.000 αιτήσεις για μετεγγραφές Ιταλών, Ελλήνων και άλλων φοιτητών, από την Άκουϊλα σε οποιοδήποτε ιταλικό πανεπιστήμιο, έχουν απορριφθεί με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς εξηγήσεις.

Εμείς ζητούμε το αυτονόητο, δηλαδή να μετεγγραφούμε ομαδικά και κατ' εξαίρεση, όπως έγινε στο παρελθόν με τους συναδέλφους και συμπατριώτες μας από τη Μπάνια Λούκα και την Πρίστινα που υπέστησαν παρόμοια με εμάς καταστροφή σαν τελικό αποτέλεσμα ή όπως οι Ελληνοπόντιοι από την πρώην Σοβιετική Ένωση, που μεταγράφονταν επί εννέα έτη χωρίς εξετάσεις στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Αλεξανδρούπολης, σε όποια σχολή ήθελαν. Δεν επιθυμούμε να πάρουμε τη θέση κανενός φοιτητή που εισήλθε με Πανελλαδικές εξετάσεις στα ελληνικά Πανεπιστήμια ή χωρίς εξετάσεις ως δυσλεκτικός, ή από εσπερινό Λύκειο, ή τέλος που μετεγγράφη ως ασθενής από πανεπιστήμια της αλλοδαπής, αλλά ζητούμε να μπούμε ως υπεράριθμοι. Το σύνολο των εγγεγραμμένων Ελλήνων φοιτητών στην Άκουϊλα την ημέρα του σεισμού αντιστοιχεί σε 260, σύμφωνα με την Ελληνική Πρεσβεία στη Ρώμη, αριθμός πλήρως απορροφήσιμος και αν ληφθεί υπόψη η διασπορά τους σε όλες τις Σχολές ανά την Επικράτεια, δεν υπερβαίνουν, σύμφωνα με υπολογισμούς, τους δύο φοιτητές ανά έτος και Σχολή.

Η Ελληνική Κυβέρνηση ύστερα από αλλεπάλληλες επερωτήσεις βουλευτών που προέρχονται από όλα τα κόμματα της ελληνικής Βουλής δεν δίνει λύση και δεν καταθέτει σαφή πρόταση. Είμαστε απεγνωσμένοι και βρισκόμαστε σε αδιέξοδο αφού δεν υπάρχει μέριμνα από κανέναν φορέα ούτε από το Πανεπιστήμιο της Άκουιλα. Τώρα μόνο το ελληνικό κράτος μπορεί να μας βοηθήσει, εφόσον είμαστε Έλληνες υπήκοοι. Για κάποιον λόγο όμως έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά...!